ਰੱਬ

ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਦਿਨ ਚਲਦੇ ਸੀ | ਲੋਕਡਾਊਨ ਹੱਟ ਚੁਕਿਆ ਸੀ ਜਾਲਿਮ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵਲੋਂ | ਕੁਝ ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਕੁਝ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਤਬਾਹ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸੀ | ਜੋ ਦਰਦ ਉਸ ਵਕ਼ਤ ਸਬ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਸ਼ਾਇਦ ਓਦਾਂ ਦਾ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ |

ਹਰਿਦ੍ਵਾਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਦੀ ਗੱਲ ਏ | ਇਕ ਬੱਚਾ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਵਿਲਕ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਮਾਂ ਨੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਵੇਖ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ | ਬੱਚਾ ਫਿਰ ਵੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਰੋਈ ਜਾਵੇ, ਜੇ ਮਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਹੀ ਉਹ ਬੱਚਾ ਚੁੱਪ ਹੋਵੇ । ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਭੁੱਖੀ ਔਰਤ ਚ ਇੰਨੀ ਵੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕਿ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਚੱਕ ਕਿਧਰੇ ਹੋਰ ਰੋਟੀ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਚਲੀ ਜਾਵੇ | ਆਖਿਰ ਰੋਂਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਹੀ ਛੱਡ ਮੰਗਣ ਚਲੀ ਗਈ | ਜਿਸ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰ ਹੋਣਾ ਪਿਆ | ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਅਚਾਨਕ ਕੁਝ ਲੋਕ ਮੂਰਤੀ ਵਿਸਰਜਨ ਕਰਨ ਆਏ | ਬੱਚੇ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਹੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਨਦੀ ਸੀ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ