(ਉਹ ਜਾਦੂਗਰ)
ਮੀਨਾ… ਬੇਟਾ ਉਠ ਮੇਰੀ ਬੱਚੀ, ਅੱਜ ਆਪਾਂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਘੁੰਮਣ ਜਾਣਾ ਹੈ।
ਮੀਨਾ -ਹਮਮਮ.. ਓ ਰਿਅਲੀ ਮੰਮੀ..!
ਮੰਮੀ – ਹਾਂ ਬੇਟਾ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਹੋਜਾਓ…।”
ਮੀਨਾ – ਓਕੇ.. ਮੰਮੀ..।”
ਮੀਨਾ- ” ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਘੁੰਮਣ ਗਏ। ਘਰ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਸੀਂ ਇਕ ਜਾਦੂ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ (magic show) ਦੇਖਕੇ ਆਏ ।
ਉਹ ਬਹੁਤ ਕਮਾਲ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਸੀ। ਜਾਦੂਗਰ ਆਪਣੀ ਟੋਪੀ ਵਿਚੋ ਕਦੀ ਕਬੂਤਰ, ਖਰਗੋਸ਼, ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕੱਢ – ੨ ਕੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਏਹ ਸਭ ਦੇਖਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਉਸ ਟਾਈਮ ਤੇ ਦਿਲ ਹੀ ਘੱਟ ਗਿਆ, ਜਦੋਂ ਉਸ ਜਾਦੂਗਰ ਨੇ ਮੈਂਨੂੰ ਸਟੇਜ ਤੇ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਮਾਂ ਨੇ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ – ਜਾਓ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਉਸ ਜਾਦੂਗਰ ਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਲੈਕੇ ਮੈਂਨੂੰ ਇਕ ਡੱਬੇ ਵਿਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮੈਂਨੂੰ ਉਸ ਡੱਬੇ ਵਿਚੋ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ । ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸ ਜਾਦੂਗਰ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੀਤਾ ਸੀ । ਮੈਂਨੂੰ ਮੰਮੀ ਤੋ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਦੱਸਿਆ – ਕਿ ਮੀਨਾ ਤੈਨੂੰ ਡੱਬੇ ਵਿਚ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉਹ ਜਾਦੂਗਰ ਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਡੱਬਾ ਖੋਲਿਆ, ਪਰ ਡੱਬਾ ਖ਼ਾਲੀ ਸੀ। ਫੇਰ ਡੱਬਾ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉਹ ਜਾਦੂਗਰ ਨੇ ਡੱਬਾ ਦੁਬਾਰਾ ਖੋਲਿਆ। ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਤੂੰ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਏਹ ਸੋਚਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਜਾਦੂਗਰ ਨੇ ਏਹ ਸਭ ਕੀਤਾ ਕਿਵੇਂ ਹੋਣਾ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਉਸ ਜਾਦੂਗਰ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੁਬਾਰਾ ਦੇਖਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ।
ਮੀਨਾ – ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਅੱਜ ਕਾਲਜ਼ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਦੇਰ ਨਾਲ ਆਵਾਂਗੀ।
ਮੰਮੀ – ਕਿਉਂ ਅੱਜ ਕਿ ਐ ?
ਮੀਨਾ – ਓਹ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਫਰੈੰਡ ਨਾਲ ਥੋੜ੍ਹੀ ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਕਰਨੀ ਹੈ।
ਮੰਮੀ – ਠੀਕ ਹੈ.. ਪਰ ਜਿਆਦਾ ਦੇਰ ਨਾ ਕਰੀਂ।
ਮੀਨਾ – ਓਕੇ… ਮੋਮ.. ।
ਰੋਜ਼ ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਤੋਂ ਨਵਾਂ ਬਹਾਨਾ ਬਣਾਕੇ, ਮੈਂ ਜਾਦੂ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ (magic show) ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ। ਕੱਦੋਂ ਉਸ ਜਾਦੂਗਰ ਦਾ ਜਾਦੂ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਹੋ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਤੀਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲੱਗਾ ਮੈਂਨੂੰ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਾ। ਉਹ ਵੀ ਮੇਰੀ ਹੀ ਉਮਰ ਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਦੇ ਚਰਚੇ ਵਡੇ ਤੋਂ ਵਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਕਾਫੀ ਟਾਈਮ ਏਦਾਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ। ਜਾਦੂ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਉਸ ਜਾਦੂਗਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਗਈ।
ਮੀਨਾ – (ਦਰਵਾਜਾ ਖੱੜਕਾ ਬੋਲੀ) ਕਿ ਮੈਂ ਆਪ ਜੀ ਨਾਲ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ?
ਜਾਦੂਗਰ – ( ਹੈਰਾਨੀ ਵਿਚ ਬੋਲਿਆ) ਤੂੰ ਅੰਦਰ ਕਿੱਦਾਂ ਆਈ, ਤੈਨੂੰ ਅੰਦਰ ਕਿੰਨੇ ਆਉਣ ਦਿੱਤਾ। (ਉੱਚੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲਿਆ) ਰਵੀਨਾ… ਰਵੀਨਾ….।
ਰਵੀਨਾ- (ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਭੱਜੀ ਆਈ) ਹਾਂਜੀ ਸ੍ਰ. ਕਿਆ ਹੂਆ… ।
ਜਾਦੂਗਰ -(ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ) ਏਹ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਕਿੰਨੇ ਆਉਣ ਦਿੱਤਾ ?
ਰਵੀਨਾ – ( ਘਭਰਾਈ ਹੋਈ ) ਸ੍ਰ. ਇੰਹੋਂਨੇ ਆਪਕੀ ਕੀਮਤ ਅਦਾ ਕਿ ਹੈ, ਇਸ ਲਈਏ ਇਸੇ ਮੈੰ ਨੇ ਨਹੀਂ ਰੋਕਾ ਆਪਸੇ ਮਿਲਣੇ ਕੇ ਲਈਏ।
ਜਾਦੂਗਰ – (ਚਿੜਚਿੜਾ ਹੋ ਬੋਲਿਆ) ਠੀਕ ਹੈ…. ਜਾ ਫੇਰ ਤੂੰ..ਰਵੀਨਾ….. । ਹਾਂ ਬੋਲ ਕਿ ਨਾਮ ਹੈ ਤੇਰਾ ਤੇ ਕਿ ਕੰਮ ਹੈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ (ਮੀਨਾ ਨੂੰ ਕਿਹਾ) ਜਲਦੀ ਬੋਲ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਸਿਰਫ 10 ਮਿੰਟ ਹੈ।
ਮੀਨਾ- ( ਡਰੀ ਤੇ ਸਹਿਮੀ ਹੋਈ ) ਕੁਝ ਨਹੀਂ.. ਉਹ ਜਾਦੂਗਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕਾਫੀ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਕੁਝ ਸਵਾਲ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ…।
ਜਾਦੂਗਰ – ਕਿ ਸਵਾਲ ਨੇ ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ .. ਜਲਦੀ ਬੋਲ…?
ਮੀਨਾ – ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਹੀ ਉਮਰ ਦੇ ਹੋ ਤੇ ਏਨਾਂ ਨਾਮ ਕਿਵੇਂ ਕਮਾ ਲਿਆ, ਨਾਲੇ ਤੁਸੀਂ ਜਾਦੂਗਰ ਕਿਵੇਂ ਬਣੇ, ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਕੋਈ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ, ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਸਾਡੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਵਾਂਗੂ ਹੋ ਜਾਂ ਖਾਸ…?
ਜਾਦੂਗਰ – (ਮੀਨਾ ਦੇ ਸਵਾਲ ਸੁਣ ਹੱਸਣ ਲੱਗਾ) ਹਾ.. ਹਾ.. ਮੈਂ ਵੀ ਇਕ ਆਮ ਇਨਸਾਨ ਹੀ ਹਾਂ, ਫ਼ਰਕ ਏਨਾਂ ਮੈਂ ਚਾਲਾਕ ਹਾਂ ਤੇ ਲੋਕ ਬੇਵਕੂਫ, ਜੋ ਖੁਦ ਬੇਵਕੂਫ ਬਨਣ ਦੇ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਮੈਂਨੂੰ ਪੈਸੇ ਵੀ ਦੇਂਦੇ। ਕਈ ਵਾਰ ਏਹ ਸੋਚਕੇ ਮੈਂਨੂੰ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹਾਸਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਨਾਲੇ ਹਾਂ ਏਹ ਨਾਮ ਮੈਂ ਕੋਈ ਮਿਹਨਤ, ਮਜਦੂਰੀ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਕਮਾਇਆ, ਆਪਣੀ ਚਾਲਾਕੀ ਕਰਕੇ ਕਮਾਇਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਮੋਮ, ਡੈਡ ਨੇ ਜੋ ਕਿ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਡਾ: ਹੈ।
ਮੀਨਾ- ( ਸ਼ੱਕ ਤੇ ਹੈਰਾਨੀ ਵਿਚ ) ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਏਥੇ ਇਕ ਜਾਦੂਗਰਾਂ ਦੀ ਤਰਾਂ ਕਿਉੰ ਹੋ….?
ਜਾਦੂਗਰ – ਹਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਆਪਣਾ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਸ਼ੌਂਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਏਹ ਸੀ।
ਮੀਨਾ – ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਮੋਮ, ਡੈਡ ਕਿਵੇਂ ਮੰਨ ਗਏ, ਜਾਂ ਫਿਰ ਉਹ ਵੀ ਏਹੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ।
ਜਾਦੂਗਰ – ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਤਰਾਂ ਮੇਰੇ ਵੀ ਮਾਂ, ਬਾਪ ਮੈਂਨੂੰ ਡਾ:, ਵਕੀਲ, ਇੰਨ: ਵਾਂਗ ਬਣਨਾ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਪਰ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਏਹੀ ਸੋਚ ਰੱਖਿਆ ਸੀ। ਕਿ ਮੈਂ ਇਕ ਜਾਦੂਗਰ ਬਣਾਗਾ।
ਮੀਨਾ – ਪਰ ਕਿਉੰ..?
ਜਾਦੂਗਰ – ਮੈ ਜਦ ਛੋਟਾ ਸੀ, ਤੇ ਉਦੋਂ ਸਾਡੇ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਇਕ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਜਾਦੂਗਰ ਆਇਆ। ਉਹਨਾਂ ਆਪਣੇ ਬਹੁਤ ਬਿਹਤਰੀਨ ਜਾਦੂ ਦਿਖਾਏ ਜਿਸਦਾ ਮੈਂ ਘਾਇਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੇਰੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ, ਅਧਿਆਪਕ, ਤੇ ਕਰਮਚਾਰੀ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਉਸ ਵੱਲ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ-੨ ਵੇਖ ਰਹੇ ਸੀ। ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਸੋਚ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਵੀ ਏਦਾਂ ਦਾ ਜਾਦੂਗਰ ਬਣਾਗਾ। ਮੋਮ ਡੈਡ ਨੂੰ ਜਦ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਉਹਨਾਂ ਬਹੁਤ ਮਨਾ ਕੀਤਾ। ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਤੇ ਅੱੜਿਆ ਰਿਹਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਘਰ ਛੱਡ ਸਕੂਲ ਛੱਡ ਜਾਦੂਗਰ ਦੀ ਉਂਗਲ ਫੜ ਤੁਰ ਪਿਆ।
ਤੇ ਉਸਦਾ ਸ਼ਾਗੀਰਧ ਪੈ ਗਿਆ… ਹੁਣ ਉਹ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਚਾਲੇ ਪਾ ਗਏ ਨੇ ਪਰ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਵਿਧਿਆ ਮੈਂਨੂੰ ਦੇ ਗਏ ਨੇ।
ਹੁਣ ਹੋਰ ਸਵਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੇ ਤੇਰਾ ਸਮਾਂ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੁਣ ਤੂੰ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਮੀਨਾ – ਆਪ ਜੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ… ਕੀ ਮੈਂ ਕੱਲ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।
ਜਾਦੂਗਰ – ਮੇਰੀ ਕੀਮਤ ਅਦਾ ਕਰਦੀਂ ਤੇ ਆ ਜਾਵੀਂ।
ਮੀਨਾ – ( ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ) ਜੀ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।
ਮੈਂ ਉਹ ਜਾਦੂਗਰ ਏਨਾ ਆਖ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਈ।
ਮੰਮੀ – ” ਕਿੱਥੇ ਸੀ ਏਨੀ ਦੇਰ ਤੇਰਾ ਫੋਨ ਵੀ ਬੰਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ।”
ਮੀਨਾ – ” ਦੱਸਿਆ ਤੇ ਸੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਫਰੈੰਡ ਨਾਲ ਅੱਜ ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਕਰਨ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਕਰਨ ਵਿਚ ਦੇਰ ਹੋ ਗਈ ਮੰਮੀ। ਬਜਾਰ ਵਿੱਚ ਭੀੜ ਬਹੁਤ ਸੀ।”
ਮੰਮੀ – ” ਠੀਕ ਹੈ.. ਹੁਣ ਖਾਣਾ ਖਾ ਲੈ ਫੇਰ..।”
ਮੀਨਾ – ” ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਲਵਾਂ ਫੇਰ ਖਾਂਦੀ ਹਾਂ ।”
ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਵਿਚ ਬੈਠਕੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ। ਕਿ ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਝੂਠ ਕਿਉਂ ਬੋਲਿਆ। ਪਰ ਜੇ ਮੈਂ ਸੱਚ ਦੱਸ ਦੇਂਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਕਰਦੇ।
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉੰ ਉਸ ਜਾਦੂਗਰ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਬਾਰ – ਬਾਰ ਤੰਗ ਕਰਦੀਆਂ ਪਈਆਂ ਨੇ। ਕਿਉਂ ਉਸਦਾ ਹੀ ਖਿਆਲ ਆਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮੈਂਨੂੰ, ਕਿ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਉਹ ਜਾਦੂਗਰ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
