“ਬਰਕਤਾਂ”
ਗੱਲ ਕਾਫ਼ੀ ਪੁਰਾਣੀ ਏ,ਜਦੋਂ ਬਾਪੂ ਨੇ ਨਵਾਂ ਘਰ ਬਣਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਉਸ ਸਮੇਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਚੌਥੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ।ਬਾਪੂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ,ਕਿ ਪੁੱਤ ਅੱਜ ਸਕੂਲ ਨਾ ਜਾਵੀਂ,ਕੰਮ ਏ।
ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਹੀ ਸੁਵੱਖਤੇ ਬੇਬੇ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਘਰ ਜਾਂਦਾ।ਬੇਬੇ ਨੇ ਜਦ ਵੀ ਸਵੇਰੇ ਪੰਜੀਆਂ ਦਸੀਆਂ ਮੇਰੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦੇਣੀਆਂ ਤਾਂ ਆਖਣਾ ,ਪੁੱਤ ਸੱਚੇ ਮਨ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਟੇਕੀ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਏ,ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਆਪੇ ਮਿਹਰ ਕਰੋ।ਪਰ ਅੱਜ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵੀ ਨਾ ਜਾਇਆ ਗਿਆ।ਘਰ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਲਈ ਮਿਸਤਰੀ ਵੀ ਘਰ ਆ ਗਿਆ।ਖੈਰ ਸਕੂਲੋਂ ਮੈਨੂੰ ਘਰੇ ਰੱਖਣ ਦਾ ਮਕਸਦ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਘਰ ਦੀ ਨੀਂਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਰਖਵਾਉਣੀ ਸੀ।
ਬਾਪੂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਕਿਹਾ, ਲੈ ਪੁੱਤ ਕਹੀ, ਮਾਰਦੇ ਪਹਿਲਾ ਟੱਕ ।ਮੈਂ ਜਿਉਂ ਹੀ ਕਹੀ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕੁੜਤੇ ਦੀ ਜੇਬ੍ਹ ਵਿਚ ਪਾਈਆਂ ਉਹ ਪੰਜੀਆਂ ਦਸੀਆਂ ਜੋ ਮੈਂ ਗੁਰੂ ਘਰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਲਈ ਰੱਖੀਆਂ ਸੀ,ਉਹ ਘਰ ਦੀ ਰੱਖੀ ਨੀਂਹ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਪਈਆਂ।ਮਿਸਤਰੀ ਬੋਲਿਆ, ਭਾਗ ਸਿਆਂ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲਾ ਏਂ।
ਬੱਚੇ ਤਾਂ ਰੱਬ ਦਾ ਰੂਪ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।ਕਿਸੇ ਲਈ ਮਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਪਾਪ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।ਆ ਪੰਜੀਆਂ ਦਸੀਆਂ ਨੀਂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿਣ ਦੇ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਰਕਤਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹੀ ਰਹਿਣਗੀਆਂ।
‘ਤੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਵੀ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਮੈਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਸੀਨੇ ਲਾ ਲਿਆ।
ਦੋ ਕਮਰੇ, ਅੱਗੇ ਸਵਾਤ ‘ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ‘ਤੇ ਸਾਫ਼ ਸੁਥਰਾ ਵਿਹੜਾ।
ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਤੀਤ ਕੀਤੀ ਪਰ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਬਿਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਮਾਂ ਗੁੱਜਰ ਗਈ।ਪਰ ਬਾਪੂ ਨੇ ਫਿਰ ਵੀ ਹੌਸਲਾ ਨਾ ਛੱਡਿਆ।
ਬਾਪੂ ਜੀ ਨੇ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ