ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਦੇ ਸਟਾਲ ਤੋਂ ਚਾਹ ਵਾਲੀ ਥਰਮਸ ਭਰਵਾਉਣ ਗਿਆ ਤਾਂ ਅੱਗਿਓਂ ਨਿਆਣਾ ਚੁੱਕੀ ਇੱਕ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਟੱਕਰ ਗਈ..!
ਗਲ਼ ਨਾਮਾਤਰ ਜਿਹੇ ਕੱਪੜੇ ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਕੜਾਕੇ ਦੀ ਠੰਡ..
ਉਹ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਾ ਠੁਰ-ਠੁਰ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਆਖਣ ਲੱਗੀ “ਬਾਊ ਜੀ ਮੰਗਤੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਬਸ ਨਿੱਕੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਕੁਝ ਲੈ ਦਿਓ..ਕੱਲ ਆਥਣ ਵੇਲੇ ਦਾ ਹੀ ਭੁੱਖਾ ਏ”
ਅੱਗੇ ਅਕਸਰ ਹੀ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਨੂੰ ਦਬਕਾ ਮਾਰ ਦੂਰ ਭਜਾ ਦਿਆ ਕਰਦਾ ਸਾਂ..ਪਰ ਉਸ ਦਿਨ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਤਰਸ ਜਿਹਾ ਆ ਗਿਆ..ਰੇਹੜੀ ਤੋਂ ਦੋ ਫੁੱਲ ਪਲੇਟਾਂ ਆਡਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ..!
ਲਾਈਨ ਲੰਬੀ ਸੀ..ਪੇਮੈਂਟ ਕਰਦਿਆਂ ਘੜੀ ਲੱਗ ਗਈ..!
ਵਾਪਿਸ ਪਰਤਿਆ ਤਾਂ ਨਾਲਦੀ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸਤਵੇਂ ਆਸਮਾਨ ਤੇ ਸੀ..
ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਇੱਕ ਤਾਂ ਸੰਘਣੀਂ ਧੁੰਦ..ਦੂਜੀ ਸਕੂਲ ਇੰਸਪੈਕਸ਼ਨ..ਹੁਣ ਟੰਗੇ ਰਹਿਓ ਡੇਢ ਘੰਟਾ ਇਥੇ ਤੇ ਉਡੀਕਦੇ ਰਹਿਓ ਅਗਲੀ ਬੱਸ ਨੂੰ..ਪਹਿਲੀ ਤਾਂ ਲੰਘ ਗਈ ਏ..!
ਚੰਗੀ ਭਲੀ ਡਰਾਈਵਰ ਦੇ ਨਾਲ ਦੋ ਸਵਾਰੀਆਂ ਵਾਲੀ ਸੀਟ ਮਿਲ ਵੀ ਗਈ ਸੀ..ਅਖੀਰ ਉਡੀਕ ਉਡੀਕ ਕੇ ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਆਈ..ਫੋਨ ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਰਖਿਆ ਜੇ ਚੁੱਕਣਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਤੇ?
ਉਹ ਇੱਕੋ ਸਾਹੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਬੋਲ ਗਈ!
ਅੱਗਿਓਂ ਲੇਟ ਹੋਣ ਦੀ ਵਜਾ ਦੱਸੀਂ ਤਾਂ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਕੇ ਸਾਰੀ ਸਮਾਜ ਭਲਾਈ ਦਾ ਠੇਕਾ ਬੱਸ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਲੈ ਰਖਿਆ ਏ..!
ਝਿੜਕਾਂ ਖਾ ਕੇ ਗੁੰਮਸੁਮ ਬੈਠੇ ਨੂੰ ਅਜੇ ਮਸੀਂ ਵੀਹ ਕੂ ਮਿੰਟ ਹੀ ਹੋਏ ਹੋਣੇ ਕੇ ਸਾਰੇ ਅੱਡੇ ਵਿਚ ਰੌਲਾ ਜਿਹਾ ਪੈ ਗਿਆ..
ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕੇ ਘੜੀ ਕੂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਸੇ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਤੁਰੀ ਬੱਸ ਸੰਘਣੀ ਧੁੰਦ ਕਾਰਨ ਸੜਕ ਤੇ ਪਾਸੇ ਖਲੋਤੇ ਕੈਂਟਰ ਵਿਚ ਜਾ ਵੱਜੀ ਏ..
ਡਰਾਈਵਰ ਸਣੇ ਕਾਫੀ ਸਵਾਰੀਆਂ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
Jaspreet Kaur
so inspiring story