ਮੈਡਮ ਨਵਜੋਤ ਕੌਰ ਪੰਨੂ..
ਮਾਨਸੇ ਕੋਲ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਬਦਲ ਕੇ ਆਈ ਤਾਂ ਹਰ ਪਾਸੇ ਉਸਦੇ ਹੀ ਚਰਚੇ ਸਨ!
ਸੈਂਤੀ-ਅਠੱਤੀ ਸਾਲ ਉਮਰ..ਵਿਆਹੀ ਨਹੀਂ..ਏਨੇ ਸੋਹਣੇ ਵਜੂਦ ਨੂੰ ਭਲਾ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਕੀ ਘਾਟ..ਏਡੀ ਦੂਰ ਬਦਲੀ..ਰੁਕਵਾਉਣ ਲਈ ਜ਼ੋਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਵਾਇਆ..ਵਗੈਰਾ ਵਗੈਰਾ..!
ਉਸਦਾ ਅਕਸਰ ਹੀ ਜਿਕਰ ਛਿੜ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ..
ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਮਾਸਟਰ ਹਰਮੇਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਏਨੀ ਗੱਲ ਆਖ ਦਿੱਤੀ ਕੇ ਉਸਦੀ ਕੁੰਡਲੀ ਪਤਾ ਕਰਵਾ ਲਈ ਏ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਦਵਾਲੇ ਲੱਗਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਿਲਾਂ ਦੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਸਿਰਫ ਅਧਿਆਪਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਜਮਾਤਾਂ ਦੇ ਕਈ ਮੁੱਛ ਫੁੱਟ ਵੀ ਹੁੰਦੇ!
ਲੁਕਵੇਂ ਅਤੇ ਅਸਿਧੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੁੱਛੇ ਨਿੱਜੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਸਵਾਲ ਉਹ ਅੱਗਿਓਂ ਹੱਸ ਕੇ ਟਾਲ ਦਿਆ ਕਰਦੀ..!
ਜਿਗਿਆਸਾ ਵੱਸ ਪਏ ਕੁਝ ਉਸਦੇ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਮਕਾਨ ਤੱਕ ਵੀ ਅੱਪੜ ਗਏ..ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਨੇ ਵੀ ਕੰਸੋਵਾਂ ਲੈਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ..!
ਪੈਰ ਪਸਾਰਦੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਉਸ ਦਿਨ ਐਨ ਸਿਖਰ ਤੇ ਅੱਪੜ ਗਈ ਜਦੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਵੀ ਆ ਕੇ ਠਹਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਏ..!
ਕੌਣ ਹੋ ਸਕਦਾ ਏ..ਉਮਰ ਦਾ ਏਨਾ ਫਰਕ..ਇੱਕੋ ਕਮਰੇ ਵਿਚ..?
ਅਖੀਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਨੇ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕੇ ਮੈਡਮ ਪੰਨੂੰ ਕੁਝ ਬੋਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ..!
ਸੰਨਾਟਾ ਛਾ ਗਿਆ..ਬੇਸਬਰੀ ਸਿਖਰ ਤੇ ਅੱਪੜ ਗਈ..ਇੰਝ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਬਣ ਗਿਆ ਜਿੱਦਾਂ ਕਾਲੇ ਬੱਦਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਨਿੱਕਲੀ ਇੱਕ ਆਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ ਕੇ ਉਹ ਅੱਜ ਕਦੋਂ ਤੇ ਕਿਸ ਤੇ ਡਿੱਗਣ ਵਾਲੀ ਏ..!
ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਬੁਲਾ ਕੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ..!
ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀ ਅਜਨਾਲਾ ਤਹਿਸੀਲ ਕੋਲ ਇੱਕ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਪਿੰਡ..ਖਾਲਸਾ ਕਾਲਜ ਪੜਦਿਆਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਘਰੇ ਆਏ ਭੈਣ ਅਤੇ ਜੀਜਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਾਹਰੋਂ ਆਈ ਪੁਲਸ ਦੀ ਧਾੜ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਗਈ ਏ..ਮੇਰਾ ਬਾਪ ਵਾਹੀ ਖੇਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਹਮਾਤੜ ਜਿਹਾ ਜੱਟ..!
ਮੋਤਬੇਰਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਸਾਰਾ ਮਾਝਾ ਛਾਣ ਮਾਰਿਆ..ਕਿਸੇ ਸਿਰਾ ਨਾ ਫੜਾਇਆ..ਕੰਮਾਂ ਧੰਦਿਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਅਖੀਰ ਹੱਥ ਖੜੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ..ਫੇਰ ਮੈਂ ਮੇਰਾ ਬਾਪ ਤੇ ਇੱਕ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਭਾਣਜਾ..ਏਡੀ ਵੱਡੀ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਔਖਿਆਂ ਪੈਂਡਿਆਂ ਦੇ ਤਿੰਨ ਪਾਂਧੀ..ਸੁਵੇਰੇ ਨਿੱਕਲਦੇ ਸਾਮੀਂ ਘਰੇ ਮੁੜਦੇ..ਕੋਈ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਾ..ਮਾਂ ਤੇ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਤੁਰ ਗਈ ਸੀ..ਬਾਪੂ ਜੀ ਵੀ ਇਸੇ ਝੋਰੇ ਵਿਚ ਛੇਤੀ ਮਗਰੋਂ ਰਵਾਨਗੀ ਪਾ ਗਿਆ..ਜਮੀਨ ਖੁੱਸ ਜਾਣ ਦੇ ਡਰੋਂ ਨਿੱਕੇ ਭਾਣਜੇ ਦਾ ਉਸਦੇ ਆਪਣਿਆਂ ਨੇ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
