ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਖਾਲੀ ਪਲਾਟ ਵਿਚ ਕੋਠੀ ਬਣ ਰਹੀ ਸੀ..
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਗੇਟ ਤੇ ਕੁਰਸੀ ਡਾਹ ਕੇ ਬੈਠਾ ਅਖਬਾਰ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੋਇਆ ਅਕਸਰ ਦੇਖਦਾ ਕਿ ਮਜਦੂਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਰੋਜ ਹੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਕਮੀਜ ਫੜ ਗੱਡੀ ਬਣਾ ਕੇ ਖੇਡਦੇ ਰਹਿੰਦੇ..ਇੱਕ ਅਗਲੇ ਦੀ ਕਮੀਜ ਪਿੱਛਿਓਂ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਦੂਸਰਾ ਉਸਦੀ ਪਿੱਛੋਂ..ਇੰਝ ਕਦੀ ਕੋਈ ਇੰਜਣ ਬਣ ਜਾਂਦਾ..ਓਹੀ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵਿਚਕਾਰਲਾ ਡੱਬਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ..ਸਾਰੇ ਵਾਰੀਆਂ ਬਦਲਦੇ ਰਹਿੰਦੇ..ਪਰ ਗੌਰਤਲਬ ਸੀ ਇੱਕ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਮੁੰਡਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ “ਗਾਰਡ ਦਾ ਡੱਬਾ” ਹੀ ਬਣਦਾ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੈਨਤ ਮਾਰ ਕੋਲ ਸੱਦ ਲਿਆ..ਰੋਜ ਰੋਜ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਗਾਰਡ ਬਣਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਿਆ..!
ਹੱਸ ਪਿਆ..ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਅੰਕਲ ਜੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਗਲ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਕਮੀਜ ਹੈਨੀਂ..ਸੋ ਜੇ ਇੰਜਣ ਬਣ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪਿਛਲਾ ਮੇਰੀ ਕਮੀਜ ਕਿੱਦਾਂ ਫੜੂ..ਏਨੀ ਗੱਲ ਦੱਸਦਾ ਉਹ ਰੋਇਆ ਨਹੀਂ..ਨਾ ਹੀ ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਹੀ ਹੋਇਆ..!
ਪਰ ਜਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਮੈਨੂੰ ਜਰੂਰ ਭਾਵੁਕ ਕਰ ਗਿਆ..ਇੱਕ ਸਬਕ ਸਿਖਾ ਗਿਆ ਕਿ ਹਰੇਕ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਕਮੀਂ ਜਰੂਰ ਰਹਿੰਦੀ ਏ..ਸਰਬ ਕਲਾ ਸੰਪੂਰਨ ਕੋਈ ਨੀ ਹੁੰਦਾ..ਹਾਲਾਤ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰਨਾ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ..ਉਹ ਤਿੰਨ-ਚਾਰ ਸਾਲ ਦਾ ਮਾਸੂਮ ਮਾਂ ਪਿਓ ਅੱਗੇ ਆਕੜ ਵੀ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਕਮੀਜ ਲੈ ਕੇ ਦਿਓ..ਪਰ ਹਾਲਾਤ ਮੁਤਾਬਿਕ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰ ਖੇਡ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ!
ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਈ ਅਖਬਾਰ ਵਿਚ ਨਿੱਕੀ ਜਿੰਨੀ ਖਬਰ ਸੀ..”ਨੌਵੀ ਵਿਚ ਪੜਦੇ ਨੇ ਬੁਲੇਟ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਨਾ ਮਿਲਣ ਤੇ ਗੱਡੀ ਹੇਠ ਸਿਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ”
ਫੇਰ ਓਥੇ ਬੈਠਾ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਅਸੀ ਨਾ-ਸ਼ੁਕਰੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਕਰਦੇ ਰੋਂਦੇ ਖਪਦੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ…
ਕਦੀ ਰੰਗ ਗੋਰਾ ਨੀ..ਕਦੀ ਨੈਣ ਨਕਸ਼ ਸੋਹਣੇ ਨੀ..ਕਦੇ ਕੱਦ ਛੋਟਾ, ਕਦੀ ਪਤਲਾਪਣ ਤੇ ਕਦੀ ਢਿੱਡ ਮੋਟਾ..
ਕਦੀ ਗੁਆਂਢੀ ਵਰਗੀ ਮਹਿੰਗੀ ਕਾਰ ਹੈਨੀ..
ਕਦੀ ਗੁਆਂਢਣ ਦਾ ਨੌ ਲੱਖਾ ਹਾਰ ਤੇ ਕਦੀ ਆਈਲੈਟਸ ਵਿਚੋਂ ਘੱਟ ਬੈਂਡਸ..
ਕਦੀ ਅੰਗਰੇਜੀ, ਕਦੀ ਬੈੰਕ ਬੈਲੇਂਸ ਤੇ ਕਦੀ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
