ਮੈਂ ਜਦ ਹੋਸ਼ ਸੰਭਲੀ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ” ਬੀਜ਼ੀ” (ਮੇਰੀ ਮਾਂ ) ਦੇ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਸਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਉਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹਰ ਗੱਲ ਦੀ ਰਮਜ਼ ਜਲਦੀ ਸਮਝ ਪੈਂਦੀ ਸੀ ..ਜਦ ਉਹ ਮਸ਼ੀਨ ਤੇ ਕਪੜੇ ਸਿਉਂਦੇ ਸੀ ਤਾਂ ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਦੇ ਲਿਖੇ ਕਾਵਿ ਟੋਟੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬੋਲਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ..ਮੈ ਆਪਣੇ ਸਕੂਲ ਦਾ ਕੰਮ ਉਹਨਾ ਲਾਗੇ ਬੈਠ ਕੇ ਕਰਦੀ ..ਜੇ ਕੋਈ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਆਉਣੀ ਤਾਂ ਪੁਛ ਲੈਣਾ ..ਉਹਨਾਂ ਝਟਪਟ ਸਮਝਾ ਦੇਣੀ ..”ਸਾਵੇ ਪੱਤਰ ‘ “ਹੀਰ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ‘ ਕਿੱਸਾ ਪੂਰਨ ਭਗਤ ” ਸੋਹਣੀ ਮਹੀਂਵਾਲ” ” ਰੂਪ ਬਸੰਤ ” ਤੇ ਦਰਦ ਨਾਲ ਭਰੀ ਰਾਜੇ ਦੇ ਮਾਂ ਮਿਟਰ ਹੋਏ ਬਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਦਿਆਂ ਵੱਡੀ ਹੋਈ .. ਉਹਨਾ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਬਿਆਂ ਏਨਾ ਕਮਾਲ ਦਾ ਸੀ ਮੈ ਸੁਣਦਿਆਂ ਸੁਣਦਿਆਂ ਬਹੁਤ ਰੋਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ..ਜਦ ਕੀ ਉਸ ਵਕ਼ਤ ਮੇਰਾ ਇਸ ਦਰਦ ਨਾਲ ਦੁਨਿਆਵੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਹੀ ਸੀ …ਫਿਰ ਜਦ ਥੋੜੀ ਹੋਰ ਵੱਡੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾ ਕੀ ਉਹਨਾ ਦੀ ਇਸ ਯੋਗਤਾ ਦਾ ਕਾਰਣ ਉਸ ਸਮੇਂ “ਗਿਆਨੀ” ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ..ਪਰ ਜੋ ਵੀ ਸੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਪਹਿਲੇ “ਸਾਹਤਿਕ ਗੁਰੂ” ਸਨ ! ਪਰ ਦਰਦ ਨੇ ਐਸਾ ਪਿੜ ਮਲਿਆ ਕੇ ..ਫਿਰ ਕਦੀ ਛਡਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਦਾ ਮਨ ਪੜਾਈ ਵਿਚ ਉਨਾ ਨਹੀ ਸੀ ਲਗਦਾ …ਜਲਦੀ ਉਸ ਨੇ ਪੜਾਈ ਛਡ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੁਟਿਆਰ ਧੀ ਦਾ ਫਿਕਰ ਮਾਂ ਪਿਓ ਨੂੰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਉਸ ਵੇਲੇ…ਬਸ ਜੀ ਜ਼ਮੀਦਾਰ ਘਰਾਣਾ ਲਭਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ . ਲੱਭ ਵੀ ਗਿਆ …ਰਿਸ਼ਤਾ ਪੱਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ..ਮੈ ਅਠਵੀੰ ਕੀਤੀ ਤੇ ਨੌਵੀੰ ਵਿਚ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਲਿਆ (ਕਿਉਂ ਕਿ ਪੜਾਈ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ੩ ਸਾਲ ਅੱਗੇ ਲਿਖਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ) ..ਘਰ ਵਿਚ ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਮਸਾਂ 16 ਕੁ ਸਾਲ ਉਮਰ ਹੋਣੀ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ੪ ਜਾਂ ੫ ਸਾਲ .ਦਿਨ ਮਿਥ ਹੋ ਗਿਆ …ਘਰ ਵਿਚ ਹਲਵਾਈ ਬਿਠਾਏ .. ਕੱਪੜਾ ਲੱਤਾ ਗਹਿਣਾ ਗੱਟਾ ਸਭ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਕਰ ਪੇਟੀਆਂ ਵਿਚ ਸਾਂਭ ਦਿੱਤੇ ਗਏ..ਉਦੋਂ ਏਨਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀ ਸੀ ਬਚਿਆਂ ਦਾ ਕੇ ਵੱਡੇ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਪਰ ਕਦੀ ਕਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕਹਿੰਦੀ ” ਹਾਲੀ ਉਮਰ ਬਹੁਤ ਨਿਆਣੀ ਹੈ ਕੁੜੀ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ” !.. ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਹੀ ਸਮਝ ਪਈ ਕੇ ਕਿਉਂ ਏਨੀ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਸਾਡਾ ਇਹ ਮਸਲਾ ਉਸ ਵੇਲੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀ ਸੀ .. ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਬੂੰਦੀ ਤੇ ਮੱਠੀਆਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਬੜੀ ਭਾਉਂਦੀ ਸੀ ਅਸੀਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਅੱਗੇ ਪਿਛੇ ਘੁੰਮਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਤੇ ਨਵੇਂ ਕਪੜਿਆਂ ਦਾ ਚਾਅ ਬਹੁਤ ਸੀ .ਨਵੀਆਂ ਜੁੱਤੀਆਂ …ਮੈ ਤੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਤੇ ਸਭ ਤੋ ਨਿੱਕਾ ਮੇਰਾ ਵੀਰ ਖੂਬ ਮਸਤੀ ਕਰਦੇ … ਕਦੀ ਬਾਗ ਵਿਚ ਸਾਰਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਅੰਬੀਆਂ ਤੋੜਦਿਆਂ ਲੰਘਾ ਦੇਣੀ .. ਕਦੀ ਮੱਝ ਦੇ ਪੁੜਾਂ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖ ਹੂਟੇ ਲੈਂਦੇ ਰਹਿਣਾ .ਸਾਡੀ ਇੱਕ ਮੱਝ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਬੋਲ੍ਹੀ ਪਰ ਸੀਲ ਬਹੁਤ ਸੀ ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈ ਇਸੇ ਤਰਹ ਹੀ ਮੱਝ ਤੇ ਚੜ ਕੇ ਅੰਬੀਆਂ ਤੋੜ ਰਹੀ ਸਾਂ ਟਾਹਣੀ ਕਾਫੀ ਨੀਵੀਂ ਸੀ ..ਤੇ ਮੇਰਾ ਵੱਡਾ ਤਾਇਆ ਆ ਗਿਆ ..ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਸੋਟੀ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਦੂਰੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ” ਉਹ ਕੁੜੀਏ !! ਉੱਤਰ ਥਲੇ ਡਿੱਗ ਕੇ ਸੱਟ ਲਵਾਉਣੀ ਊਂ ” ! ..ਸੋਟੀ ਦੇਖ ਮੱਝ ਡਰ ਗਈ ਤੇ ਮੈ ਧੈਂ ਕਰਕੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਉਥੋਂ ਘਰ ਨੂੰ ਦੌੜ ਆਈ ..ਬਾਗ ਵਿਚ ਸ਼ਰੀਕੇ ਵਿਚੋਂ ਤਾਇਆ ਜੀ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸੋਲਵੀ ਜਮਾਤ (ਐਮ. ਏ) ਵਿਚ ਪੜਦਾ ਸੀ ਓਸ ਨੂੰ ਮੈ ਦੀਖਿਆ ਕਿ ਵੀਰ ਮੇਰੀ ਬਾਹਂ ਦੇਖੀਂ ..ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ..”..ਮੇਰੀ ਖੱਬੀ ਬਾਹਂ ਟੁੱਟ ਗਈ ਸੀ ” ……..ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਮੈ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ ..ਪਰ ਸਾਹਮਣੇ ਜਾ ਕੇ ਦੱਸਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਾ ਪਈ ..ਪਤਾ ਸੀ ਕੁੱਟ ਵੀ ਪਉਗੀ ਤੇ ਝਿੜਕਾਂ ਵੀ .ਰੁਝੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਧਿਆਨ ਵੀ ਨਹੀ ਆਇਆ ..ਬੱਸ ਜਿਥੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਾਲੀ ਮੰਜੀ ਸੀ ਲੁਕੀ ਰਹੀ ਪਰ ਰਾਤ ਦੇ ੧੨ ਕੁ ਵਜੇ ‘ ਬੀਜ਼ੀ” ਆਏ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇਖਿਆ ..ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਲੱਭ ਲੱਭ ਥੱਕ ਗਏ ਪਰ ਇਹ ਤਾਂ ਆਹ ਸੁੱਤੀ ਹੈ…ਜਦ ਉਠਾਇਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਸੱਟ ਲਗੀ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਗੁੱਸਾ ਭੁਲ ਗਏ ਫਟਾਫਟ ਤੇਲ ਗਰਮ ਕਰਕੇ .ਮੇਰੀ ਬਾਹਂ ਤੇ ਮਲਿਆ ਪੱਟੀ ਬੰਨੀ ਰੋਟੀ ਖਵਾਈ ਹਲਦੀ ਪਾ ਕੇ ਗਰਮ ਗਰਮ ਦੁੱਧ ਦਿੱਤਾ ..ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵੱਡੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਪੱਕੀ ਕਿੱਤੀ ਕੇ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ …ਜੋ ” ਮਸੀਹ” ਲੱਤਾਂ ਬਾਹਵਾਂ ਬੰਨਦਾ ਸਵੇਰੇ ਓਸ ਕੋਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਵੀਂ !!
ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਦਿਆਂ ਸਾਰ ਮੁਹੰ ਹੱਥ ਧੋ ਕੇ “ਜਪੁਜੀ ਸਾਹਿਬ” ਦੀਆਂ ਪੰਜ ਪੌੜੀਆਂ ਜੋ ਕਿ {ਮੁਹੰ ਜੁਬਾਨੀ ਯਾਦ ਸਨ }ਕਰ ਲਿਆ !
ਪਾਠ ਦੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਯਾਦ ਆਇਆ ..ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਉਨੀ ਦੇਰ ਘਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਖਾਣ ਨੂੰ ਨਹੀ ਸੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਕੇ ਪਾਠ ਨਾ ਕਰੇ ! ” ਇਹ ਬੜਾ ਸਖਤ ਰੂਲ ਸੀ ਤੇ ਹਰ ਇੱਕ ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ..ਕਿਉਂ “ਬੀਜੀ” ਢਾਈ ਵਜੇ ਉਠ ਕੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਕੇ ਨਿਤਨੇਮ ਕਰਦੇ ਸਨ ਫਿਰ ਸਿਮਰਨ ਵਿਚ ਜੁੜ ਜਾਣਾ ..ਰਾਤ ੧੨ ਵਜੇ ਤੱਕ ਕਪੜੇ ਸਿਉਣੇ …ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਵੇਂ ਏਨੀ ਸਜਰੇ ਉਠ ਪੈਣਾ !!
ਵੱਡਾ ਵੀਰ ਮੈਨੂੰ ਸਾਇਕਲ ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ …ਮਸੀਹ ਨੇ ਬਾਹਂ ਦੇਖੀ ਤੇ ਕਿਹਾ ” ਹੱਡੀ ਟੁੱਟੀ ਹੈ ਅਰਕ ਤੋ ਥਲਿਓਂ ਬਚਾ ਹੈ… ਅਰਕ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਔਖਾ ਹੋਣਾ ਸੀ !” ਤੇਲ ਮਲ ਕੇ ਜਦ ਘੋੜਾ ਜਿਹਾ ਕੱਸਿਆ ਕੜਕ ਕਰਕੇ ਕੜਾਕਾ ਜਿਹਾ ਕਢਿਆ ਉਸ ਨੇ ਤਾਂ… ਮੇਰੀਆਂ ਚੀਕਾ ਨਿਕਲ ਗਈਆਂ…ਸਿਰ ਨੂੰ ਚੱਕਰ ਜਿਹਾ ਆ ਗਿਆ ..ਫਿਰ ਫੱਟੀਆਂ ਲਾ ਕੇ ਬੰਨ ਦਿੱਤੀ ਮੇਰੀ ਬਾਂਹ …ਗਲ ਵਿਚ ਵੰਘਨਾ ਪਾ ਕੇ ਘਰ ਨੂੰ ਆ ਗਈ ..ਪੀੜ ਨਾਲ ਜਾਨ ਨਿਕਲਦੀ ਜਾਵੇ !!
ਇਕ ਦਿਨ ਹੋਰ ਲੰਘਿਆ ..ਪੱਟੀ ਕਰਵਾਉਣ ਜਾਣਾ ਸੀ ਦੋਬਾਰਾ …ਵਾਪਿਸ ਆ ਰਹੀ ਸਾਂ ਪੱਟੀ ਕਰਵਾ ਕੇ ਕੇ ਹੋਰ ਭਾਣਾ ਵਾਪਰ ਗਿਆ ….ਰਸਤਾ ਕੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ …ਤੇ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੇ “ਨਾਮੇ” ਦੀ ਬੰਬੀ ਦਾ “ਖਾਲ” ਕਾਫੀ ਵੱਡਾ ਸੀ ਤੇ ..ਉਹ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਪੈਂਦਾ ਸੀ…ਵੀਰ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਲੰਘ ਹੀ ਜਾਵਾਂਗੇ ਜਿਵੇਂ ਜਾਣ ਲਗਿਆਂ ਲੰਘ ਗਏ..ਪਰ ਆਉਂਦੀ ਵਾਰ ਥੋੜਾ ਪਾਣੀ ਸੀ ….ਸਾਇਕਲ ਬੁੜਕ ਕੇ ਵਿਚ ਖੁਭ ਗਿਆ ……ਤੇ “ਮੈ” ਖਾਲ ਦੀ “ਅੱਟ” ਤੇ ਜਾ ਵੱਜੀ ..ਉਸੇ ..ਬਾਹਂ ਭਾਰ…ਫਿਰ ਇੱਕ ਲੇਰ ਜਿਹੀ ਨਿਕਲੀ …ਵੀਰ ਬੜਾ ਚੁੱਪ ਕਰਾਵੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਨਾ ਦਸੀਂ ਤੂੰ ਡਿੱਗ ਪਈ ਸਾਂ…ਪਰ ਮੇਰੀ ਵਾਹ ਕੋਈ ਨਹੀ ਸੀ ..ਪੀੜ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ..ਪਰ ਮੈ ਦਸਿਆਂ ਨਾ । ਮੈਨੂੰ ਵੀਰ ਦਾ ਬਾਰ ਬਾਰ ਭੋਲਾ ਜਿਹਾ ਚੇਹਰਾ ਯਾਦ ਆ ਜਾਵੇ ( ਮੈ ਬੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਸਮਝੀ ਸਾਂ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਭੈਣ ਦਾ ਮੋਹ ਸੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਲਈ ਨਿਰਛਲ , ਨਿਰ ਸਵਾਰਥ ਨਾ ਕਿਸੇ ਪਦਾਰਥ ਲਾਲਚ ਸੀ ਨਾ ਜਮੀਨਾ ਦੇ ਸਵਾਰਥ ਇਹ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਹੁਤ ਸੁਚੇ ਤੇ ਸਚੇ ਸਨ ) ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪਿਤਾ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ “ਮੈ ਆਪ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ..ਪੱਟੀ ਕਰਵਾ ਕੇ ਲਿਆਉਂ ਆਰਾਮ ਕਿਉਂ ਨਹੀ ਆਇਆ । ਹੱਦ ਹੋ ਗਈ ! ”
ਅਸੀਂ ਪਿਓ ਧੀ ਅਗਲੇ ਸਵੇਰੇ ਸਾਇਕਲ ਹੀ ਤੇ ਚਲੇ ਗਏ ..ਜਦ ਖਾਲ ਨੇੜੇ ਆਇਆ ਤਾਂ ਮੈ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਕਿਹਾ .”.ਮੈਨੂੰ ਉੱਤਰ ਕੇ ਲੰਘ ਜਾਣ ਦਿਉ ਕੱਲ ਇਥੇ..ਅਸੀਂ.”……. ਬਾਕੀ ਗੱਲ ਗੱਲ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹੋਂ ਨਾ ਨਿਕਲੀ । ਜਦ ਅਸੀਂ ਮਸੀਹ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸਾਫ਼ ਹੋ ਗਈ ..ਮਾੜੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਬਾਹਂ ਇੱਕ ਥਾਂ ਤੋਂ ਹੋਰ ਟੁੱਟ ਗਈ ਸੀ ! ਫੱਟੀਆਂ ਲਗੀਆਂ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇੰਜ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਗਿਆ …..ਮੈਨੂੰ ਮਸੀਹ ਨੇ ਪੁਛਿਆ ” ਕੁਦੀਏ ਕੱਲ ਡਿੱਗੀ ਸਾਂ “?
ਮੈ ਹਾਂ ਵਿਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ! ਰਾਹ ਵਿਚ ਸਾਰਾ ਭੇਦ ਖੁਲ ਗਿਆ ਵੀਰ ਦਾ ! ਬੜੀਆਂ ਗਾਹਲਾਂ ਪਾਈਆਂ ..ਘਰ ਆ ਕੇ ..ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲਾਹਨਤਾਂ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਤੇ ..ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੋਹਰੀ ਸੱਟ ਸੀ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਠੀਕ ਹੋਣੀ ਸੀ !
ਸਾਰਾ ਵਿਆਹ ਦਾ ਚਾ ਲਥ ਗਿਆ ਪੀੜ ਕਹੇ …ਕਿ ਮੈਂ ਵੀ ਬੱਸ ਅੱਜ …ਉਦੋਂ ਲੋਗ ਬਹੁਤੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਨਹੀ ਖਾਂਦੇ
ਜੇ ਅੱਜ ਦਾ ਵੇਲਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ “ਪੇਨ ਕਿਲਰ ” ਕਿੰਨੇ ਖਾ ਜਾਣੇ ਸੀ ! ਪਰ ਪੀੜ ਸਹਿੰਦਿਆਂ….ਨੀਦ ਵੀ ਜਾਣੀ ..ਕਈ ਵਾਰ੍ ਦੁਖ ਵੀ ਜਾਣਾ….
..ਕੁਝ ਵੀ ਚੰਗਾ ਨਾ ਲਗੇ ਜਦ ਦਿਲ ਕਰੇ ..ਜੇ ਨੱਚਣਾ ਭੁੜਕਣਾ ਤਾਂ ਤਾੜਨਾ ਹੋ ਜਾਣੀ ” ਬੈਠ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਗਲ ਵਿਚ ਬਾਹਂ ਪਾਈ ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗ ਜੁ ਗੀ ” !! “ਦਾਦੀ ਜੀ ” ਵੱਡੇ ਚਾਚੇ ਵੱਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ! ਉਹ ਵੀ ਘਰ ਆ ਗੇ ! ਪਰ ਮੈਨੂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਉਹਨਾ ਦੀ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚੰਗੀ ਲੱਗੀ .ਜਦ ਕਦੇ ਅਸੀਂ ਘਰ ਵਿਚ ਸਾਰਿਆਂ ਰਲ ਕੇ
ਖੇਡਣਾ .ਉਹ ਮੈਨੂ ਬਹੁਤ ਝਿੜਕਦੇ ਸਨ..”ਵੇਖ ! ਕਿਦਾਂ ਦੁੜੰਗੇ ਮਾਰਦੀ ਫਿਰਦੀ !! ” ਇਹ ਕਿਤੇ ਨਿਆਣੀ ਹੈ .”.ਰੰਨ ” ਸਾਰੀ ਹੋਈ ਹੈ ” ! ਜਦ ਉਹਨਾ ਇਹ ਗੱਲ ਕਹਿਣੀ ਮੈਨੂੰ ਬੜਾ ਗੁੱਸਾ ਆਉਣਾ ਆਉਣਾ !ਮੈਨੂ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਕਦੀ ਵੀ ਚੰਗਾ ਨਾ ਲੱਗਾ (ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਮੈਂ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਤੋਂ ਕੰਨੀ ਕਤਰਾਉਂਦੀ ਹਾਂ ) ਮੇਰਾ ਜੀ ਕਰਨਾ ਕਿ ਜੁਆਬ ਦੇਵਾਂ ! ਪਰ ਇਸਦਾ ਬਦਲਾ ਮੈਂ ਉਦੋਂ ਲੈਣਾ ਜਦ ਉਸਨੇ ਮਲਮਲ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਲਵੇਟ ਕੇ …ਮਖੀਆਂ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਨੇ ਰੋਟੀ ਵਾਲੀ ਥਾਲੀ ਵਿਚ ਲੁਕਾ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ! ਤੇ ਮੈ ਉਸ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਖਿਚ ਕੇ ਭੱਜ ਜਾਣਾ ..ਬੱਸ ਫਿਰ ਗਾਹਲਾਂ ਦੀ ਉਹ ਬੌਛਾੜ ਹੋਣੀ ਕੀ ” ਅਟਾਰੀ ਬਾਰਡਰ ਤੇ ਚਲਦੇ ਬੰਬ ਵੀ ਮਾਤ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਸੀ !! ਖੂੰਡੀ ਵਗਾਹ ਕੇ ਮਾਰਨੀ ! ਪਰ ਹੁਣ ਮੈਨੂ ਆਪਣੀ ਬੇਵਕੂਫੀ ਤੇ ਹਾਸਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਵੀ ! ਕਿਉਂ ਕਿ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦਾ ਸਾਥ ਬਹੁਤ ਥੋੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ !
ਚਾਰ ਦਿਨ ਰਹਿ ਗਏ ਸਨ ਵਿਆਹ ਵਿਚ ਉਸ ਰਾਤ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਬੀਬੀ ਬੜਾ ਚਿਰ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਕਪੜੇ ਜੋੜ ਜੋੜ ਰਖਦੀਆ ਰਹੀਆਂ ..ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ” ਨੌਗੇ “ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ! ਦੇਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦਿਨ ਸਰੀਰ ਵੀ ਕੁਝ ਢਿਲਾ ਸੀ ਬੀਬੀ ਦਾ ਕਮਰੇ ਨੂੰ ਜਿੰਦਾ ਲਾ ਆ ਕੇ ਬਾਹਰ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਸੌਂ ਗਈਆਂ ਪੈਂਦਿਆਂ ਹੀ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ .. ਅਸੀਂ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਦੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ..ਚਾਦਰ ਤਾਣ ਕੇ ਸੁੱਤੇ ਸੀ ! ਵੱਡੇ ਵੀਰ ਨੇ ਪਾਣੀ ਲਾਇਆ ਸੀ ..ਝੋਨੇ ਲਗਦੇ ਸਨ ..ਤੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਦੂਜੀ ਬੰਬੀ ਤੇ ਪਾਣੀ ਲਾਇਆ ਸੀ… ਗਹਿਣੇ ਵਾਲੀ ਪੈਲੀ ਨੂੰ ..ਘਰ ਵਿਚ ਨਿੱਕਾ ਵੀਰ ਮੈ ,ਛੋਟੀ ,ਬੀਬੀ ਤੇ ਵੱਡੀਆਂ ਦੋ ਭੈਣਾ ਸਨ ਬੀਬੀ ਤੜਕੇ ਉਠੀ ਤੇ ..ਚਾਰ ਕੁ ਦਾ ਟੈਮ ਸੀ ..ਲੋਗ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸਨ ਤੇ ” ਸਾਡਾ ਇੱਕਲਾ ਘਰ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਗਲੀ ਵਿਚ ਤਾਂ ਸੀ ਪਰ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ .ਨਿਆਂਈ ਦੀ ਪੈਲੀ ਸੀ ਉਧਰ ਵਸੋਂ ਨਹੀ ਸੀ “) ਉਹਨਾ ਜਿੰਦਾ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਚੀਕ ਵੱਜੀ “ਵੇ ਲੁੱਟੀ ਗਈ ਲੋਕੋ “….ਨਾਲ ਹੀ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਏ .”..ਚੋਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ! ਪਿਛਵਾੜੇ ” ਸੰਨ” ਲਾ ਕੇ ਸਾਰੀ ਨੁੱਕਰ ਉਧੇੜ ਦਿੱਤੀ ਸੀ …ਕਾਫੀ ਵੱਡਾ ਮਘੋਰਾ ਸੀ ਸਭ ਪੇਟੀਆਂ ਫੋਲੀਆਂ ਸਨ… ਗਹਿਣਾ ਗੱਟਾ ਕਪੜਾ ਲੱਤਾ , ਨਕਦੀ ਸਭ ਲੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਸੀ … ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਚੀਕ ਸੁਣ ਕੇ ਉਠੀ …ਪਾਣੀ ਪਾਇਆ ..ਅਸੀਂ ਵੀ ਅਖ੍ਹਾਂ ਮਲਦੇ ਮਲਦੇ ਉਠੇ.. ਘਰ ਵਿਚ ਚੀਓ ਵਾਟ ਪੈ ਗਿਆ ..ਕੋਈ ਚਲਾ ਗਿਆ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਸਨੇਹਾ ਦੇ ਆਇਆ …ਕਿਸੇ ਥਾਣੇ ਰਪਟ ਲਿਖਾਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ..
“ਵੀਰ” ਰਿਪੋਰਟ ਲਿਖਾ ਆਇਆ ..ਪੋਲੀਸ ਦੋ ਢਾਈ ਘੰਟੇ ਲਾ ਕੇ ..ਕਦੀ ਖੋਜੀ ਨਾਲ ਖ਼ੁਰਾ ਲਭਦੀ ਰਹੀ ਪਰ ਮਗਰ ਪੈਲੀਆਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਖੋਜੀ ਮੁੜ ਆਇਆ ..ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ..ਟੀਕਾ ਲਾਇਆ ਤੇ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ..ਪਰ ਉਹਨਾ ਦਾ ਹੌਕਾ ਜਿਹਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ..ਚੁਪ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ