ਮਲੇਰਕੋਟਲੇ ਕੁੱਪ-ਰਹੀੜੇ ਦਾ ਮੈਦਾਨ..
ਕੁਝ ਕੂ ਘੰਟਿਆਂ ਵਿਚ ਪੰਝੀ ਤੋਂ ਤੀਹ ਹਜਾਰ ਸਿੰਘ ਸ਼ਹੀਦੀ ਪਾ ਗਏ..
ਬਚੇ ਹੋਇਆਂ ਨੇ ਦਿਨ ਢਲੇ ਰਹਿਰਾਸ ਦੇ ਪਾਠ ਦੀ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ..”ਚਾਰ ਪਹਿਰ ਦਿਨ ਸੁਖ ਦਾ ਬਤੀਤ ਹੋਇਆ..ਚਾਰ ਪਹਿਰ ਰੈਣ ਆਈ..ਸੁਖ ਦੀ ਬਤੀਤ ਕਰਨੀ”
ਇਸ ਗਹਿਗੱਚ ਵਿਚ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਸਖਤ ਜਖਮੀ ਪਟਿਆਲੇ ਬਾਬਾ ਆਲਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਦੀ ਹੱਦ ਟੱਪ ਗਏ..!
ਅਗਲਿਆਂ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਤੋਂ ਨਾਂਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿਧਰੇ ਅਹਿਮਦ ਸ਼ਾਹ ਅਬਦਾਲੀ ਨਰਾਜ ਹੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ!
ਜਕਰੀਆ ਖ਼ਾਨ ਨੇ ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਬੰਦ ਬੰਦ ਕੱਟ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ..!
ਜੱਲਾਦ ਲੱਕੜ ਦੇ ਬਠਲ ਤੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦਾ ਗੁੱਟ ਰੱਖ ਦਾਤਰ ਚਲਾਉਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕੇ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਦਾ ਪੋਟਾ ਅੱਗੇ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਭਾਈ ਸਿਂਖ ਦਾ ਬੰਦ ਬੰਦ ਇਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਨਾ ਕੇ ਗੁੱਟ ਤੋਂ..!
ਪਰਮਾਤਮਾ ਸਿੰਘ..
ਜੂਨ ਚੁਰਾਸੀ ਦੇ ਘਲੂਕਾਰੇ ਵੇਲੇ ਨਾਨਕ ਨਿਵਾਸ ਵਿਚ ਲੌਂਗੋਵਾਲ ਦਾ ਗੰਨਮੈਨ ਅਤੇ ਡਰਾਈਵਰ..
ਹੱਥ ਖੜੇ ਕਰਕੇ ਸੌਖਿਆਂ ਆਪਣੇ ਬੌਸ ਨਾਲ ਫੌਜ ਦੀ ਗੱਡੀ ਵਿਚ ਬੈਠ ਸਕਦਾ ਸੀ..
ਪਰ ਪਤਾ ਨੀ ਮਨ ਵਿਚ ਕੀ ਆਈ..
ਨਾਨਕ ਨਿਵਾਸ ਮੋਰਚੇ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਰਾਈਫਲ ਨਾਲ ਲੜਦਾ ਹੋਇਆ ਸ਼ਹੀਦੀ ਪਾ ਗਿਆ..
ਸ਼ਾਇਦ ਸਮਝ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਕੇ ਜੇ ਅੱਜ ਗੋਡੇ ਟੇਕ ਬਚ ਗਿਆ ਤਾਂ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਜਮੀਰ ਅਤੇ ਮੁੱਕ ਗਿਆ ਮਗਰੋਂ ਇਤਿਹਾਸ ਨਿੱਤ ਦਿਹਾੜੇ ਮਾਰਿਆ ਕਰਨਗੇ!
ਬਾਬਾ ਆਲੀ ਸਿੰਘ..
ਸੂਬਾ ਸਰਹਿੰਦ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿਚ ਅਦਾਲਤੀ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਆਮ ਜਿਹਾ ਇਨਸਾਨ..
ਹੱਥ ਲਿਖਤ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰੀ ਸੀ..
ਇੱਕ ਦਿਨ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦਾ ਵਜੀਰ ਖ਼ਾਨ ਆਖਣ ਲੱਗਾ “ਸੁਣਿਆ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਦਾ ਘੱਲਿਆ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਫ਼ਿਰ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਦੇ ਨਾਲ ਬਹਾਦੁਰ ਲਿਖਵਾਉਂਦਾ ਏ..ਚਿੱਠੀ ਤੇ ਲਿਖ ਉਸਨੂੰ ਕੇ ਜੇ ਹਿੰਮਤ ਹੈ ਤਾਂ ਸਰਹਿੰਦ ਵੱਲ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਕਰੇ..”
ਅੱਗੋਂ ਆਲੀ ਸਿੰਘ ਸਹਿ ਸੁਭਾ ਹੀ ਆਖ ਉਠਿਆ “ਜਹਾ-ਪਨਾਹ ਜੇ ਬਹਾਦੁਰ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਖੁਦ ਹੀ ਏਧਰ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਆਵੇਗਾ..ਸੱਦਾ ਭੇਜਣ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ..”
ਅੱਗੋਂ ਗੁੱਸਾ ਕਰ ਗਿਆ..
ਆਲੀ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਕੈਦ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤੀ..
ਜਮੀਰ ਤੇ ਵਾਰ ਖਾ ਆਲੀ ਸਿੰਘ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਸਜਾ ਕੱਟਣ ਮਗਰੋਂ ਮੁੜ ਕਦੀ ਵੀ ਕਚਹਿਰੀਆਂ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਕੈਥਲ ਤੱਕ ਅੱਪੜ ਆਈ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਫੌਜ ਨਾਲ ਜਾ ਰਲਿਆ..!
ਚੱਪੜ-ਚਿੜੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਹੋਏ ਗਹਿਗੱਚ ਵਿਚ ਸੂਬਾ ਸਿਰਹੰਦ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਸਾਰੇ ਭੇਦ ਬਾਬਾ ਆਲੀ ਸਿੰਘ ਨੇ ਹੀ ਦਿੱਤੇ ਸਨ!
ਨੌਂ ਜੂਨ ਸਤਾਰਾਂ ਸੌ ਸੋਲਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਬਹਾਦੁਰ ਨਾਲ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
