ਖੂਹ ਵਾਲਾ ਬੋਹੜ 🌳
ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਬਸਤਾ ਲਾਉਣਾ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਨੇ ਰੋਟੀ ਵਾਲੀ ਥਾਲੀ ਅਗੇ ਲਿਆ ਰੱਖਣੀ । ਤਰਲਾ ਮਾਰਦਿਆਂ ਕਹਿਣਾ , “ਬੇਬੇ !! ਦੁੱਧ ਦਾ ਗਲਾਸ ਪੀ ਲੈੰਦਾਂ ਪਰ ਮੇਰੀ ਰੋਟੀ ਖੂਹ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੰਨਦੇ। ਖੂਹ ਤੇ ਬੋਹੜਾਂ ਛਾਂਵੇ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹਿ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਦਾ ਬੜਾ ਮਜਾ ਆਉਂਦਾ।”
ਖੂਹ ਪਿੰਡੋਂ ਚਾਰ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਵਿੱਥ ਉੱਤੇ ਸੀ। ਤਿਖੱੜ ਦੁਪਹਿਰਾਂ ਤੇ ਵਗੱਦੀ ਲੋਅ ਨੇ ਜਦੋਂ ਕਹਿਰ ਢਾਉਣਾ ਤਾਂ ਸਿਰ ਚੋਂ ਚੋੰਦੇ ਮੁੜਕੇ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਪੈਣਾ। ਝੱਗੇ ਨਾਲ ਅੱਖ ਪੂੰਝ ਵੇਖਣਾ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਦੂਰ ਤੱਕ ਸਾਫ਼ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣਾ ਜਿਵੇਂ ਅੱਖ ਵਿੱਚ ਦਾਰੂ ਪੈ ਗਿਆ ਹੋਵੇ।
ਇਕ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਬਾਲਟੀ ਵਿੱਚ ਧੁੱਖਦੀਆਂ ਅੰਗੀਆਰੀਆਂ ਉਪਰ ਚਾਹ ਦਾ ਭਰਿਆ ਡੋਲੂ ਅਤੇ ਦੂਸਰੇ ਹੱਥ 5-6 ਕਾਮਿਆਂ ਦੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਆਣੀ ਉਮਰੇ ਖੂਹ ਤੱਕ ਲਿਜਾਣਾ “ਖਾਲਾ ਜੀ ਦਾ ਵਾੜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।” ਕਈ ਵਾਰ ਨੰਗੀ ਲੱਤ ਨੂੰ ਲਗੀ ਤੱਤੀ ਬਾਲਟੀ ਲੱਤ ਸਾੜਦੀ ਤਾਂ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ।
ਹੱਡ ਭੰਨਵੀੰ ਮੁਸ਼ਕਤ ਕਰਦੇ ਕਾਮੇ ਜਦੋਂ ਦੁਪਹਿਰਾਂ ਦੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਲਿਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ਦੂਰੋਂ ਵੇਖਦੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਟਿਕਾਣਾ ਨਾ ਰਹਿਣਾ। ਖੂਹ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਉਥੋਂ ਦੀ ਚਹਿਲ ਪਹਿਲ ਵੇਖ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਆਏ ਦੁੱਖ ਭੁੱਲ-ਭੁਲਾ ਜਾਣੇ।
ਰੋਟੀਆਂ ਆਈਆਂ ਵੇਖ , ਵਾਗੀ ਡੰਗਰ ਖੂਹ ਨੂੰ ਹਿੱਕ ਤੁਰਦਾ, ਖਰਬੂਜ਼ਿਆਂ ਦੇ ਕਿਆਰੇ ਦਾ ਨੱਕਾ ਮੋੜ ਬਾਪੂ ਕਹੀ ਮੋਢੇ ਰੱਖ ਬੋਹੜ ਛਾਂਵੇ ਆਣ ਪਲੀ ਵਿਛਾਉੰਦਾ । ਟੀੰਡੇ-ਕਰੇਲੇ ਗੋਢਦੇ ਕਾਮੇ ਅੌਲੂ ਤੋਂ ਹੱਥ -ਮੂੰਹ ਧੋ ਰੋਟੀਆਂ ਕੋਲ ਆ ਢੁੱਕਦੇ।
ਬਾਪੂ ਚਾਰ -ਚਾਰ ਰੋਟੀਆਂ ਤੇ ਭਰਕੇ ਬਣਾਏ ਟੀਂਡਿਆਂ ਦਾ ਸਲੂਣਾ ਤੇ ਕੱਚੀਆਂ ਅੰਬੀਆਂ ਦਾ ਅਚਾਰ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜਾਉੰਦਾ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਰਿਜਕ ਨੂੰ ਮੱਥੇ ਨਾਲ ਲਾ ਉਪਰਵਾਲੇ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾਉੰਦੇ। ਜਦੋਂ ਬਾਪੂ ਗੁੜਵਾਲੇ ਲੌੰਗ ਪਾਕੇ ਬਣਾਏ ਮਿੱਠੇ ਬਾਸਮਤੀ ਦੇ ਚੌਲ ਵਰਤਾਉੰਦਾ ਤਾਂ ਖੂਹ ਦੀ ਫਿਜ਼ਾ ਮਿਹਕ ਉੱਠਦੀ।
ਖੂਹ ਦੀ ਗਾੜੀ ਤੇ ਬਹਿ ਜਦੋਂ ਝੂਟਾ ਲੈਣਾ ਤਾਂ ਬਾਲ ਮਨ ਮਚਲ ਮੌਲ ਉੱਠਣਾ ।
ਭਰੀਆਂ ਟਿੰਡਾਂ ਜਦੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਪਾੜਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਭਰ ਭਰ ਪਾਣੀ ਡੇਗਦੀਆਂ ਤਾਂ ਨਿਕਲੀ ਝਰਨਾਹਟ ਮੰਤਰ-ਮੁਗਧ ਕਰ ਦੇੰਦੀ। ਖੂਹ ਦੀ ਭੌਣੀ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
