“ਖਸਮਾਂ ਵਾਲੀਆਂ “
ਪੰਮੀ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਅਜੇ ਚਾਰ ਕੁ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਜਗਰੂਪ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਜਹਾਨੋਂ ਤੁਰ ਗਿਆ ਸੀ । ਅਜੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਮਸਾਂ ਦੋ ਸਾਲ ਹੋਏ ਸਨ .. ਜਦੋਂ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਹੱਸਦੀ ਵੱਸਦੀ ਖੁਸ਼ ਜਿੰਦਗੀ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਗਈ ਸੀ .. ਜਗਰੂਪ ਦੀ ਕਹਿਰ ਦੀ ਮੌਤ ਪੰਮੀ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਜਗਰੂਪ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸਦਮਾ ਸੀ .. ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਵਿਚਾਰੀ ਪੰਮੀ , ਵਿਚਾਰੀ ਪੰਮੀ , ਹੁਣ ਕੀ ਕਰੂਗੀ ਹੋਣ …ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ .. !
ਸੰਸਕਾਰ ਹੋਇਆ .. ਫੁੱਲ ਚੁਗ ਕੇ ਜਲ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਗਏ .. ਜਗਰੂਪ ਦੀ ਮੌਤ ਕਰਕੇ ਪੰਮੀ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਟੁੱਟਿਆਂ ਲੱਕ ਕੁਝ ਪੁੱਠਾ ਸਿੱਧਾ ਸੋਚਣ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ .. ਪੰਮੀ ਦੇ ਨਾਲ ਵਾਪਰੀ ਇਸ ਦੀ ਘਟਨਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਗੁੰਮ-ਸੁੰਮ ਬਂਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ .. ਪੰਮੀ ਦੇ ਮਾਪੇ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਜਗਰੂਪ ਦੇ ਭੋਗ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪੰਮੀ ਕੋਲ ਆਏ ਤੇ ਬੈਠ ਗਏ ..ਪੰਮੀ ਜਿੰਨਾਂ ਹਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੀ ਸੀ .. ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਇਲਮ ਸੀ ..ਪਰ ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਬੱਚਾ ਅਤੇ ਛੱਬੀ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਪੰਮੀ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਕਈ ਸਵਾਲ ਬਣ ਗਈ ਸੀ .. ?
ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਪੰਮੀ ਦੇ ਭਰਾ ਨੇ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ .. ਭੈਣੇ ! ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਤੇਰਾ ਜਹਾਨ ਉਜੜ ਗਿਆ ਹੈ .. ਤੇਰੀ ਕੀ ਹਾਲਤ ਹੈ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ..?
ਬਾਈ ਜਗਰੂਪ ਦੇ ਸਦਮੇ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਣ ਲਈ ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਕਤ ਚਾਹੀਦਾ .. ਪਰ ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਮਾਪੇ ਹਾਂ ਭੈਣੇ ..!
ਤੇਰਾ ਪੁੱਤ ਅਜੇ ਵੀਹ ਸਾਲਾਂ ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣਨਾ .. ਇਹ ਪਹਾੜ ਜਿੱਡੇ ਵੀਹ ਸਾਲ ਤੇਰੇ ਲਈ ਅਤਿਅੰਤ ਦੁਖਦਾਈ ਹੋਣਗੇ .. ?
ਬਾਪੂ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ , ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਪੁੱਛ ਲਈਏ ਕਿ ਜੇ ਤੂੰ ਭੋਗ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਪਿੰਡ ਚਲੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਤੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੀ ਹੱਲ ਕੱਢੀਏ .. ਸੋਚ ਲਵਾਂਗੇ … ?
ਐਨਾ ਸੁਣ ਪੰਮੀ ਆਵਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪੈ ਗਈ .. ਮੈਂ ਇੱਕ ਮਰਦ ਹਾਂ. ਕੀ ਹੋਇਆ ਜਗਰੂਪ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ .. ?
ਮੈਂ ਆਵਦੇ ਮਾਪੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ .. ?
ਮੈਂ ਆਵਦੇ ਪੁੱਤ ਕੋਲ ਇਸੇ ਘਰ ਰਹੂੰਗੀ .. ਜਗਰੂਪ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਦਾ ਹਾਣੀ ਸੀ .. ਜੇ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦਾ ਪਿਉ ਮਰ ਗਿਆ ਕੀ ਹੁਣ ਮਾਂ ਵੀ ਮਰ ਜਾਵੇ .. ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ?
ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਆਵਦੇ ਘਰੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਰੱਖ ਲਵੋਗੇ .. ??
ਤੁਸੀਂ ਸਾਲ ਮੈਨੂੰ ਘਰੇ ਰੱਖ ਅਗਾਂਹ ਵਿਆਹ ਦਿਉਗੇ …ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਅਨਾਥ ਹੋਜੂ .. ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ….ਮੈਂ ਇੱਕ ਮਾਂ ਵੀ ਹਾਂ .. ਇੱਥੇ ਹੀ ਰਹਾਂਗੀ .. ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੈਂ ਕੋਂਈ ਉਲਾਂਭਾਂ ਨੀ ਆਉਣ ਦਿੰਦੀ .. ਕਹਿ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਰੋਣ ਲੱਗੀ ..
“ਜਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਔਰਤਾਂ , ਸਰੀਰਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਵੱਸਦੀਆਂ ਹਨ ..ਕਈ ਰੂਹਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਵੱਸ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ .. ਅਣਖ ਇਰਾਦਾ ਦਿ੍ਰੜ ਚਾਹੀਦਾ .. “
ਜਗਰੂਪ ਦਾ ਭੋਗ ਪਿਆ ਤਾਂ ਪੰਮੀ ਆਪਨੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕਰਨ ਲੱਗੀ .. ਖੁਦ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਦੀ .. ਉਸ ਮਾਸੂਮ ਜਿੰਦ ਲਈ ਫਰਜ਼ ਮੂਹਰੇ ਰੱਖ ਕੰਮਕਾਜ ਕਰਦੀ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ ..।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਗਰੂਪ ਦਾ ਮਾਮਾ ਆਇਆ ਤਾਂ ਆਵਦੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਕਹਿਂਣ ਲੱਗਾ.. “ਕਿਉ ਨਾ ਭੈਣੇ ! ਆਪਾਂ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਜਗਰੂਪ ਦੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਦੇ ਘਰੇ ਬਿਠਾ ਦੇਈਏ .. “
“ਇਹ ਦਰਾਣੀ ਜਠਾਣੀ ਰਲ ਕੇ ਕੱਟ ਲੈਣਗੀਆਂ .. “
ਤੁਸੀਂ ਕਿਹੜਾ ਬਹਿ ਰਹਿਣਾ ਸਦਾ .. ਪੰਮੀ ਦਾ ਰੰਡੇਪਾ ਕੱਟਿਆ ਜਾਉ … “
ਜਿਂਉ ਹੀ ਇਹ ਗੱਲ ਪੰਮੀ ਦੀ ਜਠਾਣੀ ਨੇ ਸੁਣੀ ਤਾਂ ਅੱਗ ਬਬੂਲਾ ਹੋਂਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ .. “ਸੁਣ ਮਾਮਾ .. !
“ਇੰਝ ਕਿਵੇਂ ਹੋਜੂ …?“
“ਖਸਮ ਪੰਮੀ ਦਾ ਨਹੀਂ ਮਰਿਆ , ਫਿਰ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਮਰਿਆ ਹੋਇਆ “
“ਰੰਡੀ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ ਹੁਣ .. ਲੱਗੀ ਮੇਰਾ ਬੰਦਾ ਖੋਹਣ “
“ਪੁੱਠੇ ਪੈਰਾਂ ਵਾਲੀ ਨੇ ਆਵਦਾ ਬੰਦਾ ਖਾਹ ਲਿਆ .. ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਤੇ ਅੱਖ ਰੱਖਲੀ “
ਕਾਲਜਾਂ ਚੀਰਦੇ ਜਠਾਣੀ ਦੇ ਬੋਲ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਲਹੂ ਲੁਹਾਣ ਕਰ ਗਏ .. ਰੱਬ ਦੀ ਮਾਰੀ ਪੰਮੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬਣੇ ਹਲਾਤਾਂ ਕਰਕੇ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ .. ਕਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾਉਦੀ ਅਤੇ ਕਦੇ ਜਗਰੂਪ ਨਾਲ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿੱਚ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ।
ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪਹਾੜਾਂ ਦਾ ਸਫਰ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣ ਲੱਗਾ .. ।
“ਅੰਦਰੂਨੀ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਝੋਰੇ ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਰੂਪ ਖੋਹ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ..”
ਪੰਮੀ ਟੁੱਟਦੀ …ਸੰਭਲ਼ਦੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸੇ ਔਖੇ ਪੈਂਡੇ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ..।
ਪੰਮੀ ਆਵਦੇ ਸੱਸ ਸਹੁਰੇ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਦੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਪਰ ਜਠਾਣੀ ਪੰਮੀ ਅਤੇ ਆਵਦੇ ਘਰਵਾਲ਼ੇ ਉੱਤੇ ਪੂਰੀ ਨਿਗਾਹ ਰੱਖਦੀ.. ਕਦੇ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣ ਨਾਂ ਦਿੰਦੀ .. ।
ਜੇ ਕਿਤ੍ਹੇ ਪੰਮੀ ਗੂੜੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਤਾਂ ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਨਾਲ ਝੱਟ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ .. “ ਭੈਣੇ ਰੰਡੀ ਐ ..!”
“ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਕਰਦੀ ਭੋਰਾ ਵੀ .. “
“ਸਿਰੋਂ ਨੰਗੀ ਕਿਵੇਂ ਬਾਣੇ ਪਾ ਪਾ ਨਿਕਲਦੀ ਐ “
ਇੱਕ ਦਿਨ ਪੰਮੀ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਆਵਦੇ ਸਹੁਰੇ ਨਾਲ ਜਾ ਕੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਦਵਾਈ ਲੈ ਆਈ …ਤਾਂ ਸੱਸ ਝੱਟ ਪੰਮੀ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਹੋ ਗਈ .. ਅਖੇ , “ਪੰਮੀਏ .. ਭਾਈ . !
ਸ਼ਹਿਰ ਬਜ਼ਾਰ ਆਵਦੇ ਸਹੁਰੇ ਨਾਲ ਨਾ ਮੁੜ ਕੇ ਜਾਂਈ .. ਐਵੇਂ ਲੋਕ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨਗੇ …ਬਈ ਸਹੁਰੇ ਨਾਲ ਤੁਰੀ ਫਿਰਦੀ ਐ .. ਰੰਡੀ ਤੀਵੀਂ “
ਸੱਸ ਦੇ ਅੰਗ ਵਾਂਗ ਲੂਹਦੇ ਬੋਲ ਪੰਮੀ ਦਾ ਫਟਿਆਂ ਕਲ਼ੇਜਾ ..ਪਰ ਬੇਵੱਸੀ ਲਾਚਾਰੀ ਕਰਕੇ ਸਭ ਸਹਿਣ ਕਰਨ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਗਿਆ ..
ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਪੰਮੀ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਕੋਈ ਪ੍ਰਾਹੁਣਾ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਪੰਮੀ ਦੀ ਸੱਸ ਪੰਮੀ ਦੇ ਮਗਰ-ਮਗਰ ਤੁਰੀ ਫਿਰਦੀ .. ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਬਹੁਤ ਭੈੜੀਆਂ ਲੱਗਦੀਆਂ ਸਨ .. ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਸਿਰ ਦਾ ਸਾਈ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਹਿਣ ਕਰਨੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਸਨ .. ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਪੰਮੀ ਅਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਵਰਜਿਤ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਘਰੇ ਮਣਾਂ ਮੂੰਹੀਂ ਕਲੇਸ਼ ਪੈ ਜਾਂਦਾ .. ।
ਤਾਅਨੇ ਮਿਹਣਿਆਂ ਦੇ ਤੀਰ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਛਲਣੀ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ..।
ਘਰ ਸਾਂਝਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਬਹਿ ਚਾਹ ਪੀਂਦੇ ਤਾਂ ਪੰਮੀ ਦੀ ਸੱਸ ਪੰਮੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਕਿ ਪੰਮੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਜੇਠ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਜਾਂ ਸਹੁਰੇ ਵੱਲ਼ ਵੇਖ ਰਹੀ ਹੈ ।
ਪੰਮੀ ਨੇ ਆਖੀਰ ਸਭ ਕੁਂਝ ਭਾਂਪਦਿਆਂ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਬਹਿਣਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ । ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਪੰਮੀ ਦੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਦੀ ਵਜ਼੍ਹਾ ਪੁੱਛਦਾ ਤਾਂ ਜਠਾਣੀ ਅਤੇ ਸੱਸ ਇਕੱਲਤਾਂਖੋਰ੍ਹੀ .. ਚੰਦਰੀ .. ਕੁਲਹਿਣੀ ਦੱਸਦੀਆਂ ਆਪਣੇ ਕੀਤਿਆਂ ਤੇ ਪਰਦੇ ਪਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ..।
ਜਦੋਂ ਜਗਰੂਪ ਦੀ ਭੂਆ ਮਿਲਣ ਆਈ ਤਾਂ ਪੰਮੀ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਬਾਂਤਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹੀ .....

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ