ਪੁਲਿਸ ਨਾਕਾ ਬਨਾਮ ਜੱਜ ਸਾਬ 2
ਇਹ ਉਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ 1988 ਦੇ ਇਰਦ ਗਿਰਦ ਜਦ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਾਰ ਸਕੂਟਰ ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਲ ‘ਤੇ ਡਬਲ ਸਵਾਰੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ | ਉਦੋਂ ਕਾਰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਵਿਰਲੇ ਕੋਲ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸਕੂਟਰ ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਲ ਵੀ ਕਿਸੇ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਹੀ ਸੀ |
ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚੋਂ ਸਾਡੇ ਲਿਹਾਜ ਵਾਲੇ ਘਰੋਂ ਸੁਨੇਹਾ ਆਇਆ ਕਿ ਸਕੂਟਰ ਲੈ ਕਿ ਆਇਉ ਜੱਜ ਸਾਬ ਨੂੰ ਦੋਰਾਹੇ ਬੱਸ ਚੜਾ੍ ਕੇ ਆਉਣਾ ਹੈ | ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਪੀ੍ਤਮ ਸਿੰਘ ਸਕੂਟਰ ਲੈ ਕੇ ਚਲਿਆ ਗਿਆ | ਜੱਜ ਸਾਬ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਹੀ ਸਨ ਪਰ ਡਿਉਟੀ ਪਟਿਆਲੇ ਸੀ ਤੇ ਚਿਰ ਤੋਂ ਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਉੱਥੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਦੇ ਕਦੇ ਪਿੰਡ ਆਉਂਦੇ ਸਨ | ਉਨਾਂ ਦੀ ਰਹਿਣੀ ਬਹਿਣੀ ਬੜੀ ਸਾਦੀ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲਦੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਨ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਤੇ ਇੱਕ ਦੋ ਹੋਰ ਘਰਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਮਿਲਦੇ ਗਿਲਦੇ ਸਨ | ਉਸ ਦਿਨ ਉਨਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਰਦਾਰ ਭਗਵਾਨ ਸਿੰਘ ਵੀ ਨਾਲ ਸਨ ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਅੜਬ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਸਨ | ਤੁਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਡਬਲ ਸਵਾਰੀ ਬਾਰੇ ਵੀ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ । ਜੱਜ ਸਾਬ ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਸਕੂਟਰ ‘ਤੇ ਬਹਿ ਗਏ ਤੇ ਉਨਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਅਪਣੇ ਭਤੀਜੇ ਨਾਲ ਬਹਿ ਗਏ |
ਬੱਸ ਜੀ ਟੀ ਰੋਡ ਉੱਤੇ ਪੁਲ ਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਖੜ੍ਦੀ ਸੀ | ਜਦ ਦੋਰਾਹੇ ਦੇ ਪੁਲ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਪੁਲ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਹੀ ਪੁਲਿਸ ਦਾ ਨਾਕਾ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ | ਇੱਕ ਥਾਣੇਦਾਰ ਇੱਕ ਹੌਲਦਾਰ ਤੇ ਦੋ ਸਿਪਾਹੀ ਖੜੇ੍ ਸਨ ਤੇ ਕਈ ਸਕੂਟਰਾਂ ਵਾਲੇ ਰੋਕੇ ਹੋਏ ਸਨ | ਉਨਾਂ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਕ ਲਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਡਬਲ ਸਵਾਰੀ ਤਾਂ ਬੰਦ ਹੈ ਇਸ ਕਰਕੇ ਤੁਹਾਡਾ ਚਲਾਣ ਹੋਵੇਗਾ | ਉਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਚਲਾਣ ਕਹਿ ਕੇ ਕੁਸ ਪੈਸੇ ਲੈ ਦੇ ਕੇ ਮਸਾਂ ਖਹਿੜਾ ਛੱਡਦੇ ਸਨ | ਜੱਜ ਸਾਬ ਉੱਤਰ ਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਖੜ੍ ਗਏ | ਉਨਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਇੱਥੋਂ ਹੀ ਬੱਸ ਚੜ੍ ਜਾਣਾ ਹੈ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਮੁੜ ਜਾਣਾ ਹੈ ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਹੀ ਆਏ ਹਨ | ਪਰ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਕਹਿੰਦੇ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਚਲਾਣ ਹੀ ਕਰਾਂਗੇ ਲਿਆਉ ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਲਾਇਸੰਸ ਵੀ ਦਿਖਾਉ | ਸ. ਭਗਵਾਨ ਸਿੰਘ ਕਹਿੰਦੇ ਕਾਗਜ਼ ਵੀ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
