ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਨੀ ਲਾਉਂਦਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਤੀਵੀਂ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਰਹਿੰਦਾ” …ਕਹਿੰਦੀ ਜੀਤੇ ਦੀ ਮਾਂ ਗੁਆਂਢਣ ਕੋਲ ਉਸਦੀ ਬੁਰਾਈ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।
ਅਜਿਹੀ ਗੁਆਂਢਣ ਸੀ ਪਹਿਲਾਂ ਜੀਤੇ ਦੀ ਮਾਂ ਕੋਲੋਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਲੈਂਦੀ ਫਿਰ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਟੱਕਰ ਸਭ ਕੁਝ ਦੱਸ ਦਿੰਦੀ।
ਜੀਤੇ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਖਿਲਾਫ ਹੁੰਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਗੁੱਸਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਚੜ੍ਹਦਾ ਪਰ ਫਿਰ ਜੀਤੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਂਦੀ।ਉਸਨੇ ਕਰੜਾ ਹੋ ਇਹ ਜੋ ਕਹਿ ਰਖਿਆ ਸੀ ਜੋ ਵੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਨੀ ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਨਹੀਂ ਬੋਲਣਾ।
ਸ਼ਾਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਉਹ ਬੋਲੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਆਪਣੇ ਖਿਲਾਫ ਹੁੰਦੀ ਘੁਸਰ ਮੁਸਰ ਸੁਣ ਭੜਕ ਜਰੂਰ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਜੀਤੇ ਨੂੰ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸ ਦਿਲ ਹੌਲਾ ਕਰ ਲੈਂਦੀ।
ਉਹ ਆਪਣੀ ਤੀਵੀਂ ਦੀਆ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕਮਰੇ ਚ ਹੀ ਦਫ਼ਨ ਕਰ ਦਿੰਦਾ।
ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੋਈ ਕਿਰਿਆ ਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਇੰਨਾ ਈ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਸਹੀ ਸਮਾਂ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਚ ਹਾਂ।
ਖੈਰ ਉਹਨਾ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਦੇ ਦਸ ਵਰਿਆਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਦਿਨ ਚੜ ਈ ਆਇਆ ਜਿਸਦਾ ਜੀਤੇ ਨੂੰ ਇੰਤਜਾਰ ਸੀ।
ਅੱਜ ਉਹ ਕੰਮ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਘਰ ਮੁੜਿਆ ਤਾਂ ਦਲਾਨ ਚ ਬੈਠੀ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਤੇ ਗੁਆਂਢਣ ਉਸਦੀਆਂ ਬੁਰਾਈਆਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।
ਉਹ ਬਾਹਰ ਸ਼ਾਂਤ ਖੜਾ ਆਪਣੀ ਬੁਰਾਈ ਸੁਣਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਗਲੀ ਚ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਥਪਥਪਾਹਟ ਸੁਣ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਤੇ ਗੁਆਂਢਣ ਚੁੱਪ ਹੋ ਗਈਆਂ।ਉਹਨਾ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਵਧ ਗਈ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨਾ ਦੀ ਕੋਈ ਚੋਰੀ ਫੜੀ ਗਈ ਹੋਵੇ।
ਜੀਤੇ ਨੂੰ ਬੂਹਾ ਵੜਦਾ ਦੇਖ ਗੁਆਂਢਣ ਉੱਠ ਕੇ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਜੀਤੇ ਨੇ ਥਾਂਏ ਬਿਠਾ ਲਈ।
“ਬਹਿਜਾ ਤਾਈ ਹੁਣ ਕਿੱਥੇ ਚੱਲੀ ਆਂ।ਵੈਸੇ ਵੀ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਜਿਆਦਾ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦੀਆਂ…।
ਤੂੰ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਬੀਬੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਤੇ ਬਾਪੂ ਕੋਲ ਖੜਦਾ ਨਹੀਂ,
ਬੈਠਦਾ ਨਹੀਂ
ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ..ਤੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਤੀਵੀਂ ਦੀ ਕੁੱਛੜ ਚ ਵੜਿਆ ਰਹਿਨਾ ….ਹਾਂ ਇਹ ਸੱਚ ਏ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਕੋਲ ਬੈਠਣਾ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ।
ਜਨਮ ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਸਮਾਂ ਉਸ ਨਾਲ ਬਿਤਾਉਣਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ। ਇਹਦੇ ਵੀ ਕਾਰਨ ਨੇ ਤੇ ਉਹ ਅੱਜ ਸੁਣ
ਮੇਰੀਂ ਤੀਵੀਂ ਮੈਨੂੰ ਭੰਡਦੀ ਨਹੀਂ ਆ,
ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਤੇ ਉਹ ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਚ ਮਿਲੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਤੇ ਮਲ੍ਹਮ ਲਗਾਉਂਦੀ।
ਬੀਬੀ ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਈ ਹੋਣਾ ਬਚਪਨ ਚ ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਫਿਟਕਾਰਾਂ ਮਿਲਦੀਆਂ ਸਨ।
ਮੈਨੂੰ ਗਲਤੀ ਹੋਣ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।
ਤੁਸੀਂ ਕਈ ਕਈ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬੋਲਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਸੀ।
ਮੈਨੂੰ ਨਿੰਦਦੇ ਸੀ ਤੇ ਸਕੂਲੋ ਨੰਬਰ ਘੱਟ ਆਉਣ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਪੇਟੀਆਂ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਚ ਹਨੇਰੇ ਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਸੀ।
ਆਪਣੇ ਜਣੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਫਿਕਰ ਸੀ।ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਜਵਾਕ ਬਣਾਉਣਾ ਲੋਚਦੇ ਸੀ ਪਰ ਇਸਦਾ ਨਤੀਜਾ ਜਮਾ ਉਲਟ ਨਿਕਲਿਆ।
ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਕੁੱਟ ਖਾਹ ਮੈਂ ਢੀਠ ਬਣ ਗਿਆ।
ਮੇਰਾ ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਵਿਕਾਸ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ।
ਮੇਰੀ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਦੀ ਕਲਾ ਨਿੱਘਰ ਨਾ ਸਕੀ।
ਮੈਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਗਦਾ ਕੇ ਮੈਂ ਸਭ ਤੋਂ ਬੇਫਕੂਫ਼ ਤੇ ਨਲਾਇਕ ਹਾਂ।
ਮੇਰਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਬੀਬੀ ਤੇ ਭਾਪਾ ਤੁਸੀਂ ਈ ਸੀ
ਫਿਰ ਅੱਜ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਕਾਹਦੀਆਂ।
ਤੁਹਾਡੀ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੋਰ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਹੋਰ ਹੋਣ ਦੀ ਆਦਤ ਨੂੰ ਜਾਣ ਮੇਰਾ ਲੋਕਾਈ ਤੋਂ ਯਕੀਨ ਉੱਠ ਗਿਆ ,
ਤੁਹਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਲੋੜ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਾਬੂ ਕਰੇ ਜਾਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ ਆਪ ਲੈਣੇ ਨਾ ਸਿੱਖ ਸਕਿਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲਈ ਹੋਰਾਂ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਣਾ ਸਿੱਖ ਗਿਆ
ਤੇਰੇ ਤੇ ਭਾਪੇ ਦੀ ਨਿੱਤ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ