ਸਨੇਹਾ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਆਦਮੀ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਸੀ ਪਰੰਤੂ ਉਸਦੀ ਕੋਈ ਪਤਨੀ ਜਾਂ ਬੱਚੀ ਕਿਉ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਇਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹਦੀਆਂ ਗਲਤ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਹੀ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ…ਹੋਰ ਨਹੀ ਤਾਂ ਕਿ ਗਲਤ ਹੀ ਹੈਂ…ਅਜਿਹਾ ਇੰਨਸਾਨ ਜੋ ਵਿਆਹ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਾਰਨ ਦੀ ਫ਼ਰਮਾਇਸ਼ ਰੱਖਦਾ ਹੋਵੇ..ਉਸ ਨਾਲ ਕੌਣ ਆਪਣੀ ਧੀ ਵਿਆਹੇਗਾ….ਕਾਸ਼ ਮੇਰੀ ਮਜਬੂਰੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ….
ਇਹ ਸੋਚਦਿਆਂ ਉਹ ਹੋਰ ਕੰਬ ਗਈ।
ਇੰਨੀ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਸਿਵਮ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਿਲ ਹੁੰਦਾ ਏ ਤੇ ਆ ਕੇ ਬੈਂਡ ਉੱਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਏ ਤੇ ਸਨੇਹਾ ਡਰ ਕੇ ਰਜਾਈ ਸਮੇਤ ਇੱਕ ਕੋਨੇ ਤੇ ਜਾ ਲੱਗਦੀ ਏ….
ਸਿਵਮ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਲੱਤਾਂ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਦਾ ਤੇ ਬੈਂਡ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਏ ਤੇ ਉਹ ਰਜਾਈ ਸਾਈਡ ਕਰ ਕੇ ਸਨੇਹਾ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਛੋਹਿਆ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਮੋਟਾ ਅਤੇ ਠੰਡਾ ਹੱਥ ਜਦੋ ਸਨੇਹਾ ਦੇ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਹੋਰ ਡਰ ਜਾਂਦੀ ਏ, ਉਸਨੂੰ ਸਿਵਮ ਨਰਕ ਦੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਵਰਗਾ ਲੱਗਿਆ…
“ਆਹ–”
ਉਹ ਬਹੁਤ ਡਰ ਗਈ ਅਤੇ ਚੀਕ ਉੱਠੀ।
ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜ਼ੀਬ ਜਿਹੀ ਚੁੱਪ ਪਸਰ ਗਈ ਤੇ ਸਨੇਹਾ ਦਾ ਦਿਲ ਡਰ ਕਾਰਨ ਜ਼ੋਰ-ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਧੜਕਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਸਿਵਮ ਬੋਲਿਆ, “ਡਰਦੇ ਹੋ?”
ਉਸਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਬਹੁਤ ਰੁੱਖੀ ਅਤੇ ਡਰਾਵਨੀ ਸੀ.ਜਿਸਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਸਨੇਹਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਘਬਰਾ ਗਈ, ਉਹ ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਸ਼ਿਵਮ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਸਕੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਰਾਕਸ਼ ਤੋ ਘੱਟ ਨਹੀ ਸੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ…ਤੇ ਡਰ ਕੇ ਸਿਰਫ਼ ਇੰਨਾ ਹੀ ਆਖ ਸਕੀ ਕਿ,” ਨਹੀ ”
ਸ਼ਿਵਮ ਨੇ ਸਿਰਫ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅਵਾਜ਼ ਡਰੀ ਅਤੇ ਸਹਿਮੀ ਸੀ…. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਸ਼ਿਵਮ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੈਂ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਲੱਗਿਆ…
ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਸਦੇ ਡੈਡੀ ਅਜੇ ਵੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪੈਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੰਦ ਫੜ ਲਏ ਅਤੇ ਡਰ ਸਹਿਣ ਕੀਤਾ, ਫਿਰ ਕੰਬਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, “ਹਾਂ … ਮੈਂ ਥੋੜਾ ਡਰੀ ਹਈ ਹਾਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਕਾਬੂ ਪਾ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਇਹ … ”
“ਮੈਂ ਲਾਈਟਾਂ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕਰਾਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਵਧੇਰੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ.”..ਸ਼ਿਵਮ ਨੇ ਉਸਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ
ਉਹ ਆਦਮੀ ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਵਰਗਾ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤਾ.
ਉਸਨੇ ਕੰਧ ਦੇ ਸਵਿੱਚ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਉਠਾਇਆ, ਪਰ ਸਨੇਹਾ ਨੇ ਲਾਈਟ ਜਗਾਉਣ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਿਵਮ ਨੂੰ ਕੱਸ ਕੇ ਫੜ ਲਿਆ.
“ਨਹੀਂ …”
ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੰਬ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਭੀਖ ਮੰਗ ਰਹੀ ਹੋਵੇ….
ਲੋਕਾਂ ਤੋ ਉਸਨੇ ਅਕਸਰ ਉਸਨੇ ਸੁਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਮੇਹਤਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਤੀਜ਼ਾ ਮੁੰਡਾ ਇਕ ਭਿਆਨਕ ਅਤੇ ਭੁੱਤ ਵਰਗੀ ਦਿੱਖ ਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਬਦਤਰ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ