ਬੌਸ ਵੱਲੋਂ ਮੇਰੇ ਕੰਮ ਬਾਰੇ ਕੀਤੀ ਇੱਕ ਚੁਭਵੀਂ ਜਿਹੀ ਟਿੱਪਣੀ..ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਘੁੰਮਦੀ ਰਹੀ..ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਗਲਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ..ਅਤੀਤ ਵਿਚ ਬੁਰਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਰੀਲ ਬਣ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਘੁੰਮੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ..ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਹਾਣ ਸੰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਵੱਲੋਂ ਗਿਫ਼੍ਟ ਕੀਤੀ ਨਵੀਂ ਨਕੋਰ ਕਾਰ ਵੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਵੱਢ-ਵੱਢ ਖਾਂਦੀ ਹੋਈ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ..ਖਿਆਲ ਆਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੇ ਅੱਜ ਦੋ ਟੁੱਕ ਗੱਲ ਕਰ ਹੀ ਲੈਣੀ ਏ..ਜਾਂ ਮੈਨੂੰ ਚੁਣ ਲਵੇ ਤੇ ਜਾਂ ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ..!
ਬਿਨਾ ਵਜ੍ਹਾ ਗੁੱਸਾ ਆਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ..ਅੱਗੇ ਜਾਂਦਾਂ ਟਰੱਕ..ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਰਾਹ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇ ਰਿਹਾ..ਜੇ ਕੋਲ ਬੰਦੂਕ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਗੋਲੀ ਤੱਕ ਮਾਰ ਦੇਣੀ ਸੀ..
ਸਟੇਰਿੰਗ ਉੱਪਰ ਲੱਗਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ..ਖੁਦ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਬੜੀ ਹੀ ਭੱਦੀ ਲੱਗੀ.. ਲਾਲ ਬੱਤੀ ਤੇ ਬ੍ਰੇਕ ਮਾਰਨੀ ਪਈ..ਨਾਕਾਰਾਤਮਕ ਸੋਚ ਭਾਰੂ ਹੋ ਗਈ..ਇਸਨੇ ਵੀ ਹੁਣੇ ਹੀ ਲਾਲ ਹੋਣਾ ਸੀ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ..
ਅਚਾਨਕ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਤੇ ਕਿਸੇ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ..ਟਰੈਫਿਕ ਪੁਲਸ ਦੇ ਅੰਕਲ ਸਨ..ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਦੱਸੋ ਕੀ ਗੱਲ? ਆਖਣ ਲੱਗੇ “ਪੁੱਤਰ ਜੀ ਪਿਛਲੇ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੋਂ ਰੁਕਣ ਲਈ ਇਸ਼ਾਰੇ ਕਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ..ਵਜਾਏ ਜਾ ਰਹੇ “ਹਾਰਨ” ਦੀ ਵਜਾ ਪੁੱਛ ਸਕਦਾ?
“ਕਾਰ ਵਿਚ ਲੱਗਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮਾਰਨ ਵਿਚ ਕੀ ਹਰਜ ਏ..ਉੱਤੋਂ ਏਨਾ ਟਰੈਫਿਕ..ਗੰਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ..ਥਾਂ ਥਾਂ ਪਏ ਹੋਏ ਟੋਏ ਟਿੱਬੇ..ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਬਦਤਮੀਜ਼ ਡਰਾਈਵਰ..ਆਪ ਹੀ ਦੱਸੋ ਹਾਰਨ ਨਾ ਵਜਾਵਾਂ ਤਾਂ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਾਂ?
“ਬੇਟਾ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਇੱਕ ਹੋਰ ਚੀਜ ਵੀ ਲਾਈ ਹੋਈ ਏ..ਜਿਸਨੂੰ ਬ੍ਰੇਕ ਆਖਦੇ ਨੇ..ਹਾਰਨ ਮਾਰ-ਮਾਰ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਗਰੀਬ ਹਮਾਤੜਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਪਾਉਣ ਨਾਲੋਂ ਜੇ ਇਹ ਬ੍ਰੇਕ ਵਰਤ ਲਈ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹਰਜ ਨਹੀਂ?”
ਅੰਕਲ ਵੱਲ ਦੇਖ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਹੀ ਮੂਹੋਂ “ਸੌਰੀ” ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਤੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚੋਂ ਨਿੱਕਲ ਰਹੀਆਂ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਾਟਾਂ ਅਤੇ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵਹੀ ਜਾ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
