ਉਮਰ ਅੱਸੀ ਤੋਂ ਉੱਤੇ..
ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਲੋਨੀ ਦੀ ਪਾਰਕ ਵਿਚ ਆਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ..
ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖੇਡਦੇ ਵੇਖਦੇ ਰਹਿੰਦੇ..ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ..ਕੱਲੇ ਕੱਲੇ ਬੂਟੇ ਕੋਲ ਜਾਂਦੇ..ਥੋੜੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਦਿਸਦੇ ਦੀਆਂ ਜੜਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਮਿੱਟੀ ਪਾ ਦਿੰਦੇ..!
ਫੇਰ ਗੋਡੀ ਕਰਦੇ ਮਾਲੀ ਕੋਲ ਜਾਂਦੇ..
ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਆਖਦੇ..ਕਦੀ ਚੀੜੀਆਂ ਕਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ..!
ਫੇਰ ਇੰਝ ਕਰਦਿਆਂ ਹੀ ਦੁਪਹਿਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ..
ਫੇਰ ਪੋਣੇ ਵਿੱਚ ਬੰਨੀ ਨਾਲ ਲਿਆਂਧੀ ਖੋਹਲ ਬਹਿੰਦੇ!
ਅਚਾਨਕ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਕਤੂਰਿਆਂ ਦੀ ਰੌਣਕ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ..
ਇੱਕ ਬੁਰਕੀ ਆਪ ਖਾਂਦੇ..ਕੁਝ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਪਾ ਦਿੰਦੇ..ਉਹ ਦੁੰਮ ਹਿਲਾਉਂਦੇ ਆਲੇ ਦਵਾਲੇ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ!
ਫੇਰ ਥਰਮਸ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਧੀ ਚਾਹ ਪੀਂਦੇ..
ਮਗਰੋਂ ਕਦੀ ਵਾਰ ਓਥੇ ਹੀ ਵਗਦੀ ਠੰਡੀ ਮਿੱਠੀ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਲੰਮੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ..
ਘੜੀ ਕੂ ਨੂੰ ਉਠਦੇ..ਨਲਕੇ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਪੀਂਦੇ..ਮਗਰੋਂ ਸੜਕ ਤੇ ਪੈ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਅਲੋਪ ਹੋ ਜਾਂਦੇ!
ਕਲੋਨੀ ਵਿੱਚ ਚਰਚਾ ਜੋਰਾਂ ਤੇ ਸੀ..
ਜਰੂਰ ਘਰੋਂ ਕੱਢਿਆ ਹੋਣਾ..ਔਲਾਦ ਬਾਹਰ ਹੋਣੀ ਏ..ਦੇਖਭਾਲ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨੀ ਹੋਣਾ..ਜਰੂਰ ਸੁਭਾਹ ਦਾ ਵੀ ਕੌੜਾ ਹੀ ਹੋਣਾ..ਅਗਲੇ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੰਦੇ ਹੋਣੇ..ਜਾ ਮਗਰੋਂ ਲਹਿ!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਹਿੰਮਤ ਕੀਤੀ..
ਫਤਹਿ ਬੁਲਾ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ