ਅਕਸਰ ਸੁਣਦਿਆ ਵੀ ਹਿੰਮਤ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਹਾਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦੀ ਪਰ ਇਸਦੀ ਉਦਾਹਰਨ ਕੱਲ ਮਿਲੀ….ਕੋਚਿੰਗ ਸੈਂਟਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਵਰਕ ਅਸਾਈਨਮੈਂਟ ਭੇਜਿਆਂ ਸੀ ਕੁੱਝ ਦਿਨਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿਸਦੇ ਸਾਰੇ ਸਵਾਲ ਲੱਗਭਗ ਹੱਲ ਕਰ ਲਏ ਸੀ ਪਰ ਦੋ ਸਵਾਲ ਹੱਲ ਨਹੀ ਸੀ ਹੋ ਰਹੇ….ਬਹੁਤ ਮੱਥਾ ਮਾਰਿਆ ਪਰ ਕੋਈ ਫ਼ਾਇਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ…ਫੇਰ ਹਾਰ ਕੇ ਸੋਚਿਆ ਚੱਲ ਫੇਰ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਸਵਾਲ ਆਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਭੇਜੇ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਕਿਹਾ ਵੀ ਦੱਸਦੇ ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਆਉਦੇ ਨੇ…ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਹੈਂ ਕਿ ਉਪਰੋਕਤ ਸਹੇਲੀ ਕਾਲਜ਼ ਤੇ ਸਕੂਲ ਟਾਈਮ ਦੀ ਟੋਪਰ ਰਹਿ ਚੁੱਕੀ ਏ…ਮੈਂਡਮ ਨੇ ਸਵਾਲ ਦੇਖੇ ਤੇ ਫੇਰ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਦੁਬਾਰੇ ਰਿਪਲਾਈ ਆਉਦਾ ਕਿ ਸਵਾਲ ਗਲਤ ਆ ਸ਼ਾਇਦ🙄….ਚੱਲ ਮੈਂ ਆਖਿਆ ਕੋਈ ਨਾ….ਤੇ ਉਸਤੋ ਬਾਅਦ ਸਵਾਲ ਆਪਣੇ ਕੋਚਿੰਗ ਆਲੇ ਗਰੁੱਪ ਚ ਈ ਪਾਇਆ…ਉੱਥੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀ ਸੀ ਆਉਦੇ ਸੀ…..ਫੇਰ ਆਪਣੀ ਵਹਾੱਟਸਐੱਪ ਲਿਸਟ ਚ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਸਨ…ਜਿਹੜੇ ਦੋ ਦੋ ਸਾਲ ਤੋ ਕੋਚਿੰਗ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਆਖਦੇ ਵੀ ਸਰਕਾਰੀ ਨੋਕਰੀ ਨੀ ਲਗਦੀ,ਕਰਪਸ਼ਨ ਵਗੈਰਾ ਵਗੈਰਾ…ਨੂੰ ਭੇਜੇ….ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਨਾ ਆਇਆ😣….ਥੱਕ ਹਾਰ ਕੇ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਪ੍ਰਵੀਨ ਕਿਸੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀ ਦੱਸਣਾ ਸੱਭ ਗੱਲਾਂ ਜੋਗੇ ਈ ਤੇ ਫੇਰ ਮੈਂ ਆਪ ਈ ਸਵਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ……ਦੋ ਤਿੰਨ ਪੇਜ਼ ਭਰ ਤੇ ਗਲਤ ਸਲਤ ਕਰ ਕੇ ਪਰ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਨੀ ਹੋਇਆ…ਪਰ ਹਰ ਇੱਕ ਗਲਤੀ ਤੋ ਬਾਅਦ ਮੈਂਨੂੰ ਸਵਾਲ ਹੱਲ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਮਿਲਦਾ ਗਿਆ ਤੇ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ