——- ਏਕਤਾ ਵਿੱਚ ਬਲ ਹੈ  ( ਕਹਾਣੀ ) ——–
ਮੇਰੇ ਗੁਆਂਢੀ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਲੋਹੇ ਤੇ ਹੋਰ ਨਿਕਸੁੱਕ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਦੁਕਾਨ ਸੀ। ਦੁਕਾਨ ਵੀ ਬੜੀ ਚੱਲਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸਾਰੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਉਹ ਵੱਢ ਖਾਣਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਗਾਹਕਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਟੁੱਕ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਸਮਾਨ ਦੀ ਕੀਮਤ ਵੱਧ ਘੱਟ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਜੇ ਕੋਈ ਭੁੱਲ ਭੁਲੇਖੇ ਖਰੀਦੇ ਸਮਾਨ ਦਾ ਘੱਟ ਮੁੱਲ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਭੱਜ ਕੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਸਨ , ਸਮਾਨ ਲਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਲਵੇ ਅਗਲਾ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਸਾਰੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੱਢ ਖਾਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਸਮਾਨ ਖਰੀਦਦੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਰੇਟ ਵੀ ਫਿਕਸ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਬਜੁਰਗ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਮਸ਼ੀਨਰੀ ਆਦਿ ਦਾ ਸਮਾਨ ਅਕਸਰ ਲੈਂਦੇ ਸਨ ਤੇ ਹੁਣ ਮੈਂ ਵੀ ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸਮਾਨ ਲੈਂਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਪੱਠਿਆਂ ਵਾਲੇ ਟੋਕੇ ਤੇ ਮੋਟਰ ਲੈਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਪਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਮ ਵਾਂਗ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਣੇ ਨਾਂ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਾਬੂ ਵੱਢ ਖਾਣੇ ਨੇ ਦੋ ਮੋਟਰਾਂ ਦਿਖਾ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਆਹ 42 ਸੌ ਤੇ ਆਹ 47 ਸੌ ਵਾਲੀਆਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਮੋਟਰਾਂ ਹਨ, ਜੇ ਮੇਰੀ ਮੰਨੇ ਤਾਂ ਆਹ ਸੰਤਾਲੀ ਸੌ ਵਾਲੀ ਲੈ ਜਾ। ਮੈਂ ਸੁਭਾਵਿਕ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇਸਦੀ ਗਰੰਟੀ ਕੀ ਹੈ? ਉਹ ਬਾਬੂ ਕਹਿੰਦਾ ਜੇ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉੱਨੀ – ਇੱਕੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮੋਟਰ ਮੇਰੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਰੱਖ ਜਾਈਂ। ਚਲੋ , ਸਬੱਬ ਵੱਸ ਅਚਾਨਕ ਮੋਟਰ ਕੁੱਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਚੱਲੇ ਨਾ , ਕੇਵਲ ਗੂੰ-ਗੂੰ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਦੇਈ ਜਾਵੇ। ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਬਿਜਲੀ ਮਿਸਤਰੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਤੇ ਉਹਨੇ ਚਿੱਕ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੋਟਰ ਸੜ ਗਈ ਹੈ। ਮੈਂਨੂੰ ਬੜਾ ਅਚੰਬਾ ਹੋਇਆ। ਮੈਂ ਬੜਾ ਖਹੁੰਝ ਕੇ ਹਨੇਰੇ ਹੋਏ ਹੱਥੀ ਪੱਠੇ ਕੁਤਰੇ। ਮੈਂ ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਬਿਨਾਂ ਰੋਟੀ ਖਾਧੇ ਮੋਟਰ ਬਿੱਲ ਲੱਭਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤਾਂ ਕੇ ਗਰੰਟੀ ਡੇਟ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਸਕੇ। ਅਜੇ ਪੰਜ ਮਹੀਨੇ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ ਮੋਟਰ ਨਵੀਂ ਲਈ ਨੂੰ, ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਗਰੰਟੀ ਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਪੱਕੇ ਬਿੱਲ ਤੋਂ ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ ਲੈ ਕੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੀ ਫੋਨ ਲਾਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਕਰੋਨਾ ਕਰਕੇ ਲਾਕਡਾਊਨ ਲੱਗ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਮਨ ਵਿੱਚ ਬੜੀ ਦੁਬਿਧਾ ਸੀ ਕਿ ਦੁਕਾਨਾਂ ਤਾਂ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਬੰਦ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਪਰ ਵੱਢ ਖਾਣੇ ਸੇਠ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਦੁਕਾਨ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਸ਼ਟਰ ਖੋਲ ਕੇ ਅੰਦਰ ਆ ਜਾਈਂ। ਮੈਂ ਫੋਨ ਤੇ ਹੀ ਉਹਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਮੋਟਰ ਨਵੀਂ ਲਈ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਪੰਜਵੇਂ ਮਹੀਨੇ ਸੜ ਗਈ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਗੋਂ ਆਪਣੇ ਸੁਭਾਅ ਮੁਤਾਬਿਕ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਸੜੀ ਮੋਟਰ ਦੀ ਕੋਈ ਗਰੰਟੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਜੇ ਗਰਮ ਹੋ ਜਾਵੇ ਜਾਂ ਮੋਟਰ ਦਬੇ ਤਾਂ ਗਰੰਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਵੀ ਥੋੜ੍ਹੇ ਗਰਮ ਲਹਿਜੇ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਵੇਚਣ ਵੇਲੇ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਉੱਨੀ- ਇੱਕੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਰੱਖ ਜਾਈਂ। ਹੁਣ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਪਾਣੀ ਨਹੀ ਪੈਣ ਦਿੰਦੇ। ਮੈਂ ਬਥੇਰੇ ਤਰਲੇ ਕੀਤੇ ਪਰ ਉਹ ਨਾ ਮੰਨਿਆ। ਤਹਿਸ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਜੇ ਮੋਟਰ ਨਾ ਮੋੜੀ ਤਾਂ ਮੈ ਕੰਜ਼ਿਊਮਰ ਕੋਰਟ ਜਾਊਂ। ਅੱਗੋਂ ਉਹ ਵੀ ਸੇਠ ਆਪਣੇ ਭੈੜੇ ਸੁਭਾਅ ਅਨੁਸਾਰ ਕਹਿੰਦਾ , ਪਹਿਲਾਂ ਤੂੰ ਕੰਜ਼ਿਊਮਰ ਕੋਰਟ ਹੀ ਜਾਵੀਂ , ਫਿਰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰੀਂ। ਸਾਡਾ ਬਥੇਰਾ ਅਦਾਲਤਾਂ ਨਾਲ ਵਾਹ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਅਜਿਹਾ ਵਤੀਰਾ ਵੇਖ ਕੇ ਸੋਚਿਆ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ