ਚੱਚਾ : ਚਮਚਾ
***********
ਚਾਪਲੂਸ ਅਨੇਕ ਪਸ਼ੂ–ਪੰਛੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕੁਦਰਤੀ ਆਦਤਾਂ ਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆਤਮਕ ਪੈਂਤੜਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਵਿੱਚ ਢਾਲ਼ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਫ਼ਾਇਦਾ ਕਰਨਾ ਲੋਚਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਪਸ਼ੂ–ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਵਿਹਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਪਲਾਨਿੰਗਾਂ ਹਿੱਤ ਵਰਤਦੇ ਨੇ :
ਉਹ ਲੂੰਬੜੀ ਵਾਂਗ ਚਲਾਕ ਬਣਦੇ ਹਨ ਪਰ ਹੁੰਦੇ ਗਿੱਦੜਾਂ ਵਾਂਗ ਡਰਪੋਕ ਹੀ ਨੇ। ਉਹ ਸਿਆਣੇ ਕਾਂ ਵਾਲ਼ਾ ਮਖੌਟਾ ਪਹਿਨ ਕੇ ਰਖਦੇ ਨੇ ਤੇ ਗਿਰਗਟ ਵਾਂਗ ਛੇਤੀ ਹੀ ਰੰਗ ਵੀ ਬਦਲ ਲੈਂਦੇ ਨੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖਾਣ ਦੇ ਦੰਦ ਹੋਰ ਤੇ ਦਿਖਾਉਣ ਦੇ ਦੰਦ ਹੋਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। ਉਹ ਮੁਸੀਬਤ ਦਾ ਛਿੱਤਰ ਪੈਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਿੱਤਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾੱਸ–ਆਕਾ ਲਈ ਸਾਰੀ ਦਿਹਾੜੀ ਕੁੱਤੇ ਭਕਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਨਾਮ ਮਿਲਣ ਦੀ ਕੁੱਤਾ ਝਾਕ ਵਿੱਚ ਹੋਰਾਂ ‘ਤੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਭੌਂਕਦੇ ਹਨ, ਹੱਡੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਾਲਕ ਦੇ ਤਲਵੇ ਚਟਦੇ ਹਨ, ਪੂਛ ਹਿਲਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਸਲਾ ਢੋਡਰ ਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਪੇਸ਼ ਕੋਇਲ ਦੀ ਕੂਕ ਵਾਂਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਘੁੱਗੀ ਵਾਂਗ ਆਪਣੇ ਆਂਡੇ ਆਪ ਭੰਨ ਕੇ, ਕਾਂ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਵਿਉਂਤਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਤਰਾਜੂ ਵਾਲ਼ੇ ਬਾਂਦਰ ਦਾ ਪਾਰਟ ਅਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚਾਪਲੂਸੀ ਭਰੀ ਬੋਲ–ਬਾਣੀ ਤੇ ਚਰਿੱਤਰ ਬਾਰੇ ਲੋਕ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਚੰਗਾ–ਬੁਰਾ ਕਹਿਣ, ਫਬਤੀਆਂ ਕਸਣ ਪਰ ਇਹ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ”ਭੌਂਕਣ ਆਲ਼ੇ ਕੁੱਤੇ” ਆਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ”ਹਾਥੀ” ਸਮਝ ਕੇ ਮਸਤ ਚਾਲ ਤੁਰੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਭ੍ਰਮ ਸਿਰਜਦੇ ਹਨ।
ਚਮਚੇ–ਚਾਪਲੂਸ ਸਦਾ ਕੁੜ ਕੁੜ ਕਿਤੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਆਂਡੇ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਦਿੰਦੇ ਨੇ। ਹਰੇਕ ਵੱਡੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਸੱਦ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਰੈਣ ਹੋਣ ਦਾ ਝਾਂਸਾ ਦੇ ਕੇ ਆਪ ਕੀੜੀ ਬਣਨ ਦਾ ਅਡੰਬਰ ਰਚਦੇ ਨੇ।
ਚਾਪਲੂਸ ਸਦਾ ਰੱਜੀ ਮੱਝ ਵਾਂਗ ਖੇਤ ਦਾ ਉਜਾੜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪ ਸਦਾ ਖਾਣ ਪੀਣ ਵਾਲ਼ੀ ਬਾਂਦਰੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਟੰਬੇ ਖਾਣ ਵੇਲ਼ੇ ਸਦਾ ਰਿੱਛਾਂ ਨੂੰ ਮੂਹਰੇ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਚਾਪਲੂਸ ਸਦਾ ਸਾਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਭੇੜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਦੂਸਰੇ ਗੋਗਲੂਆਂ ਦਾ ਸਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਰਹੇ ਤੇ ਫੇਰ ਉਹ ਆਪ ਚਿੜੀਆਂ ਦੀ ਮੌਤ ‘ਤੇ ਗਵਾਰਾਂ ਵਾਲ਼ਾ ਹਾਸਾ ਹਸਦੇ ਨੇ ਪਰ ਉਹ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕੁੱਕੜ ਖੇਹ ਉਡਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਮੁੜ ਉਹਦੇ ਹੀ ਝਾਟੇ ਪੈਂਦੀ ਏ।
ਚਾਪਲੂਸ–ਚਮਚੇ ਊਠ ਦੀ ਕੜਥਣ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਵਰਤਾਅ ਤੇ ਸੁਭਾਅ ਬਦਲ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦੈ ਕਿ ਹਾਥੀ ਦੀ ਪੈੜ ‘ਚ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਪੈੜ ਆ ਜਾਂਦੀ ਐ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਦਾ ਹਾਥੀ ਹੀ ਭਾਲ਼ਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ। ਜਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਰ ਉੱਚੇ ਕਰਾਉਣ ਦੇ ਆਹਰ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਊਠਾਂ ਆਲ਼ਿਆਂ ਨਾਲ਼ ਯਾਰੀ ਲਾਉਣੀ ਦੀ ਲਲਕ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਜਾਣਦੇ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
