ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ
ਕਾਫ਼ੀ ਸਾਲਾਂ ਮਗਰੋਂ ਮਿਲੀਆਂ ਉਹ ਚਾਰੋ ਪੱਕੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਹਾਲ- ਚਾਲ ਪੁੱਛਣ ਮਗਰੋਂ ਆਪਣੇ -ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ,ਬੱਚਿਆਂ ਤੇ ਪਤੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੱਸ -ਹੱਸ ਕੇ ਸੁਣਾਉਣ ਲੱਗੀਆਂ । ਗੱਲ ਚਲਦੀ- ਚਲਦੀ ਨਣਾਨ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤੇ ਆ ਕੇ ਰੁਕ ਗਈ…. ਸਭ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਮਨਜੋਤ ਸਭ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਚੁੱਪ- ਚਾਪ ਬੈਠੀ ਸੀ।'” ਕੀ ਹੋਇਆ ਨੀਂ ਮਨਜੋਤ ?” ਇਕ ਸਹੇਲੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕੂਹਣੀ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ। ” ਤੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਅਫ਼ਸਰ ਘਰਵਾਲੇ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਸੁਣਾ ਦੇ….. … ਹੁਣ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਤੈਨੂੰ …..ਹੈ ਨਾ?”
ਮਨਜੋਤ ਉਦਾਸ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ,” ਕੀ ਸੁਣਾਵਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਭੈਣੋ! ਮੇਰੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹੀ ਕਈ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਦਲਿਆ …। ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਤਕ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ‘ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਰੱਖਾਂ ਤੇ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਦਬਾ ਕੇ ਰੱਖਾਂ ‘ ਇਹ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦੀ ਤਦ ਤਕ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦਾ ਤਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਤੁਸੀਂ ਨਨਾਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀਆਂ ਹੋ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਨੇ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਦੇ ਮਨ ‘ਚ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਤੀ ਇੰਨੀ ਨਫ਼ਰਤ ਭਰ ਰੱਖੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠਣਾ ਤਾਂ ਦੂਰ ਸਿੱਧੇ ਮੂੰਹ ਬੋਲਣ ਲਈ ਵੀ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਆਰ ਲਈ ਤੜਪੀ ਉਸਨੇ ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤੜਪਾਇਆ ।
ਨਣਾਨਾਂ ਵੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਵੀ ਬਸ ਮੈਨੂੰ ਮਤਲਬ ਦਾ ਹੀ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਸਾਰੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਚ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਰੱਜ ਕੇ ਬਦਨਾਮ ਕਰ ਰੱਖਿਐ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਭੈੜੀ ਆ । ਘਰ ਦਾ ਕੋਈ ਕੰਮਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ । ਭਾਵੇਂ ਸਾਰਾ ਘਰ ਤੇ ਕੰਮ -ਕਾਰ ਮੈਂ ਸੰਭਾਲਿਆ ਹੋਇਆ । ਅੱਗੇ -ਪਿੱਛੇ ਭਾਵੇਂ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਸੁੱਤੀ , ਬੈਠੀ ਰਹੇ ਪਰ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਘਰ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਭੱਜ -ਭੱਜ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਦੇਖਣ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਇਹੀ ਸਮਝਦਾ ਕਿ………… ਬੋਲਦੀਆਂ ਮਨਜੋਤ ਹਉਕੇ ਭਰਨ ਲੱਗੀ ।
“ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਤਾਂ ਮੈਂ ਫੇਰ ਵੀ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ……।”
” ਹੁਣ ਕੀ….?” ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਬੋਲੀਆਂ ।
ਹੋਰ ਕੀ ਦੱਸਾਂ ਭੈਣੇ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਆ , ” ਬਾਹਰ ਭਾਵੇਂ ਚਾਰ ਜਨਾਨੀਆਂ ਰੱਖ ਲਾ ….ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ…. .. ਪਰ ਇਹਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾ ਲਾ …ਇਹਨੂੰ ਸੂਤ ਕਰਕੇ ਰੱਖ।”
“ਨਹੀਂ…. ਨਹੀਂ….ਲੈ ਏਦਾਂ ਕਿਵੇਂ ….?”.ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਰੋਸ ‘ਚ ਇਕੱਠੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ।
” ਤੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਮਝਾ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ…..।” ਇਕ ਸਹੇਲੀ ਬੋਲੀ ।
...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
