ਇੱਕ ਰੋਹੀ ਦਾ ਰੁੱਖ .. ਖਤਮ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਜਿਉਣ ਦੀ ਉਮੀਦ .. ਮਰ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ ਨਵੀਆਂ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਬਣਨ ਵਾਲੀਆਂ ਗੰਢਾਂ .. ਸੁੱਕ ਚੁੱਕੀਆਂ ਕਰੂੰਬਲ਼ਾਂ ਕਰੂਪਤਾ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ .. !
ਸੋਕਾ ਜੋ ਮੁੱਦਤਾਂ ਤੋਂ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ …?
ਪਰ ਤਣੇ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨੇ ..ਉਸ ਗਰਮੀ ਦੀ ਤਪਸ਼ ਨੂੰ ਸਹਾਰਦਿਆਂ ਕਈ ਵਰ੍ਹੇ ਸੇਕ ਆਪਣੇ ਵਜੂਦ ਤੇ ਹੰਢਾਇਆ ।
ਕਈ ਵੱਡੇ ਟਾਹਣ ਵੀ ਟੁੱਟ ਕੇ ਖਤਮ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ । ਦਮ ਤੋੜਨ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਬੇਉਮੀਦਾ ਸਹਿਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇਕੱਲਾ ਰੁੱਖ .. !ਅਚਾਨਕ , ਅਜੀਬ ਵਰਤਾਰਾ ਹੋਇਆ ..ਇੱਕ ਰਾਤ ਤੇਜ਼ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਈ… !
ਜਿਸ ਨੇ ਬੰਜਰ ਧਰਤੀ ਤੇ ਚੁਫੇਰਾ ਨਿਖਾਰ ਦਿੱਤਾ.. ਉਸ ਬਾਰਿਸ਼ ਨੇ ਦਰੱਖਤ ਦੀਆ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਜੰਮੀਆਂ ਖੁਸ਼ਕ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨੱਕੋ ਨੱਕ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿੱਤਾ …!
ਉਸ ਅਚਾਨਕ ਹੋਏ ਵਰਤਾਰੇ ਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਸੁਵੱਲੀ ਨਜ਼ਰ ਨੇ …ਸੋਕੇ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ