ਅਖੀਰ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਸਾਬ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋ ਗਏ..ਜਾਂ ਏਦਾਂ ਆਖ ਲਵੋ ਸੱਠ ਤੱਕ ਅੱਪੜਨ ਦੀ ਆਸ ਅਠਵੰਜਾ ਤੇ ਹੀ ਜਬਰਨ ਮੁਕਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ..!
ਕੁਰਸੀ..ਦਫਤਰ..ਚਪੜਾਸੀ..ਡਰਾਈਵਰ..ਸਿਜਦੇ-ਸਲਾਮ..ਸਿਫਤ-ਸਲਾਹੁਤਾਂ..ਸਲੂਟ..ਪਾਰਟੀਆਂ..ਪ੍ਰੋਮੋਸ਼ਨਾਂ..ਗਿਫ਼੍ਟ..ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਹੀ ਇੱਕ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਅਹੁ ਗਿਆ ਅਹੁ ਗਿਆ..!
ਤਕਲੀਫਦੇਹ ਗੱਲ ਸੀ ਕੇ ਹੁਣ ਗੱਡੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਆਪ ਹੀ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਪੈਂਦਾ..ਬੂਟ ਆਪੇ ਪਾਲਿਸ਼ ਕਰਨੇ ਪੈਂਦੇ..ਕੋਟ ਪੇਂਟ ਤੇ ਪ੍ਰੈਸ ਵੀ ਆਪ ਹੀ ਮਾਰਨੀ ਪੈਂਦੀ..!
ਸ਼ੌਪਿੰਗ..ਰੇਸਟੌਰੈਂਟ..ਢਾਬੇ ਦੀ ਪੈਕਿੰਗ..ਇਸ ਸਾਰੇ ਦਾ ਖਰਚਾ ਵੀ ਖੁਦ ਜੇਬੋਂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ..!
ਬੈਗ ਆਪ ਚੁੱਕਦੇ ਹੋਏ ਸੰਗ ਲੱਗਦੀ..ਬਿੱਲ ਤਾਰਨ ਗਏ ਲਾਈਨ ਵਿਚ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਖਲੋਤੇ ਹੋਇਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਰੋਣ ਨੂੰ ਕਰਦਾ..!
ਚੜਤ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵੇਲੇ ਗਲਤਫਹਿਮੀ ਪਾਲ ਰੱਖੀ ਸੀ ਕੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਅਤੇ ਆਲਾ ਦਵਾਲਾ ਮੇਰੇ ਬਗੈਰ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਰੁੱਕ ਜਾਵੇਗਾ..ਸਭ ਤੋਂ ਅਕਲਮੰਦ ਸਿਰਫ ਮੈਂ ਹੀ ਤਾਂ ਸਾਂ..ਜਦੋਂ ਕੰਮ ਖੜੋ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਸਲਾਹਾਂ ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਜਰੂਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਆਇਆ ਕਰਨਗੇ..!
ਪਰ ਏਨੇ ਦਿਨ ਲੰਘ ਗਏ ਕੋਈ ਵੀ ਤੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਇਆ..ਦੁਨੀਆ ਦਫਤਰ ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਓੰਜ ਦਾ ਉਂਝ ਹੀ ਚਲਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ..!
ਕਈ ਵੇਰ ਸੈਰ ਵੇਲੇ..ਅਗਿਓਂ ਆਉਂਦਾ ਜੂਨੀਅਰ ਦੇਖ ਕੰਨੀਂ ਕੱਟ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਕਾਲਜੇ ਦਾ ਰੁਗ ਭਰਿਆ ਜਾਂਦਾ..ਇਸਦੇ ਤਾਂ ਅੜੇ ਹੋਏ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਵੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੀ ਕਢਵਾਏ ਸਨ!
ਲੋਰ ਵਿਚ ਆਇਆ ਦਫਤਰ ਗੇੜਾ ਮਾਰਨ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਸਣੇ ਚਪੜਾਸੀ ਸਭ ਦੀ ਬੱਸ ਇਹੋ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਕੇ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਪੀਣ ਮਗਰੋਂ ਇਹ ਛੇਤੀ ਹੀ ਇਥੋਂ ਚਲਾ ਜਾਵੇ..!
ਅਖੀਰ ਧਾਰਮਿਕ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵੀ ਕਰ ਵੇਖੀ..ਪਰ ਅਤੀਤ ਦੀ ਅਫ਼ਸਰੀ,ਵੱਜਦੇ ਸਲੂਟ ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਪੁਜੀਸ਼ਨ ਵਾਲੇ ਸਿਜਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੜਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਦਿੰਦੇ..ਇੰਝ ਸੋਚਦਾ ਕੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਸਾਰੀ ਸੰਗਤ ਬੱਸ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਹੀ ਵੇਖੀ ਜਾਵੇ!
ਬਿਲਕੁਲ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਏਡੀ ਛੇਤੀ ਬਦਲ ਜਾਵੇਗਾ..ਇਸੇ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਮੁੱਛਾਂ ਦਾਹੜੀ ਅਤੇ ਗਿੱਚੀ ਦੇ ਵਾਲ ਡਾਈ ਕਰਨੇ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ..ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਆਪ ਅਸਲੀਅਤ ਤੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਬੁੱਢਾ ਹੋ ਗਿਆ ਵੇਖਦਾ ਤਾਂ ਡੂੰਘੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੇ ਆਲਮ ਵਿਚ ਜਾ ਡੁੱਬਦਾ..!
ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਵੀ ਅਫ਼ਸਰੀ ਥੌਪਣ ਦੀ ਨਾਕਾਮ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਵੇਖੀ..ਧੀਆਂ ਪੁੱਤ ਤਾਂ ਪਹਿਲੋਂ ਹੀ ਦੂਰ ਸਨ..ਦੋਹਤੇ ਪੋਤਰੀਆਂ ਵੀ ਦੇਖ ਪਾਸਾ ਵੱਟ ਜਾਂਦੇ..!
ਘਰ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਹਿਟਲਰ ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਦੇ ਚੁੱਕੀ ਸੀ..ਹੁਣ ਤਾਂ ਹਥੀਂ ਪਾਲਿਆ ਕੁੱਤਾ ਵੀ ਦੇਖ ਮੰਜੇ ਹੇਠ ਵੜ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ..!
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਇੰਝ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
