ੴ ਸਤਿਗੁਰਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਪਹਿਲੀ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਸੁਰੂਆਤ 🙏

ਬਾਰਵੀਂ ਜਮਾਤ ਚੋਂ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆਉਣ ਕਰਕੇ ਅੱਜ ਜੀਤੀ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਖੁਸ਼ੀ ਸਾਂਭੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਂਦੀ । ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਸਿੱਧਾ ਘਰ ਆਕੇ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਰਿਜਲਟ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ।
ਬੇਅੰਤ ਕੌਰ ( ਜੀਤੀ ਦੀ ਮੰਮੀ ) – ਪੁੱਤ , ਮਾਣ ਆ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ , ਨਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਬੰਦ ਕਰਵਾ ਤੇ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਐਵੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਣੇ ਓ, ਕੋਈ ਕੰਮ ਸਿਖਾ ਕੇ , ਇਸਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰੋ …
ਜੀਤੀ – ਚਲ ਛੱਡ ਮੰਮੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕੀ ਆ…ਏ ਦੱਸ ਡੈਡੀ ਕਿੱਥੇ ਆ ਦਿਸਦੇ ਨਹੀਂ ….
ਬੇਅੰਤ ਕੌਰ – ਪੁੱਤ , ਖੇਤ ਮੋਟਰਾਂ ਵਾਲ਼ੀ ਲਾਈਟ ਆਈ ਆ । ਉਹ ਛੱਡ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਹੋਣਗੇ, ਨਾਲੇ ਤੂੰ ਚਾਹ ਪੀ ਲਾ .. ਫਿਰ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵੀ ਜਾਣਾ ਦੇਗ ਕਰਵਾਕੇ ਆਵਾਂਗੇ |

ਤੇ ਜਦੋ ਸੁਖਦੇਵ ( ਜੀਤੀ ਦਾ ਬਾਪ ) ਘਰ ਆਇਆ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰਿਜ਼ਲਟ ਦੱਸਿਆ ।

ਤਾ ਹੁਣ ਸੁਖਦੇਵ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਮਾਣ ਜਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗਾ , ਜੋ ਜੀਤੀ ਦੇ ਜਨਮ ਹੋਣ ਤੇ ਉਦਾਸ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ….ਕਿਉਕਿ ਜੀਤੀ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਕਿਸੇ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋ ਨਾ ਠੀਕ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮਰ ਗਿਆ ਸੀ ।
ਜੀਤੀ ਹੁਣ ਸੁਖਦੇਵ ਦੀ ਇਕਲੌਤੀ ਕੁੜੀ ਸੀ |

ਜੀਤੀ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ਅੱਗੇ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਪੜਾਈ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਬਣਾ ..
ਜੀਤੀ ਦਾ ਬਾਪ ਅੱਠ ਕ਼ ਕਿੱਲੇ ਪੈਲ਼ੀ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਜਮੀਨ ਉਸਦੀ ਖੁਦ ਦੀ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਉਹ ਪੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਂਝਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣ ਦੇਣ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ….

ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ….

ਜੀਤੀ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਲਿਆ, ਜੋ ਘਰ ਤੋਂ ਵੀਹ ਕ਼ ਕਿੱਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਸੀ ।
ਜੀਤੀ ਦਾ ਅੱਜ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿਨ ਸੀ | ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਬੱਸ ਚੜਕੇ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਗੇਟ ਅੱਗੇ ਉੱਤਰੀ । ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਉਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਤੇ ਡਰੀ ਹੋਈ ਵੀ ਸੀ, ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਕਰਕੇ …..
ਜੀਤੀ ਨੇ ਜਿਵੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ,ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਦਿਨ ਉਸਤੋਂ ਵੀ ਵਧੀਆ ਲੰਘ ਗਿਆ….

ਜੀਤੀ ਦੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀਆ ਜੋ ਕੁੜੀਆਂ ਦੋਸਤ ਬਣੀਆਂ , ਉਹ ਵੱਡੇ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਰਹਿਣ ਸਹਿਣ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਤਬਦੀਲੀ ਆ ਗਈ ।
ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਜੀਤੀ ਅੱਜ ਕੱਲ ਪੜ੍ਹਾਈ ਛੱਡਕੇ ਆਪਣੀਆ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨਾਲ ਗੱਪਾ ਮਾਰਨੀਆਂ, ਕਦੇ ਕਦੇ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਵੇਹਲੇ ਬੈਠ ਕੇ ਘਰ ਚਲੇ ਜਾਣਾ ,
ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਜੀਤੀ ਲਈ ਆਮ ਹੋ ਗਿਆ |

ਐਵੇ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਲੰਘ ਗਿਆ …
ਜੀਤੀ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ ਹੋਰ ਹੀ ਦੁਨੀਆ ਚ ਜਾ ਬੈਠੀ । ਜੀਤੀ ਦੇ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਗੁਰਦੀਪ , ਜਿਸਨੂੰ ਸਭ ਗੈਰੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ , ਜੋ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਟਾਈਮ ਤੋਂ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਆਪਣੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਗੈਰੀ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਆਪਣਾ ਦੋਸਤ ਬਣਾ ਲਿਆ ।

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਵੇਂ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਜੀਤੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ , ਹੁਣ ਇਸ਼ਕ ਦੀਆ ਪੀਂਘਾਂ ਝੂਟਣ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਕਿਸੇ ਟੁੱਟੇ ਲੋਹੇ ਵਾਂਗ ਖੂੰਜੇ ਲਾ ਦਿੱਤੇ |

ਇੱਕ ਦਿਨ ਗੈਰੀ ਨੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਕਿ ਜੀਤੀ ਮੈਂ ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਤੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਘਰ ਮਿਲਣ ਆਵਾਂਗਾ ….
ਜੀਤੀ – ਪਰ ਇਹ ਕਿਵੇਂ , ਘਰੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਣਾ ਨਾਲੇ ਦਿਨੇ ਇਕੱਠੇ ਤਾ ਰਹਿਣੇ ਆ ਆਪਾ ਯਰ……
ਗੈਰੀ – ਪਰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਇੱਕ ਪਲ ਵੀ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ , ਆ ਫੜ ਨੀਂਦ ਦੀਆ ਗੋਲੀਆਂ …
ਜੀਤੀ – ਹੈ , ਨੀਂਦ ਦੀਆ ਗੋਲੀਆਂ …..
ਗੈਰੀ – ਹਾਂ , ਸਾਮ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਜਾ ਸਬਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦੇਈ , ਕਿਸੇ ਦੀ ਸੁਭਾ ਤੱਕ ਅੱਖ ਨਹੀਂ ਖੁੱਲਣੀ ….

ਜੀਤੀ ਨੇ ਨਾਹ ਨੁੱਕਰ ਕਰਦੀ ਨੇ ਗੋਲੀਆਂ ਫੜ ਲਈਆਂ ਤੇ ਓਵੇਂ ਹੀ ਕੀਤਾ , ਜਿਵੇ ਗੈਰੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ।

ਟਾਈਮ ਲੰਘਦਾ ਗਿਆ …..

ਜੀਤੀ ਵੱਲੋ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਦੀ ਡੋਜ ਵੀ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਵੱਧਦੀ ਗਈ….

ਇੱਕ ਦਿਨ ਜੀਤੀ ਦਾ ਬਾਪ ਸੁਖਦੇਵ ਖੇਤ ਪਾਣੀ ਲਾਉਂਦਾ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ , ਪਿੰਡ ਦੇ ਕੁਝ ਬੰਦੇ ਸੁਖਦੇਵ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਲੈ ਗਏ । ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਇਲਾਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੱਸਿਆ, ਕਿ ਸੁਖਦੇਵ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਸ਼ਾ ਖਾਣ ਕਰਕੇ ਸਾਹ ਫੁੱਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਤੇਜ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਦੌਰਾ ਪੈ ਗਿਆ ।
ਪਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਕਿ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਤੁਸੀ ਇਹ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਓ … ਖਾਣ ਦੀ ਗੱਲ ਤਾ ਦੂਰ, ਏਨੇ ਤਾ ਨਸ਼ਾ ਦੇਖਿਆ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ …

ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਜੀਤੀ ਵੱਲੋ ਦਿੱਤੀਆਂ ਨੀਂਦ ਦੀਆ ਗੋਲੀਆਂ ਦੀ ਡੋਜ ਵਧਣ ਕਰਕੇ , ਸੁਖਦੇਵ ਦਾ ਇਹ ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਅਣਗੋਲਿਆਂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ।

ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਡਾਕਟਰ ਵੱਲੋ ਦਿੱਤੀ ਦਵਾਈ ਨਾਲ ਸੁਖਦੇਵ ਪਹਿਲਾ ਨਾਲੋਂ ਕੁਝ ਕ਼ ਹੱਦ ਤੱਕ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ…
ਮਹੀਨੇ ਕੁ ਬਾਅਦ ਜੀਤੀ ਦੀ ਮਾਂ ( ਬੇਅੰਤ ਕੌਰ ) ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨ ਹੋ ਗਈ, ਜੋ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ | ਸੁਖਦੇਵ ਨੇ ਬੇਅੰਤ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਥੋੜੀ ਥੋੜੀ ਕਰਕੇ ਸਾਰੀ ਜਮੀਨ ਵੇਚ ਦਿੱਤੀ |

ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਹੀ ਸਮਝਕੇ ,
ਗੈਰੀ ਨਾਲ ਘਰਦਿਆਂ ਦੀ ਮਰਜੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ |
ਜਦੋ ਜੀਤੀ ਦੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਪਤਾ ਲੱਗੀ, ਤਾ ਉਸਦਾ ਉਸੇ ਟਾਈਮ ਮਰਨ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਬੇਅੰਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਪਈ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਉਹ ਬੇਬੱਸ ਸੀ …
ਬੇਅੰਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਅਜੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਉਹ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਤਾ ਸੁਖਦੇਵ ਕਹਿ ਦਿੰਦਾ, ਕਿ ਆਪਣੀ ਜੀਤੀ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਗਈ ਆ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ