ਦਸੰਬਰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਲੰਘਾ ਲਿਆ ਸੀ ਪਰ ਜਦੋਂ ਦਾ ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਚੜਿਆ ਸੀ, ਓਦੋਂ ਤੋਂ ਠੰਡ ਦਾ ਬਾਹਲਾ ਹੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ। ਰੋਜ ਨਵੇਂ ਤੋਂ ਨਵੇਂ ਰਿਕਾਰਡ ਟੁੱਟ ਰਹੇ ਸਨ। ਲੁਧਿਆਣੇ ਦੇ ਫੀਲਡ ਗੰਜ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਨਾਜਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮਨਿਆਰੀ ਕੌਸਮੈਟਿਕ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਸੀ। ਓਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਰੋਜ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰਨ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਕੇ ਹੀ ਘਰ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ ਵੀ ਰੋਜ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਦੁਕਾਨ ਦਾ ਸ਼ਟਰ ਚੱਕਿਆ ਕਰਦਾ।
ਹਰ ਰਾਤ ਦਸ ਵਜੇ ਦੇ ਕਰੀਬ ਜਦੋਂ ਓਹ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਤੋਂ ਘਰ ਜਾਣ ਲਈ ਨਿਕਲਦਾ ਤਾਂ ਇਕ ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲਾ ਓਥੇ ਹੀ ਬਾਹਰ ਪੁੱਲ ਥੱਲੇ ਰਿਕਸ਼ਾ ਲਗਾ ਕੇ ਖੜਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਓਸ ਗਰੀਬੜੇ ਕੋਲ ਲੈ ਦੇ ਕੇ ਉਸਦਾ ਰਿਕਸ਼ਾ ਹੀ ਸ਼ਾਇਦ ਇਕੋ-ਇਕ ਉਸਦੀ ਸੰਪਤੀ ਸੀ। ਨਾਜਰ ਸਿੰਘ ਰੋਜ ਦੇਖਦਾ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਇਕ ਪਤਲਾ ਜਿਹਾ ਕੰਬਲ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਪੇਟ ਕੇ ਓਹ ਕੰਬਦਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਮਨੋਜ ਸੀ।
ਹੁੱਣ ਸਰਦੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਜੋਰ ਫੜਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਮਨੋਜ ਲਈ ਸ਼ਾਇਦ ਔਖਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਰਾਤ ਨਾਜਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਓਹ ਦੇਰ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਸੁੱਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਮਨੋਜ ਨੂੰ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
