ਤੇਤੀ ਚੌਂਤੀ ਵਰੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਏ..
ਗਿਆਰਾਂ ਜਾਂਞੀਆਂ ਵਾਲਾ ਕ਼ਾਨੂਨ ਅਜੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ..ਦਸਵੀਂ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੀਆਂ ਸਾਡਾ ਚਾਰ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਗਰੁੱਪ ਹੋਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ..
ਵਿਆਹ ਇੱਕ ਦੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ ਪਰ ਜਾਣਾ ਅਸੀਂ ਸਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕਠੀਆਂ ਨੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ..

ਇੰਝ ਹੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਹੀ ਇਕ ਵਿਆਹ ਤੇ ਚੱਲੀਆਂ ਗਈਆਂ..
ਬਰਾਤ ਆਈ..ਮਿਲਣੀ ਅਤੇ ਖਾਣੀ ਪੀਣੀ ਮਗਰੋਂ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦਾ ਇੱਕ ਬਰਾਤੀ ਭਾਈ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਵੇਖਣੋਂ ਨਾ ਹਟੇ..!

ਅਸੀਂ ਜਿਥੇ ਜਾਂਦੀਆਂ ਉਸਦੀ ਨਜਰ ਤੇ ਕਦਮ ਸਾਡੇ ਵੱਲ..
ਅਖੀਰ ਲਾਵਾਂ ਫੇਰਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਇੱਕ ਮੌਕੇ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਨੂੰ ਪੈਰੀ ਜੁੱਤੀ ਪਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਨੂੰ ਭੱਦਾ ਜਿਹਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਫੇਰ ਸਾਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ..
ਅਸੀਂ ਚਾਰਾਂ ਨੇ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ..!
ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਓਪਰਾ ਜਿਹਾ ਜਵਾਕ ਲਾਲਚ ਦੇ ਕੇ ਸੱਦ ਲਿਆਈ..
ਇੱਕ ਰੁੱਕਾ ਲਿਖ ਉਸਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਭਾਈ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੋਰ ਦਿੱਤਾ..!

ਰੁੱਕੇ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ..ਜਿਥੇ ਬਰਾਤ ਢੁੱਕੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਕੋਲ ਬਣੀ ਹਵੇਲੀ ਵਿਚ ਸਾਨੂੰ ਆ ਕੇ ਮਿਲ..!
ਚਮਕੀਲੇ ਵਾਲੇ “ਪਹਿਲੇ ਲਲਕਾਰੇ ਨਾਲ ਮੈਂ ਡਰ ਗਈ” ਵਾਲੇ ਗੀਤ ਤੇ ਭੰਗੜਾ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਰੁੱਕਾ ਪੜਿਆ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਭੋਏਂ ਤੇ ਨਾ ਲੱਗਣ!

ਅਸੀਂ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਲਫਾਫੇ ਗੋਹੇ ਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਭਰ ਲਏ..ਫੇਰ ਆਪ ਹਵੇਲੀ ਦੇ ਉੱਤੇ ਤੱਕ ਜਾਂਦੀ ਸੰਘਣੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਟਾਹਣ ਓਹਲੇ ਲੁਕ ਉਸਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਬੈਠ ਗਈਆਂ..!
ਉਹ ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਤਾ ਦਿੰਦਾ ਏਧਰ ਓਧਰ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਆਇਆ..ਅਸੀਂ ਐਨ ਮੌਕੇ ਉੱਤੋਂ ਲਫਾਫਿਆਂ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪ ਕੋਠਿਓਂ ਕੋਠੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਵਿਆਹ ਵਿਚ ਅੱਪੜ ਗਈਆਂ..ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰ ਕੇ ਆਈਆਂ..!
ਫੇਰ ਸਾਡਾ ਸਾਰੀਆਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਬਾਹਰ ਗੇਟ ਵੱਲ ਕੇ ਉਹ ਕਦੋਂ ਆਉਂਦਾ..
ਅਖੀਰ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਦਿਸ ਹੀ ਪਿਆ..ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਕੇ ਆਇਆ ਹੁਣ ਉਹ ਜਾਂਞੀ ਘੱਟ ਤੇ ਪੁਲਸ ਵਾਲਾ ਜਿਆਦਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ..!
ਉਸਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਦੋ ਹੋਰ ਵੀ ਨਾਲ ਰਲਾ ਲਏ ਸਨ..ਉਹ ਸਾਰੇ ਸਾਡੇ ਵਲ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਵੇਖਣੋਂ ਨਾ ਹਟਣ..ਅਸੀਂ ਵੀ ਥੋੜਾ ਡਰ ਜਿਹੀਆਂ ਗਈਆਂ..
ਅਸੀ ਸੁਣ ਤੇ ਵੇਖ ਰਖਿਆ ਸੀ ਕੇ ਜੇ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ