ਹੁਣ ਸਕੂਟੀ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕਿੱਥੇ ਨੂੰ ਚੱਲ ਪਏ?”
ਮੈਨੂੰ ਸਕੂਟੀ ਤੇ ਬੈਠੇ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਉਸ ਨੇ ਪਿੱਛੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ।
“ਬਜ਼ਾਰ ਚੱਲਿਆ ਹਾਂ।” ਮੈਂ ਸੰਖੇਪ ਜਿਹਾ ਜਬਾਬ ਦਿੱਤਾ।
“ਵਰ੍ਹੇ ਦਿਨ ਦਿਨ ਆਇਸ ਵੇਲੇ। ਇੰਨੀ ਭੀੜ ਹੈ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿਚ। ਕੀ ਲੈਣ ਜਾਣਾ ਹੈ।” ਥੋੜੀ ਤਲਖੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਬੋਲਾਂ ਵਿੱਚ।
“ਦੀਵੇ …..।” ਮੈਂ ਕਿਹਾ।
“ਦੀਵੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕੱਲ ਹੀ ਖਰੀਦ ਲਏ ਸਨ ਵਾਧੂ। ਓਧਰ ਵੀ ਭੇਜ ਦਿੱਤੇ।” ਉਸਨੇ ਸਮਝਾਇਆ।
“ਹੋਰ ਲੈਣੇ ਹਨ।” ਕਹਿਕੇ ਮੈਂ ਸਕੂਟੀ ਤੋਰ ਲਈ। ਬਜ਼ਾਰ ਵਿਚ ਗੇੜਾ ਮਾਰਿਆ। ਲੋਕ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਵਿਚ ਮਸਤ ਸਨ। ਡ੍ਰਾਈ ਫਰੂਟ, ਤਾਜ਼ਾ ਫਲ, ਮਿਠਾਈਆਂ, ਰੰਗੋਲੀ ਵਾਲੇ ਰੰਗ। ਦੁਕਾਨਾਂ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਸੀ। ਜੇ ਸ਼ਾਂਤ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹ ਗਰੀਬ ਜੋ ਭੁੰਜੇ ਜਮੀਨ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਆਪਣਾ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਵੇਚਣ ਲਈ। ਕਈਆਂ ਕੋਲ ਥੋੜੇ ਥੋੜੇ ਦੀਵੇ ਬਚੇ ਸਨ ਤੇ ਉਹ ਜਲਦੀ ਫਾਰਗ ਹੋਣ ਨੂੰ ਉਤਾਵਲੇ ਸਨ। ਇੱਕ ਮਾਈ ਤੇ ਉਸਦਾ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪੁੱਤ ਯ ਪੋਤਾ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ