ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਸੱਜਣਾਂ, ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹਨਾਂ‌ ਨਾਲ ਇਤਫ਼ਾਕੀ ਮੇਲ ਹੋਇਆ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਦਿਲ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਬਣ‌ ਗਏ
ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਗੱਲ ਅਸਲੀਅਤ ਦੀ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਨਸਾਨ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦਾ , ਪਰ ਲਿਖਣ ਲਈ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਦੇ,ਬਸ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੀ ਹੈ, ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਕੇ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਸ਼ਾਇਰ ਬਣ‌ ਗਈ, ਅਖ਼ੀਰ ਆਖਿਰ ਤਾਂ ਆਖਿਰ ਹੁੰਦਾ , ਅਖੀਰ ਇਹਨਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਅੰਤ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ, ਕਹਾਣੀ ਰਾਹੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਰੁਬਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
ਇੱਕ ਸ਼ਾਇਰ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚ ਬਹੁਤੇ ਪਾਠਕ, ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਉਲ਼ਝੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਦਕਾ ਇਸ ਭਾਗ ਵਿਚ ਆਪਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਬਦਲ ਕੇ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਸੁਖ ਦੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਦੋ ਸਾਲ ਬੀਤ ਗਏ, ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਇਕ ਬੇਟੀ ਨੇ ਜਨਮ ਲਿਆ , ਸੁਖ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ‌ਚੰਨਨ ਨੇ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਸੁਖ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਸੁਖ ਨੂੰ ਇਸ ਨਾਮ ਨਾਲ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਇਸ ਨਾਲ ਸੁਖ ਵਿਚ ਇੱਕ ਬਦਲਾਅ ਆਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਕਿ ਸੁਖ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੁਭਾਅ ਅਚਾਨਕ ਬਦਲ ਗਿਆ,ਉਹ ਕਿਸੇ ਵਕਤ ਵੀ, ਨਾ ਚੰਨਨ ਨਾਲ, ਨਾ ਅਲਫ਼ ਨਾਲ, ਨਾ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ, ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦਾ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੱਲ ਦਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦਿੰਦਾ…ਚੰਨਨ ਨੂੰ ਇਹ ਬੁਰਾ ਲੱਗਦਾ, ਉਸਨੂੰ ਚਿੰਤਾ‌ ਸਤਾਉਣ ਲੱਗਦੀ

ਚੰਨਨ ਨੇ ਬਹੁਤ ਜਾਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਭਲਾਂ ਸੁਖ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਵਿਚ ਐਨੀ ਤਬਦੀਲੀ ਆਉਣ ਦੀ ਕੀ ਵਜ੍ਹਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ,ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਸਕਿਆ, ਅਖ਼ੀਰ ਉਸਨੇ ਥੱਕ ਹਾਰ ਕੇ, ਸੁਖ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਵਜਾਹ ਤੰਗ ਕਰਨਾ ਸਹੀ ਨਾ ਸਮਝਿਆ, ਉਹ ਸੁਖ ਨੂੰ ਤਦ ਹੀ‌ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਜਦ ਸੁਖ ਆਪ ਬੁਲਾਉਂਦਾ…ਓਧਰ ਸੁਖ ਨੂੰ ਖੁਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਸਿਰ‌ਦਰਦ ਦੀ ਭਲਾਂ ਕੀ ਵਜਾਹ ਹੈ, ਉੱਪਰੋਂ ਉਹ ਦਿਨੋ-ਦਿਨ ਵੱਧਦਾ ਹੀ ਜਾ‌ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਸੁਖ ਨੇ ਕਈ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਹਾਲਤ‌ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਪਰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਿਆ, ਕੋਈ ਵੀ‌ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲ ਰਿਹਾ,ਸੁਖ ਦਾ ਸਿਰਦਰਦ ਹੁਣ ਐਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵੱਧ ਚੁੱਕਾ ਸੀ‌। ਕਿ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਸਹਿਣ ਤੀਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ, ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਹਲਕਾ ਹਲਕਾ ਮੀਂਹ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਇੱਕ ਦੋ ਹੀ ਗਾਹਕ ਆਏ ਸਨ,ਸੁਖ ਨੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਦਰਦ‌ ਤੋਂ ਹਟਾ ਕੇ ‌ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਉਸਨੇ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਉੱਪਰੋਂ ਕੁਝ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਪੀ.ਡੀ.ਐਂਫ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੇ, ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਪੀ.ਡੀ.ਐੱਫ ਖੋਲ ਕੇ ਵੇਖੇ ਪਰ ਉਸ ਵਿਚ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਖ਼ਾਸ ਨਾ‌ ਲੱਗਿਆ, ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਫਾਇਲ ਖੋਲੀ ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਇੱਕ ਸ਼ਾਇਰ ਸੀ,ਸੁਖ ਨੂੰ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਨਾਮ ਹੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ, ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੋਚ ਲਿਆ ਕਿ ਜ਼ਰੂਰ ਇਸ ਵਿਚ, ਇੱਕ ਸ਼ਾਇਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੋਈ ਹਿੱਸਾ ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਫ਼ਾਇਲ ਖੋਲ ਕੇ ‌ਪੜਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਕਿਹੜੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਚੱਲਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਪੰਦਰਾਂ ਵੀਹ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕਹਾਣੀ ਪੜ ਦਿੱਤੀ,ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਾਣੀ ਪੜ ਕੇ ਏਦਾਂ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੀ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੋਈ ਹਿੱਸਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਕਹਾਣੀ ਮੁਕੰਮਲ ਪੜੀ ਤਾਂ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਥੱਲੇ ਲੇਖਕ ਦਾ ਨਾਮ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ,ਨਾਮ ਪੜਦੇ ਹੀ ਸੁਖ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਰੋਣਕ ਜਿਹੀ ਆ ਗਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਸੀ, ਸੁਖ ਨੇ ਉਥੋਂ ਫਟਾਫਟ ਨੰਬਰ ਕਾਪੀ ਕੀਤਾ ਤੇ ਫੋਨ ਵਿੱਚ ਸੇਵ ਕਰ ਲਿਆ,‌ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਇਹ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਭਲਾਂ ਉਹ ਪਹਿਲਾ ਮੈਸਜ਼ ਕੀ ਕਰੇ,ਪਰ ਫੇਰ ਖ਼ਿਆਲ ਆਉਂਦਾ ਕਿ ਕੀ ਪਤਾ, ਇਹ ਉਹ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਨਾ ਹੋਵੇ,ਪਰ ਫੇਰ ਸੋਚਦਾ ਨਹੀਂ ਫੇਰ ਬਿਲਕੁਲ ਇਕੋਂ ਜਿਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਅਖੀਰ ਸੁਖ ਨੇ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਿਆ,ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਆਕਾਲ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਜੀ, ਅੱਲਾ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਸਦਕਾ ਤੁਸੀਂ ਠੀਕ ਠਾਕ ਹੋਵੋਂਗੇ, ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੀ ਲਿਖੀ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਇੱਕ ਸ਼ਾਇਰ, ਦੱਸ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਪੜ ਕੇ ਕਿੰਨਾਂ ਵਧੀਆ ਲੱਗਿਆ, ਮੈਂ ਪੜਦਾ ਪੜਦਾ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਗੁੰਮ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਐਦਾਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੀ ਲਿਖੀਆਂ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਭੇਜਣਾ ਤੇ ਜੇਕਰ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਚਾਰਜ ਹੈ ਉਹ ਵੀ ਦੱਸ ਦੇਓ ਜੀ, ਅੱਲ੍ਹਾ ਤਾਲਾ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਪਰ ਐਦਾਂ ਹੀ ਮੇਹਰਬਾਨ ਰਹਿਣ…ਸੁਖ ਨੇ ਮੈਸਜ਼ ਤਾਂ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਉਹ ਵਾਰ ਵਾਰ ਫੋਨ ‌ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ,ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੈਸਜ਼ ਦਾ ਰਿਪਲਾਈ ਨਾ ਆਇਆ,‌ਮੀਂਹ ਵੀ ਹੱਟ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਦੁਕਾਨ‌‌ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਗਾਹਕ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੂਸਰਾ ਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ,ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਦੁਕਾਨ ਬੰਦ ਕਰਨ ਤੀਕ ਸੁਖ ਫੋਨ ਨਾ ਚੁੱਕ ਸਕਿਆ

ਅੱਜ ਸੁਖ ਦਾ ਸਿਰਦਰਦ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਠੀਕ ਸੀ, ਬਿਲਕੁਲ ਹਲਕਾ ਹਲਕਾ ਹੀ ਦਰਦ ਸੀ, ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅੱਜ ਉਸਨੇ ਚੰਨਨ ਨਾਲ ਵੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਅਲਫ਼ ਨਾਲ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਸਾਰਾ ਦਿਨ ‌ਕੰਮ‌ ਕਰਨ ਨਾਲ਼ ਸੁਖ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਥੱਕ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਲੇਟ ਗਿਆ, ਅਜੇ ਨੀਂਦ ਆਉਣ ਹੀ‌ ਲੱਗੀ ਸੀ ਕਿ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਨੂੰ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਮੈਸਜ਼ ਦੀ ਯਾਦ ਆ ਗਈ, ਮੀਂਹ ਵਾਲ਼ਾ ਮੌਸਮ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਰੇਂਜ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਹੀਂ,ਅਜੇ ਉਸਨੇ ਨੈੱਟ ਆਨ ( on ) ਕਰਕੇ ਵਾਟਸਆਪ ( whatsapp ) ਖੋਲ੍ਹੀ ਹੀ ਸੀ,ਕਿ ਕੋਲ਼ ਪਈ ਸੌਂ ਰਹੀ ਅਚਾਨਕ ਅਲਫ਼ ਬੇਟੀ ਨੇ ਚੀਕ ਮਾਰੀ,ਲੱਗਦਾ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਡਰ ਗਈ ਸੀ,ਸੁਖ ਨੇ ਨਾਲ਼ ਦੀ ਨਾਲ਼ ਉਸਨੂੰ ਹਲਕੇ ਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਥੇਪੜ ਦਿੱਤਾ, ਉਹ ਓਥੇ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਈ ਅਲਫ਼ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਦਿਆਂ ਹੀ‌ ਚੰਨਨ ਦੀ ਰਸੋਈ ਵਿਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਕਿ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਸੁਖ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ,ਹਲੇ ਮੈਸਜ਼ ਆਉਣ ਹੀ ਲੱਗੇ ਸਨ ਕਿ ਰਸੋਈ ਵਿਚੋਂ ਦੁੱਧ ਗਰਮ‌ ਕਰਕੇ ਲੈਟ ਬੰਦ ਕਰ ਚੰਨਨ ਵੀ ਆ ਗਈ
ਚੰਨਨ : ਅੱਜ ਸੋਏ ਨਹੀਂ ਤੁਸੀਂ ਹਲੇ
ਸੁਖ : ਨਹੀਂ ਬਸ ਸੌਂਣ ਹੀ ਲੱਗਦਾ ਸੀ, ਅਲਫ਼ ਡਰ ਜੇ ਗਈ ਸੀ
ਚੰਨਨ : ਅੱਛਾ, ਪਿੰਡ ਤਾਂ ਅੱਜ ਵਾਹਲਾ ਮੀਂਹ ਸੀ, ਸ਼ਹਿਰ ਵੀ ਐਨਾ ਹੀ ਸੀ
ਸੁਖ : ਹਾਂ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਚਾਰ ਵਜੇ ਹੱਟਿਆ
ਚੰਨਨ : ਇੱਕ ਗੱਲ ਪੁੱਛਣੀ ਸੀ ਜੀ
ਸੁਖ : ਹਾਂ ਦੱਸ
ਚੰਨਨ : ਮੈਂ ਦੋ ਕ ਦਿਨ ਪਿੰਡ ਜਾ ਆਵਾਂ, ਮੰਮੀ ਕਾਫ਼ੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਨੇ
ਸੁਖ : ਹਾਂ ਹਾਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਹੀ ਚੱਲੇ ਜਾਇਓ
ਚੰਨਨ : ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਟਾਇਮ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਕੇ ਆ ਸਕਦੇ, ਪਤਾ ਕੀ ਗੱਲ ਸੀ, ਵੀਰਾ ‌ਕਿਤੇ ਗਿਆ ਹੋਇਆ,ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਕਾਹਨੂੰ ਐਵੇਂ ਤਕਲੀਫ਼ ਦੇਣੀ ਆ
ਸੁਖ : ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਛੱਡ ‌ਆਵਾਂਗਾਂ, ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਸੀ
ਚੰਨਨ : ਹਾਂਜੀ , ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਸੀ
ਸੁਖ : ਕੋਈ ਨਹੀਂ, ਜਿਸ ਦਿਨ ਮੰਮੀ ਨੇ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ, ਮੈਂ ਫੋਨ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗਾ ,ਲੈ ਵੀ ਮੈਂ ਹੀ ਆਵਾਂਗਾ
ਚੰਨਨ : ਠੀਕ ਆ ਜੀ, ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਠੀਕ ਰਹਿਣੇ ਹੋ
ਸੁਖ : ਹਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਫ਼ਰਕ ਹੈ
ਚੰਨਨ : ਵੈਸੇ ਜੇ ਬੁਰਾ ਨਾ ਮੰਨੋ ਤਾਂ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹੋ ਤਕਲੀਫ਼ ਕੀ ਆ
ਸੁਖ : ਚੰਨਨ ਤੂੰ ਐਵੇਂ ਨਾ ਟੈਨਸ਼ਨ ਲਿਆ ਕਰ, ਹੁਣ ਠੀਕ ਮੈਂ

ਚੰਨਨ : ਲੈ ਜੇ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਟੈਨਸ਼ਨ ਲਉ,ਫੇਰ ਹੋਰ ਕੌਣ ਲਉ…
ਸੁਖ : ਐਵੇਂ ਨਾ‌ ਵਾਧੂ ਬੋਲੀ ਜਾਇਆ ਕਰ…ਦਸ ਵੱਜ ਗਏ ਨੇ, ਸੌਂ ਜਾ ਹੁਣ ਨਾਲ਼ੇ
ਚੰਨਨ : ਜੀ, ਦੁੱਧ ਚੱਕ ਲਵੋ…ਠੰਢਾ ਹੋ ਰਿਹਾ
ਸੁਖ : ਠੀਕ ਹੈ

ਦੋਵੇਂ ਜਾਣੇਂ ਦੁੱਧ ਪੀ ਕੇ ਪੈ ਗਏ,ਸੁਖ ਦੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿਚ ਅਜੇ ਵੀ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਦਾ ਹੀ ਖਿਆਲ ਸੀ ਕਿ ਭਲਾਂ ਉਸਨੇ ਮੈਸਜ਼ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਜੇ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਕੀ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਚੰਨਨ ਪਈ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਭਲਾਂ ਇਹੋ ਜੀ ਕੀ ਗੱਲ ਆ ਜੋ‌ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਐਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬਦਲ ਰਹੀ ਆ… ਦੋਵੇਂ ਜਾਣੇਂ ਸੋਚਦੇ ਸੋਚਦੇ ਸੌਂ ਗਏ

ਸਵੇਰ ਉੱਠਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਸੁਖ ਨੇ ਫ਼ੋਨ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਅਲਫ਼ ਅਜੇ ਸੌਂ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ‌ ਚੰਨਨ ਬਾਹਿਰ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਸੁਖ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਦਾ ਮੈਸਜ਼ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੀ ਸ਼ੁਕਰੀਆ…, ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਈ ਮੈਸਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸੁਖ ਦਾ ਇੱਕ ਦਿਲ ਕਰਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਪੁੱਛਾਂ ਕਿ ਇਹ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਕੌਣ‌ ਹੈ ਜਾਂ ਉਹੀ ਹੈ, ਸੁਖ ਨੇ ਮੈਸਜ਼ ਕੀਤਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੋਂ ਹੋ ਜੀ, ਆਨਲਾਈਨ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੈਸਜ਼ ਨਾਲਦੀ ਨਾਲ ਵੇਖ ਲਿਆ ਗਿਆ, ਪਰ ਜਵਾਬ ਨਾ ਕੋਈ ਵੀ ਆਇਆ, ਸੁਖ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲੱਗਾ, ਕੁਝ ਦੇਰ ਵਾਦ ਟਾਈਪਿੰਗ ਵਿਖਣ ਲੱਗਾ,ਸੁਖ ਨੂੰ ਮੈਸਜ਼ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਉਂਦਾ ਲੱਗਿਆ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਮੈਸਜ਼ ਆਇਆ,ਉਸ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਆ, ਸੁਖ ਨੇ ਨਾਲ਼ ਦੀ ਨਾਲ਼ ਫੇਰ ਰਿਪਲਾਈ ਕੀਤਾ,ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿਸੇ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋਵੇ,
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਤੁਹਾਡਾ ਸ਼ੁਭ ਨਾਮ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹੋ
ਸੁਖ : ਹਾਂ ਬਿਲਕੁਲ,ਪਰ ਇੱਕ ਸ਼ਰਤ ਤੇ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਰਹਿਣਦੋ
ਸੁਖ : ਸੁਖਦੀਪ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਪੂਰਾ ਨਾਮ
ਸੁਖ : ਬੀ ਐੱਸ ਆਰ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਤੁਸੀਂ… !!! ,…ਲੇਖਕ ਸਾਬ…..
ਸੁਖ : ਤੁਸੀਂ ਉਹੀ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਹੋ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਹਾਂਜੀ… ਕਿਵੇਂ ਓ ਜੀ
ਸੁਖ : ਵਧੀਆ ਬਸ… ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਵਧੀਆ ਜੀ… ਹੋਰ ਘਰ ਕਿਵੇਂ ਨੇ ਸਾਰੇ
ਸੁਖ : ਵਧੀਆ ਜੀ… ਆਪਣੇ ਦੱਸੋ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ: ਵਧੀਆ… ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਐਵੇਂ ਸੀ ਤੁਸੀਂ ਭੁੱਲ ਗਏ
ਸੁਖ : ਕਿਹਾ ਸੀ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਤੀਕ ਤੇ ਨਹੀਂ , ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁਝ ਸਾਰੇ ਨਹੀਂ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਅੱਛਾ ਜੀ, ਮੈਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਤੁਹਾਡਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ
ਸੁਖ : ਹਾਂਜੀ ,ਦੋ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ, ਇੱਕ ਬੇਟੀ ਵੀ ਆ ਗਈ ਹੁਣ ਤੇ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਅੱੱਛਾ ਜੀ ਕੀ ਨਾਮ ਆ ਬੇਟੀ ਦਾ
ਸੁਖ : ਪਤਾ ਤਾਂ ਹੈ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਸੱਚੀਂ ਕਿ
ਸੁਖ : ਜ਼ੁਬਾਨ ਦੇ ਕੇ ਮੁਕਰਨਾ ਸਾਨੂੰ ਸੋਭਦਾ ਨਹੀਂ ਆ…ਫੇਰ ਵੀ ਸ਼ਾਇਰ ਸੀ… ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਚ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਜਾਂਣਦੀ ਹਾਂ ਮੈਂ… ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਸੁਖ : ਪਤਾ ਹੈ, ਤਾਹੀਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲੇ… ਮੈਂ ਵੀ ਸੁਣਿਆ ਸੀ, ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਆਹ ਬਾਰੇ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਹਾਂ , ਪਰ ਮੈਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤਲਾਕ ਦੇ ਦਿੱਤਾ,ਉਹ ਸ਼ਰਾਬ ਬਹੁਤ ਪੀਂਦੇ ਸੀ, ਇੱਕ ਬੇਟਾ ਹੈ, ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਮਾਂ ਪੁੱਤ ਸ਼ਹਿਰ ਇਕੱਲੇ ਰਹਿ ਰਹੇ ਆਂ,‌ਮੈਂਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ ਸੀ, ਮੈਂ ਘਰਦਿਆਂ ਤੇ ਬੋਝ ਬਣਕੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਇਸ ਲਈ ਏਥੇ ਆ ਗਈ, ਵਧੀਆ ਖੁਸ਼ ਆਂ ਮੈਂ
ਸੁਖ : ਐਨਾ ਕੁਝ ਹੋ ਦੱਸਿਆ ਤੱਕ ਨਹੀਂ,
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਜੇ ਦੱਸ ਵੀ ਦੇਂਦੀ, ਕੀ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਆਪਾਂ
ਸੁਖ : ਸ਼ਾਇਦ ਹੱਸ ਕੇ ਸਹਿ ਲੈਂਦੇ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਉਹ ਤਾਂ ਹੁਣ ਵੀ ਹੱਸ ਕੇ ਹੀ ਸਹਿ ਲਿਆ

ਚੰਨਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ…ਉੱਠ ਖੜ੍ਹੇ ਜੀ ਤੁਸੀਂ, ਮੂੰਹ ਧੋ ਲਵੋ ‌, ਮੈਂ ਹੁੰਨੇ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਲੈਕੇ ਆਈ, ਸੁਖ ਨੇ ਅਲਫ਼ਨੂਰ ਦੇ ਮੈਸਜ਼ ਦਾ ਬਿਨਾਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤੇ ਫੋਨ , ਬੈੱਡ ਕੋਲ਼ ਚਾਰਜ‌ ਤੇ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ,ਤੇ ਮੂੰਹ ਧੋਣ ਬਾਹਿਰ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਐਨੇ ਵਿੱਚ ਚੰਨਨ ਚਾਹ ਲੈ ਕੇ ਆ ਗਈ,ਚਾਹ ਪੀਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ,ਸੁਖ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਿੰਡ ਕੰਮ ਸੀ ਉਹ ਪਿੰਡ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਚੰਨਨ ਨੂੰ ਕਹਿ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਨੌਂ ਵੱਜਦੇ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਰਹੇ,ਸੁਖ ਫੋਨ ਘਰ ਹੀ ਧਰ ਗਿਆ, ਸੁਖ ਦੇ ਫੋਨ ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਫ਼ੋਨ ਆਏ ਪਰ ਚੰਨਨ ਨੇ ਕੋਈ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਿਆ ਇੱਕ ਨੰਬਰ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਵਾਰ ਵਾਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਸੁਖ ਨੇ ਫ਼ੋਨ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ, ਜਦੋਂ ਮੰਮੀ ਨੇ‌ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕੌਂਣ ਹੋ, ਤਾਂ ਫ਼ੋਨ ਅੱਗੋਂ ‌ਕੱਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਚੰਨਨ ਨੂੰ ‌ਹੋਰ ਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖਿਆਲ ਆਉਣ ਲੱਗੇ ਐਨੇ ਵਿਚ ਹੀ ਸੁਖ ਗਿਆ,ਚੰਨਨ ਤਿਆਰ ਹੋ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ, ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਸੁਖ ਵੀ ਨਹਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋਣ‌ ਲੱਗ ਗਿਆ, ਜਲਦੀ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਸੁਖ ਨੇ ਕਾਹਲ਼ੀ ਕਾਹਲ਼ੀ ਦੋ ਫੁਲਕੇ ਹੀ ਖਾਏ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਦੁਕਾਨ ਉੱਪਰੋਂ ਗਾਹਕਾਂ ਦੇ ਫ਼ੋਨ ਕਾਫ਼ੀ ਆ ਰਹੇ ਨੇ, ਮੈਨੂੰ ਜਲਦੀ ਵਾਪਿਸ ਆਉਂਣਾ ਪੈਣਾ, ਸੁਖ ਦੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਚੰਨਨ ਦਾ ਪਿੰਡ ਤੀਹ ਕੁ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਹੀ ਸੀ, ਅੱਧੇ ਕੁ ਘੰਟੇ ਵਿਚ ਹੀ ਪਹੁੰਚ ਗਏ, ਸੁਖ ਕੁਝ ਦੇਰ ਹੀ ਰੁਕਿਆ ਤੇ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਸਿੱਧਾ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਹੀ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਘਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ,ਸੁਖ ਸਿੱਧਾ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਹੀ ਚਲਾ ਗਿਆ,

ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਬਹੁਤ ਸਫ਼ਾਈ ਕਰੀਂ ਤੇ ਅਜੇ ਕੋਲ਼ ਪਈ‌ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਜੇ ਨੰਬਰ ਤੋਂ ਫੋਨ ਆਇਆ…
ਸੁਖ : ਹੈਲੋ ਜੀ
ਨਵਾਂ ਨੰਬਰ : ਸਵੇਰੇ ਦੇ ਪੰਜਾਹ ਫੋਨ ਕਰ ਲਏ, ਬੰਦਾ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਦੱਸ ਤਾਂ ਸਕਦਾ ਹੀ ਆ ..
ਸੁਖ : ਉਹ ਸੌਰੀ ਅਲਫ਼ਨੂਰ, ਯਰ ਕੰਮ ਹੀ ਐਨਾ ਸੀ ਬਸ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਠੀਕ ਆ, ਕਿੱਥੇ ਸੀ
ਸੁਖ : ਚੰਨਨ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਛੱਡ ਕੇ ਆਇਆ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਚੰਨਨ ਮਤਲਬ
ਸੁਖ : ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਆਂ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਅੱਛਾ ਕਿ… ਤਾਹੀਂ ਨਹੀਂ ਫੋਨ ਚੁੱਕਿਆ
ਸੁਖ : ਹਾਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਹੋਰ ਸੁਣਾਓ, ਠੀਕ ਠਾਕ ਹੋ
ਸੁਖ : ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋਣਾਂ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਪਤਾ ਨਹੀਂ… ਮੈਨੂੰ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤੁਸੀਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ
ਸੁਖ : ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਦੋ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ, ਉਦੋਂ ਤਾਂ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰੀਂ ਨਹੀਂ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਕੌਣ ਕਹਿੰਦਾ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਕੱਲ੍ਹ ਵੀ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ,ਬਸ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਬਦਲ ਗਏ ਸੀ
ਸੁਖ : ਅੱਛਾ ਮੈਂ ਬਦਲ ਗਿਆ, ਮੇਰੀ ਗ਼ਲਤੀ ਸੀ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਹਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਹੀ ਗ਼ਲਤੀ ਸੀ
ਸੁਖ : ਫੇਰ ਝੂਠ ਕਿਸਨੇ ਬੋਲਿਆ ਸੀ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਜੇ ਤੂੰ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਐਨਾ ਕੁ ਤਾਂ ਫ਼ਰਕ ਵੇਖ ਹੀ ਸਕਦਾ ਸੀ
ਸੁਖ : ਮੈਂ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੀਂ ਸੀ, ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਕਦੇ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ
ਸੁਖ : ਨਾਲ਼ੇ ਜੇ ਮੈਂ ਝੂਠਾ‌ ਹੁੰਦਾ, ਮੈਂ ਦੁਬਾਰਾ ਮੈਸਜ਼ ਨਾ ਕਰਦਾ, ਐਨੇ ਦੂਰ ਉਦੋਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਨਾ ਆਉਂਦਾ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਅੱਛਾ, ਮਤਲਬ
ਸੁਖ : ਮੈਂ ਲੜਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ : ਮੈਂ ਤੇ ਲੜ ਨਹੀਂ ਰਹੀ , ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਲੜ ਰਹੇ ਹੋ
ਸੁਖ : ਹੁਣ ਛੱਡੇਗੀ ਇਹ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਿ ਨਹੀਂ
ਅਲਫ਼ਨੂਰ :...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ