ਪੰਝੀ ਕੂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ..ਮੋਹਾਲੀ ਲਾਗੇ ਪਿੰਡ..ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਬੂਹਾ ਖੜਕਿਆ!
ਮਾਹੌਲ ਓਦਾਂ ਦੇ ਹੀ ਸਨ..ਨਾਲਦੀ ਵਾਸਤੇ ਪਾਈ ਜਾਵੇ ਬੂਹਾ ਨਾ ਖੋਲਿਆ ਜੇ..ਪਰ ਮੈਂ ਆਖਿਆ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਦੇਖਣਾ ਤੇ ਪੈਣਾ!
ਬਾਰ ਖੋਲਿਆ..ਸਾਮਣੇ ਹੱਟੀ ਵਾਲਾ ਖਲੋਤਾ ਸੀ..ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਸਰਦਾਰਾ ਬਜ਼ੁਰਗ ਢਿੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਏ..ਹਸਪਤਾਲ ਖੜਨਾ ਪੈਣਾ..ਵਾਸਤਾ ਈ ਰੱਬ ਦਾ..ਇੱਕ ਵਗਾਰ ਪਾਉਣੀ ਏ..ਕਾਰ ਚਾਹੀਦੀ ਏ..!
ਓਹਨੀ ਦਿਨੀਂ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹੀ ਫ਼ੀਏਟ ਕਾਰ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ..
ਬਹਾਨਾ ਸੋਚਦਾ ਹੋਇਆ ਨਾਂਹ ਨੁੱਕਰ ਕਰਨ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸਾਂ ਕੇ ਨਾਲਦੀ ਨੇ ਹੁੱਜ ਮਾਰੀ..ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਜੇ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਵੀ ਇੰਝ ਸੋਚੀ ਪੈਂਦੇ..?
ਮੈਂ ਸੂਰਤ ਸੰਭਾਲੀ ਤੇ ਆਖ ਦਿੱਤਾ ਕੇ ਦਸਾਂ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਆਉਂਦਾ ਹਾਂ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਗਲੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਲੈ ਕੇ ਖਲੋ ਜਾਵੋ!
ਓਥੇ ਅੱਪੜਿਆ ਤਾਂ ਬਾਪੂ ਬੜੀ ਬੁਰੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ..ਪਰ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਹੱਥ ਜੋੜੀ ਜਾਵੇ..ਮਰਦਾ ਮਰਦਾ ਵੀ ਆਖੀ ਜਾਵੇ..ਸਰਦਾਰਾ ਬੜੀ ਮੇਹਰਬਾਨੀ ਤੇਰੀ..
ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਚੁੱਕ ਪਿਛਲੀ ਸੀਟ ਤੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਮੁਸ਼ਕ ਆਈ ਜਾਵੇ..
ਹੁਣ ਨਾਲਦੀ ਤੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਹੁੱਝ ਸ਼ਾਇਦ ਉੱਪਰ ਵਾਲੇ ਨੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ..ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਹੁਰੀਂ ਚੇਤੇ ਆ ਗਏ ਤੇ ਮੁਸ਼ਕ ਆਉਣੀ ਹਟ ਗਈ..
ਪੀ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
