ਇਕ ਵਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਹਿੰਦੇ ਇਕ ਬੜਾ ਹੀ ਨੇਕਦਿਲ ਰਾਜਾ ਸੀ, ਘੋੜੇ ਚੜਿਆਂ ਕਿਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਨਜਰ ਇਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸੁੰਦਰ ਲੜਕੀ ਤੇ ਪਈ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਨਜਰ ਹੀ ਉਹ ਜਚ ਗਈ, ਲੜਕੀ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਸੀ, ਨੈਣ ਨਕਸ਼ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ, ਕੱਦ ਕਾਠ ਉੱਚਾ ਲੰਬਾ, ਸਿਰਫ਼ ਰੰਗ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸਾਵਲਾ ਸੀ…. ਰਾਜੇ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਬਈ ਜੇ ਇਹ ਲੜਕੀ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਬਣ ਜਾਵੇ ਦੋ ਕੰਮ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਇਕ ਤਾਂ ਬਿਨਾਂ ਦਾਜ ਖਰਚੇ ਦੇ ਇਸ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਧੀ ਵਿਆਹੀ ਜਾਵੇਗੀ ਦੂਜਾ ਏਨੀ ਸੁੰਦਰ ਲੜਕੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਹੀਰਾ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਰੁਲਿਆ ਹੈ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਇਸਦੀ ਅਸਲੀ ਕਦਰ ਪੈ ਜਾਵੇਗੀ, ਰਾਜੇ ਦੀ ਸੋਚ ਨੇਕ ਸੀ ਉਸਨੇ ਝੱਟ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਚੱਲ ਰਹੇ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਉਸ ਲੜਕੀ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਪਾਸ ਆਪਣਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੇਣ ਭੇਜਿਆ…
ਪਹਿਲਾਂ ਤੇ ਉਹ ਲੜਕੀ ਵਾਲੇ ਮੰਨਣ ਨਾਂ ਬਈ ਕਿੱਥੇ ਰਾਜਾ ਭੋਸ ਤੇ ਕਿੱਥੇ ਗੰਗੂ ਤੇਲੀ –ਭਾਵ ਕਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਜੋ ਰੋਟੀ ਵੀ ਮੰਗ ਖਾਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਕਿੱਥੇ ਰਾਜੇ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ , ਕੋਈ ਮੇਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ?? ਰਾਜੇ ਦੇ ਯਕੀਨ ਦੁਆਉਣ ਅਤੇ ਮਾਲੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਤੇ ਉਹ ਮੰਨ ਗਏ, ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਉਹ ਉਸ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦਾ ਸੀ….
ਚਲੋ ਜੀ ਰਾਜੇ ਦਾ ਤੇ ਉਸ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਲੜਕੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ ਦੋਨੋਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ, ਲੜਕੀ ਤੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਣੀ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਭਰਪੇਟ ਖਾਣਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਖਾਧਾ ਤੇ ਰਾਜਾ ਸੁੰਦਰ ਤੇ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਵੀ ਵਧੀਆ ਇਸਤਰੀ ਦਾ ਸਾਥ ਪਾ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ…. ਉਹ ਹੁਣ ਰਾਣੀ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ…
ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ ਕਿ ਕਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵੀ ਸੋਚਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਣਾ ਕਿ ਕਦੇ ਉਹ ਰਾਣੀ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਵਿੱਚ ਗੁਣ ਵੀ ਇੰਨੇ ਸਨ ਕਿ ਹਰ ਕੋਈ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਰਾਣੀ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਕਰਦਾ, ਖਾਣ ਪੀਣ ਵਧੀਆ ਹੋਣ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਰੰਗ ਰੂਪ ਵੀ ਨਿਖਰ ਆਇਆ ਤੇ ਉਹ ਸਚਮੁੱਚ ਹੁਸਨ ਦੀ ਮਲਿਕਾ ਵੀ ਜਾਪਨ ਲੱਗ ਪਈ….
ਕੁਝ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨ ਸਨ ਮਖਮਲੀ ਰਜਾਈਆਂ ਵਿਚੋਂ ਰਾਜਾ ਜਦ ਵੀ ਉਹ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠੇ ਕਦੇ ਕਿਤੇ ਕਦੇ ਸਿਰਹਾਣੇ ਥੱਲੇ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਖੂੰਜੇ ਰੋਟੀਆਂ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ