ਮੈਂ ਤੇ ਹਰਜਿੰਦਰ ਬਾਈ ਏ.ਐੱਸ.ਕਾਲਜ ਖੰਨੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ…ਬਾਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਦੋ ਕਲਾਸਾਂ ਅੱਗੇ ਸੀ …ਮੈਂ ਬੀ.ਏ. ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਤੇ ਹਰਜਿੰਦਰ ਐਮ.ਏ.ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ …ਥੋੜੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਗੂੜੀ ਯਾਰੀ ਪੈ ਗਈ ।ਵਿਹਲੇ ਪੀਰੀਅਡ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣਾ ਤੇ ਰੱਜ ਕੇ ਹੱਸਣਾ ,ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ।
ਹਰਜਿੰਦਰ ਬਾਈ ਲੰਮੇ ਕੱਦ ਦਾ ਛੇ ਫੁੱਟ ਦੋ-ਤਿੰਨ ਵਾਲਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰ ਸੁਭਾ ਦਾ ਸੀ …ਮੈਂ ਬੀ.ਏ. ਦੇ ਪੇਪਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਉਹਨੇ ਐਮ.ਏ. ਦੇ ,ਅਸੀਂ ਬੀਂਐੱਡ ਦੇ ਦਾਖਲਾ ਪੇਪਰ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ ਸੀ ਕਿ ਹਰਜਿੰਦਰ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਵਿੱਚ ਏ.ਐੱਸ.ਆਈ ਭਰਤੀ ਹੋ ਗਿਆ ।ਜਿੱਦਣ ਭਰਤੀ ਦਾ ਫ਼ਿਜੀਕਲ ਟੈਸਟ ਦੇ ਕੇ ਆਇਆ ,ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਚੁੱਪ ਜਿਹਾ ,ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕੀ ਗੱਲ ਬਾਈ ਟੈਸਟ ਪਾਸ ਨਹੀ ਹੋਇਆ ,ਕਹਿੰਦਾ ਨਹੀ ਯਾਰ ਟੈਸਟ ਤਾਂ ਪਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ,ਮੈੰ ਕਿਹਾ ਉਦਾਸ ਜਿਹਾ ਕਿਉਂ ਹੈ ਫ਼ੇਰ ਕਹਿੰਦਾ ਯਾਰ ਟੈਸਟ ਲੈਣ ਸਮੇਂ ਆਖਰ ਤੇ ਦੋ ਇਨਸਪੈਕਟਰ ਰੈਂਕ ਦੇ ਮੁਲਾਜਮ ਸਾਡਾ ਵੇਰਵਾ ਨੋਟ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ,ਉੱਥੇ ਕੁਝ ਭੀੜ ਜਿਹੀ ਲੱਗ ਗਈ ,ਲਾਇਨ ਟੁੱਟ ਗਈ …ਏਨੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਐੱਸ .ਪੀ. ਰੈਂਕ ਦਾ ਅਫ਼ਸਰ ਆਇਆ ਉਹਨੇ ਯਾਰ ਦੋਨਾਂ ਇਨਸਪੈਕਟਰਾਂ ਨੂੰ ਬੀਹ ਬੀਹ ਗਾਹਲਾਂ ਕੱਢੀਆਂ ,ਵਿਚਾਰੇ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਸੁਣੀ ਗਏ ।ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਯਾਰ ਚਾਅ ਹੀ ਮਰ ਗਿਆ ,ਭਰਤੀ ਹੋਣ ਦਾ ,ਵੀ ਐਨੀਆਂ ਗਾਹਲਾਂ । ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਯਾਰ ਕੁਝ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ …ਬਹੁਤਾ ਨਹੀ ਸੋਚੀ ਦਾ ।
ਹਰਜਿੰਦਰ ਪੁਲਿਸ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋ ਗਿਆ ..ਮੈਂ ਚੰਡੀਗੜ ਪੰਜਾਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪੜ੍ਹਨ ਆ ਗਿਆ ….ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਘੱਟ ਹੋਈ ..ਮੈਨੂੰ ਲੈਕਚਰਾਰ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ ..ਮੇਰੀ ਮੰਡੀ ਗੋਬਿੰਦਗੜ ਨੇੜੇ ਪੋਸਟਿੰਗ ਹੋ ਗਈ ..ਹਰਜਿੰਦਰ ਵੀਰ ਮੰਡੀ ਗੋਬਿੰਦਗੜ ਟਰੈਫ਼ਿਕ ਇੰਚਾਰਜ ਲੱਗ ਗਿਆ …ਰੋਜ਼ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਣ ਲੱਗੀ …ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਕੋਲ ਜੀ.ਟੀ ਰੋਡ ਕੋਲ ਦਫ਼ਤਰ ਸੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮੇਰੇ ਜੌਬ ਤੇ ਜਾਣ ਦਾ ਟਾਇਮ ਜਿਹਾ ਦੇਖ ਕੇ ਰੋਡ ਤੇ ਆ ਖੜਨਾ ..ਕਹਿਣਾ ਆ ਜਾਹ ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਜਾਈ ਯਾਰ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕਦੋਂ ਦਾ ਉਡੀਕ ਦਾ ,ਮੈਂ ਵਾਪਸੀ ਤੇ ਆ ਕੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕਰਕੇ ਮਸਾਂ ਖਹਿੜਾ ਛੁਡੋਉਣਾ …ਵਾਪਸੀ ਤੇ ਆ ਕੇ ਰੱਜ ਕੇ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰਨੀਆਂ ਤੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਚਾਹ ਪੀਣੀ …
ਗਰਮੀ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਟਾਇਮ ਜਿਆਦਾ ਗਰਮੀ ਕਰਕੇ 7.30 ਤੋਂ 12 ਵਜੇ ਦੀ ਹੋ ਗਿਆ ..ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ ਉਹਨੂੰ ਮਿਲਕੇ ਜਾਣਾ ..12 ਕੁ ਵਜੇ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਣਾ …..ਉਹਨੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਣਾ ਕਿ ਯਾਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਮੌਜਾਂ ..ਹੁਣੇ ਤਾਂ ਗਿਆ ਸੀ ਤੂੰ ..ਛੁੱਟੀ ਕਰਕੇ ਮੁੜ ਵੀ ਆਇਆ ..ਸਾਡਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਟਾਇਮ ਹੀ ਨਹੀ ਆਉਣ ਜਾਣ ਦਾ …ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨੌਕਰੀ ਵਟਾ ਲਾ ,ਮੈਂ ਹੱਸ ਕੇ ਕਹਿਣਾ ਯਾਰ ਥਾਣੇਦਾਰਾਂ ਸਲਾਮਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੀ ਵੱਜ ਦੀਆਂ ਨੇ …।
ਹਰਜਿੰਦਰ ਵੀਰ ਦੀ ਪੋਸਟਿੰਗ ਬਦਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ..ਪਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਹੀ ..ਜੇ 15-20 ਦਿਨ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਉਹਦਾ ਫ਼ੋਨ ਆ ਜਾਣਾ ਮਿਲ ਕੇ ਜਾਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਨੇ ..ਜਾਂ ਉਹਨੇ ਆ ਕੇ ਮਿਲ ਜਾਣਾ ।
ਹਰਜਿੰਦਰ ਵੀਰ ਲਗਾਤਾਰ ਤਰੱਕੀ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜਦਾ ਗਿਆ ਤੇ ਇਨਸਪੈਕਟਰ ਦੇ ਅਹੁੱਦੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ।
ਹਰਜਿੰਦਰ ਨੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀਆਂ ….ਜੁਪਜੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ ਸੁਖਮਨੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ …ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀਆਂ …..ਪੁਲਿਸ ਵਾਲਿਆਂ ਵਾਲੀ ਤਾਂ ਕਦੀ ਗੱਲ ਹੀ ਨਹੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਉਹ …
ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਥਾਣੇਦਾਰਾਂ ਮੈਂ ਯਾਰ ਦੋ ਤਿੰਨ ਬਾਬਿਆਂ ਦੀ ਸੰਗਤ ਕਰਦਾਂ ਤੇਰੀ ਸੰਗਤ ਜਿਨਾਂ ਰਸ ਕਿਤੇ ਨਹੀ ਆਉਦਾ …ਨਾ ਹੀ ਕਦੇ ਕੋਈ ਤੇਰੇ ਵਾਗ ਕੋਈ ਏਨੀਆਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦਾ ।
ਹਰਜਿੰਦਰ ਵੀਰ ਏਨਾ ਮਿਲਾਪੜਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹਦੇ ਯਾਰ ਦੋਸਤਾਂ ..ਚਾਹੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਸੁਭਚਿੰਤਕਾਂ ਦਾ ਘੇਰਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸੀ …..ਹਰਜਿੰਦਰ ਵੀਰ ਸਦਾ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਕਰਕੇ ਸਦਾ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਅਹੁੱਦਿਆਂ ਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਐੱਸ.ਐੱਚ.ਓ . ਹੀ ਰਿਹਾ ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਮਿੱਤਰ ਨੇ ਵੱਡੇ ਅਕਾਲੀ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਕੇ ਐੱਸ.ਐੱਸ.ਪੀ . ਨੂੰ ਕਹਿ ਫਤਹਿਗ੍ਹੜ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਖੇ ਐੱਸ.ਐੱਚ.ਓ. ਲਵਾ ਦਿੱਤਾ …ਐੱਸ.ਐੱਸ.ਪੀ. ਥੋੜਾ ਖਿੱਝ ਗਿਆ ।ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਕਹਿੰਦਾ ਯਾਰ ਐੱਸ.ਐੱਸ.ਪੀ.ਮੈਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਕੋਈ ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਟੰਗੂ ਕਰ ਗਲਤੀ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਹੁਣ ਫ਼ੇਰ …..ਹੱਸ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਕੋਈ ਨਾ ਆਪਣਾ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਡੀ ਜੀ ਪੀ ਆ …(ਸਦਾ ਇੱਦਾਂ ਹੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ )
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਆਦ ਮੈਂ ਮਿਲਣ ਗਿਆ ..ਹਰਜਿੰਦਰ ਪੂਰਾ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
