ਅਠਾਰਾਂ ਕੂ ਸਾਲ ਦਾ ਉਹ ਮੁੰਡਾ..
ਢਾਬੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਕੂ ਹਟਵਾਂ ਚੁੱਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਗਜਰੇਲਾ ਵੇਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ..ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਰੱਖੀ ਟੋਕਰੀ ਤੇ ਉਸ ਵਿਚ ਰੱਖੇ ਭਾਂਡੇ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਰਾ ਕੁਝ..!
ਕੁਝ ਹੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਇਥੇ ਗਜਰੇਲੇ ਤੇ ਮਿੱਠੇ ਦੀ ਗ੍ਰਾਹਕੀ ਘਟ ਗਈ..
ਲੋਕ ਰੋਟੀ ਤੇ ਸਾਡੇ ਢਾਬੇ ਤੇ ਖਾਂਦੇ ਪਰ ਗਜਰੇਲਾ ਖਾਣ ਉਚੇਚਾ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਅੱਪੜ ਜਾਂਦੇ..!
ਬੜੀ ਤਕਲੀਫ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ..
“ਮਾਏ” ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਅੱਧੀ ਉਮਰ ਦਾ ਜਵਾਕ ਜਿਹਾ ਮੈਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਾ ਗਿਆ..ਤੀਹ ਸਾਲ ਦਾ ਤਜੁਰਬਾ ਮਿੱਟੀ ਕਰ ਗਿਆ!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੁੰਡੇ ਭੇਜੇ..ਦਬਕਾ ਮਰਵਾਇਆ ਜੇ ਮੁੜ ਇਥੇ ਦਿਸਿਆ ਤਾਂ ਲੱਤਾਂ ਤੁੜਵਾ ਦੇਣੀਆਂ..ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਆਖ ਸਾਈਕਲ ਹੀ ਚੁਕਵਾ ਦੇਣਾ!
ਉਹ ਡਰ ਗਿਆ..
ਫੇਰ ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਹਟਵਾਂ ਖਲੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ..ਪਰ ਮੇਰੀ ਗ੍ਰਾਹਕੀ ਨਾ ਵਧੀ..ਸਗੋਂ ਉਸਦੇ ਦਵਾਲੇ ਲੱਗਦੀ ਭੀੜ ਹੋਰ ਵਧਦੀ ਗਈ!
ਰੋਜ ਮੁੰਡਾ ਭੇਜ ਪਤਾ ਕਰਦਾ ਉਹ ਆਇਆ ਕੇ ਨਹੀਂ..ਮਨ ਵਿਚ ਬੈਠਿਆ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਡਰ ਸੀ ਕੇ ਈਰਖਾ..ਕੇ ਸ਼ਾਇਦ ਦੋਵੇਂ!
ਕਈ ਵਾਰ ਸੋਚਦਾ ਸਾਲੇ ਦਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਹੀ ਹੋ ਜਾਵੇ..
ਅੱਜ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਵੇਚਦਾ ਏ ਜੇ ਕੱਲ ਨੂੰ ਢਾਬਾ ਖੋਲ ਬਰੋਬਰ ਦੀ ਧਿਰ ਬਣ ਬੈਠਾ ਫੇਰ ਕੀ ਬਣੂੰ..ਪਾਠ ਵਿਚ ਵੀ ਧਿਆਨ ਨਾ ਲੱਗਦਾ!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕੇ ਉਹ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਆਇਆ..ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵੀ ਨਹੀਂ..
ਦਿਲ ਨੂੰ ਠੰਡ ਜਿਹੀ ਪਈ..ਸ਼ੁਕਰ ਏ ਨੱਸ ਗਿਆ ਹੋਣਾ..ਰੱਬ ਕਰੇ ਹੁਣ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ ਆਵੇ..ਪਾਠ ਨੇ ਵੀ ਅਸਰ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੈਰ ਕਰਦਿਆਂ ਨਹਿਰ ਦੇ ਕੰਢੇ ਬੈਠਾ ਮਿਲ ਗਿਆ..
ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਪੱਥਰ ਜਿਹੇ ਚੁੱਕ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ