ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਬੈਡ ਤੇ ਕੱਲਾ-ਕਾਰਾ ਲੰਮਾ ਪਿਆ ਉਹ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਬਾਕੀ ਬਚੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਗਿਣ ਰਿਹਾ ਸੀ !
ਘੜੀ ਦੀ ਟਿੱਕ ਟਿੱਕ ਤੇ ਹੋਰ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਅਜੀਬੋ-ਗਰੀਬ ਅਵਾਜਾਂ ਅੰਦਰੋਂ ਉਹ ਗੁਜਰ ਗਈ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹੁਸੀਨ ਵਰਕੇ ਫਰੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ!
ਕਾਮਯਾਬੀ ਦੀ ਉੱਚੀ ਟੀਸੀ ਤੇ ਅੱਪੜ ਕੇ ਵੀ ਅੱਜ ਉਹ ਕੱਲਾ ਜਿਹਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ..
ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਜਿੱਦਾਂ ਵਾਹੋਦਾਹੀ ਵਾਲੇ ਇਸ ਸਫ਼ਰ ਵਿਚ ਉਹ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣੀ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਸੀ!
ਦੌਲਤ ਕਮਾਉਣਾ ਹੀ ਉਸਦਾ ਜਨੂਨ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ!
ਆਖਿਰ ਢਲਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਸਭ ਕੁਝ ਦਾਅ ਤੇ ਲਾ ਕਮਾਈ ਇੱਜਤ ਤੇ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਦਾ ਰੰਗ ਥੋੜਾ ਫਿੱਕਾ ਪੈਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇੰਝ ਲੱਗਿਆ ਜਿੰਦਗੀ ਕਿਧਰੇ ਗੁਆਚ ਜਿਹੀ ਗਈ ਹੋਵੇ!
ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਜਗਦੀਆਂ ਬੁਝਦੀਆਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਲਾਲ ਪੀਲੀਆਂ ਬਤੀਆਂ ਉਸ ਨੂੰ ਹਰ ਪਲ ਮੌਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ!
ਉਸਨੂੰ ਅੱਜ ਇਹਸਾਸ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੇ ਜਦੋਂ ਇਨਸਾਨ ਏਨਾ ਕੁ ਪੈਸੇ ਕਮਾ ਲਵੇ ਜਿਹੜਾ ਰਹਿ ਗਈ ਦੀ ਗੁਜਰ ਬਸਰ ਲਈ ਕਾਫੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਓਹਨਾ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੁਨਿਆਵੀ ਚਕਾਚੌਂਦ ਤੇ ਫੋਕੀ ਮਸਹੂਰੀ ਨਾਲ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਨਾ ਹੋਵੇ!
ਕੀ ਹਨ ਉਹ ਗੱਲਾਂ?
ਕੁਦਰਤ,ਰਿਸ਼ਤੇ,ਕਲਾ-ਆਰਟ,ਨਦੀਆਂ-ਨਾਲੇ,ਪਸ਼ੂ-ਪੰਛੀ ਤੇ ਜੁਆਨੀ ਵੇਲੇ ਮਨ ਮੰਦਿਰ ਵਿਚ ਸਿਰਜਿਆ ਇੱਕ ਹੁਸੀਨ ਸੁਪਨਾ(ਪੈਸੇ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ)ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ!
ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਂ ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਵੱਸ ਕੇ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ ਪਰ ਇਹ ਖਰੂਦੀ ਮਨ ਦੌਲਤ ਮਸ਼ਹੂਰੀਆਂ ਤੇ ਬੇਹਿਸਾਬੀ ਚਕਾਚੌਂਦ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ ਅੰਨਾ ਹੋਇਆ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਬੱਸ ਗੁਆਚਿਆ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ!
ਅੱਜ ਉਹ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਕਮਾਈ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਦੌਲਤ ਦੇ ਲੱਗੇ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਅੰਬਾਰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ..
ਪਰ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆਰ ਤੇ ਵਿਖਾਈ ਹਮਦਰਦੀ ਉਸਨੂੰ ਜਰੂਰ ਹੀ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਮਰਨ ਦਾ ਬਲ ਬਖ਼ਸ਼ਦੀ..ਪਰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁਕੀ ਸੀ!
ਪਿਆਰ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਵਹਿਣ ਵਿਚ ਕਰੋੜਾ ਮੀਲ ਤੁਰਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਪਰ ਪੈਸਾ-ਧੇਲਾ ਕੱਲਾ ਅੱਪਣੇ ਦਮ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
