ਇੱਜਤ
ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਇੱਕ ਵੀਡੀਓ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਜਿਸ ਵਿਚ ਅਫਰੀਕਾ ਅੰਦਰ ਭੁੱਖਮਰੀ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ “ਖਾਲਸਾ ਏਡ” ਦੁਆਰਾ ਖਾਣੇ ਦੇ ਪੈਕਟ ਵੰਡੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ!!ਵੰਡਣ ਵਾਲੇ ਭਾਵੇ ਟੀਨ ਏਜਰ ਸਨ ਪਰ ਓਹਨਾ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਝਲਕਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇਖ ਕੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਘਟੋ ਘਟ ਅਸੀਂ ਇਸ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ!!ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਸੱਚਮੁੱਚ ਸਾਡੀ ਸਿੱਖੀ ਅਤੇ ਸਰਦਾਰੀ ਤੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕ੍ਰਿਪਾ ਹੈ!!ਖਾਣੇ ਦੇ ਪੈਕਟ ਲੈਕੇ ਜਾ ਰਹੇ ਕਾਲੇ ਬੱਚੇ ਹੱਥ ਖੜੇ ਕਰਕੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਕੁਝ ਬੋਲ ਰਹੇ ਸਨ(ਪਰ ਵੀਡੀਓ ਮਿਊਟ ਸੀ)ਤੇ ਇਓਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ “ਬੋਲੇ ਸੋ ਨਿਹਾਲ…..!”ਦੇਖ ਕੇ ਸਿਰ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਝੁਕ ਗਿਆ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ਰਮ ਵੀ ਆਈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਗੁਰੂ ਦੇ ਘਰ ਚ ਰਹਿਕੇ ਵੀ ਅਜਿਹੀ ਸੇਵਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ “ਖਾਲਸਾ ਜੀ” ਦੀ ਇਹ ਸੰਸਥਾ ਕਿਥੇ ਕਿਥੇ ਜਾਕੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਝੰਡਾ ਬੁਲੰਦ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ!!………ਸਾਡੇ ਇਥੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਸੇਵਾ ਲਈ ਸ਼ੁੱਧ ਪਾਤਰ ਲੱਭਣਾ ਬੜਾ ਔਖਾ ਹੈ…….
ਜੇਕਰ ਲੱਭ ਵੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਵੀ ਅਸੀਂ ਸੰਭਾਵੀ “ਸੇਵਾ”ਨੂੰ ਕਈ ਪਹਿਲੂਆਂ ਤੋਂ ਤੋਲ ਕੇ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ!!
ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਟੁੱਟੀ ਜਦੋਂ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਜੀ (ਜੋ ਬਾਹਰ ਗਏ ਬੇਟੇ ਨਾਲ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਲੰਬੀ ਗਲਬਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ)ਨੇ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ!!ਹਾਲ ਚਾਲ ਪੁੱਛਣ ਉਪਰੰਤ ਮੈਂ ਕਿਹਾ “ਬੇਟਾ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਗੱਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ?”,ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਬੰਦ ਲਾਈਟ ਵਿਚ ਮੱਧਮ ਜਿਹਾ ਨਜ਼ਰ ਆਓਂਦਾ ਚੇਹਰਾ ਹੋਰ ਮੱਧਮ ਲੱਗਣ ਲੱਗਾ!!ਇੰਨਾ ਹੀ ਕਿਹਾ “ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਪਾਪਾ,ਬਸ ਐਵੇਂ ਹੀ ਮੰਮਾ ਨੂੰ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਸੀ”…..”ਕੀ”???
“ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਜੀ,ਐਵੇਂ ਲਾਡ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਕਹਿੰਦਾ ਮੇਰਾ ਕੇਸ ਵਾਹੁਣ ਨੂੰ ਟਾਈਮ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ!!”ਹੁਣ ਮੰਮਾ ਦੀ ਵਾਰੀ ਸੀ!!
ਤਾਜ਼ਾ ਤਰੀਨ ਖਾਲਸਾ ਏਡ ਵਾਲਾ ਵੀਡੀਓ ਦੇਖ ਕੇ ਹਟਿਆ ਸੀ,ਇਓਂ ਲੱਗਾ ਹੱਥੋਂ ਕੋਈ ਮਿਲੀ ਹੋਈ ਖ਼ਾਸ ਚੀਜ਼ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਪਈ ਹੋਵੇ!!
ਖਿਝ ਤਾਂ ਦੋਹਾਂ ਤੇ ਆਈ ਪਰ ਥੋੜਾ ਕੰਟਰੋਲ ਕੀਤਾ,ਤੇ ਗਹਿਰੀ ਚੁੱਪ ਨਾਲ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ!!ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਸੁਖ ਦਾ ਸਾਹ ਲਿਆ……ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਾਹੌਲ ਗਰਮ ਹੋਣ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
