ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ
ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਦੇ ਰਾਖੇ
ਜੋਤੀ ਵਕਤ ਨਾਲ ਹੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਸੀ । ਪਰ ਗੱਡੀ ਅੱਗੋਂ ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਲੇਟ ਸੀ । ਥੋੜ੍ਹੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਕਰਦੇ ਗੱਡੀ ਪੂਰੇ ਦੋ ਘੰਟੇ ਲੇਟ ਆਈ। ਹੁਣ ਹਲਕਾ -ਹਲਕਾ ਹਨੇਰਾ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ।
ਜੋਤੀ ਜਦ ਗੱਡੀ ‘ਚ ਸਵਾਰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਗੱਡੀ ਲਗਪਗ ਖਾਲੀ ਹੀ ਸੀ। ਤੇ ਡੱਬਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕਾ -ਦੁੱਕਾ ਸਵਾਰੀਆਂ ਹੀ ਬੈਠੀਆਂ ਸਨ । ਜੋਤੀ ਵੀ ਇੱਕ ਸੀਟ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜੋ ਆਦਮੀ ਬੈਠਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਘੂਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਜੋਤੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਘਬਰਾ ਗਈ ਤੇ ਅਗਲੇ ਡੱਬੇ ਵੱਲ ਵਧ ਉੱਥੇ ਜਾ ਬੈਠੀ। ਪਰ ਉੱਥੇ ਵੀ ਦੋ ਮੁੰਡੇ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਸੀ । ਉਹ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾਂ ਤਕ ਤੱਕਣ ਲੱਗੇ । “ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਜੇ ?” ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਜਿਸ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਉਹ ਸੁਣ ਜੋਤੀ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਬਰਾ ਗਈ ਤੇ ਬੌਂਦਲੀ ਹੋਈ ਹੋਰ ਡੱਬਾ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ । ਸਾਰੇ ਡੱਬੇ ਤਕਰੀਬਨ ਖਾਲੀ ਹੀ ਸੀ । ਉਹ ਮੁੰਡੇ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ -ਪਿੱਛੇ ਤੁਰ ਪਏ ਤੇ ਮੰਦੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਬੋਲਣ ਲੱਗੇ । ਜੋਤੀ ਦੇ ਹੰਝੂ ਵਗ ਤੁਰੇ ।
ਅਚਾਨਕ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਇੱਕ ਡੱਬੇ ਵਿੱਚ ਦੋ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਸੀ । ਉਹ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੀ ਸੀਟ ਤੇ ਜਾ ਬੈਠੀ । ਇਹ ਦੇਖ ਮੁੰਡੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਿਛਾਂਹ ਹਟ ਗਏ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਰਹਿਰਾਸ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਹ ਮੁੰਡੇ ਜੋਤੀ ਨੂੰ ਮੰਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਝਾਕਦੇ ਉੱਥੇ ਗੇੜੇ ਕੱਢਣ ਲੱਗੇ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
