ਸੁਵੇਰੇ ਦਸ ਕੂ ਵਜੇ ਮੈਕਡੋਨਲ ਤੇ ਕੌਫੀ ਦਾ ਕੱਪ ਫੜ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਸੋਫੇ ਤੇ ਆਣ ਬੈਠਾ..
ਕੀ ਦੇਖਿਆ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਪੋਤਰੇ ਪੋਤਰੀਆਂ ਨਾਲ ਖਲੋਤਾ ਵੱਡਾ ਟੇਬਲ ਲੱਭ ਰਿਹਾ ਸੀ…
ਮੈਂ ਜੈਕਟ ਚੁਕੀ ਅਤੇ ਸਿੰਗਲ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਆਣ ਬੈਠਾ..
ਉਹ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਉਸ ਵੱਡੇ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ..ਓਹਨਾ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਨਜਰਾਂ ਵਿਚ ਧੰਨਵਾਦ ਵਾਲੀ ਭਾਵਨਾ ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਵਾਲੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਗੋਤੇ ਖਾਣ ਲੱਗਾ..!
ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਿਆਂ ਤਾਂ -30 ਡਿਗਰੀ ਵਾਲੀ ਹੱਡ-ਚੀਰਵੀਂ ਠੰਡ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਉਮਰ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਮੁੰਡਾ ਗੈਸ-ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਤੇਲ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ..!
ਆਖਿਆ “ਮਿੱਤਰਾ ਸਿਰਫ ਪਿਛਲੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਸਾਫ ਕਰ ਦੇ..ਬਾਕੀ ਕੰਮ ਮੈਂ ਆਪੇ ਕਰ ਲੂਂ..ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ..ਫੇਰ ਪੁੱਛਿਆ ਠੰਡ ਲੱਗਦੀ?..ਕਹਿੰਦਾ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਅੰਕਲ ਜੀ..”
ਆਖਿਆ ਪੁੱਤ ਪਿੱਛੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਬੰਦੇ ਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈਂਦੀਆਂ ਤੇ ਇਥੇ ਠੰਢ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਪੜਨੇ ਪਾਈ ਰੱਖਦੀ..ਘਬਰਾਵੀਂ ਨਾ..ਡਟਿਆ ਰਹੀਂ..ਬਸ ਇੱਕ ਸਿਆਲ ਕੱਢ ਲੈ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਇਸ ਮੁਲਖ ਵਿਚ..ਏਦੂੰ ਅੱਗੇ ਬੱਸ ਕਾਮਯਾਬੀ ਹੀ ਹੈ..
ਬੱਸ ਦੋ ਕੂ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਤਾਂ ਉਦਾਸ ਦਿਸਦਾ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਹੋ ਗਿਆ..!

ਏਨੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਉਮਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਬੈਗ ਫੜੀ ਮੈਕਡੋਨਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੀ ਦਿਸ ਪਈ ਪਾਰਕਿੰਗ ਵਿਚ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਬਣੀ ਬਰਫ ਉੱਪਰੋਂ ਤਿਲਕਦੀ ਹੋਈ ਮਸਾਂ ਬਚੀ..
ਉਸਦੇ ਫਲੈਟ ਬੂਟ ਪਾਏ ਹੋਏ ਦੇਖ ਵਾਜ ਮਾਰ ਰੋਕ ਲਿਆ..ਆਖਿਆ ਕੇ ਸਿਆਲ ਵਿਚ ਭਾਰੇ ਤੇ ਥੱਲਿਓਂ ਝਿਰੀਆਂ ਵਾਲੇ ਸਨੋ-ਬੂਟ ਪੌਣੇ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਨੇ..ਨਹੀਂ ਤੇ ਸੱਟ ਬੜੀ ਭੈੜੀ ਲੱਗਦੀ ਏ..
ਅੱਗੋਂ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਠੀਕ ਏ ਅੰਕਲ ਜੀ..ਆਪਣਾ ਨੰਬਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਖਿਆ ਘਬਰਾਵੀਂ ਨਾ..ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਵਿਚ ਭਾਵੇਂ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕਰੀਂ..ਵੱਸ ਵਿਚ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਮਦਦ ਕਰੂੰਗਾ!

ਇੱਕ ਸਟੋਰ ਤੋਂ ਸਟੈਂਪਾਂ ਲੈਣੀਆਂ ਸਨ..ਬਾਹਰ ਇੱਕ ਗੋਰਾ ਬੈਠਾ ਮਿਲ ਗਿਆ..ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੋਈ ਚੇਂਜ ਹੈ ਤੇ ਦੇ ਦੇ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ..ਕੁਝ ਖਾਣਾ ਏ..ਤਿੰਨ ਡਾਲਰਾਂ ਵਾਲੀ ਡੀਲ ਲੈ ਦਿੱਤੀ..
ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਹੁਣ ਕੌਫੀ ਵੀ ਪੀਣੀ ਏ..ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਸਾਲ ਦੀ ਆਖਰੀ ਸ਼ਾਮ ਏ..ਨਰਾਜ ਕਾਹਨੂੰ ਕਰਨਾ..ਉਹ ਵੀ ਲੈ ਦਿੱਤੀ..ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਹੈਪੀ ਨਿਯੁ-ਯੀਅਰ!

ਫੇਰ ਘਰੇ ਜਾਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਫਿਲਪੀਨੋ ਗੁਆਂਢੀ ਨੇ ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ ਰੋਕ ਲਿਆ ਕਹਿੰਦਾ ਕਾਰ ਸਟਾਰਟ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ..ਬੂਸਟ ਦੇਣਾ ਪੈਣਾ ਏ..ਪਾਰਟੀ ਤੇ ਜਾਣਾ ਲੇਟ ਹੋ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ