ਰੋਟੀ ਖਾਦਿਆਂ ਮੈਂ ਫੋਨ ਫੜ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ ..ਮੈਨੂੰ ਆਨਲਾਈਨ ਵੇਖ ਮੇਰੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਕਮਲ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਆ ਗਿਆ , “ਕੀ ਕਰਦੀ ਸੀ ਭੈਣੇ ? “
ਜਿਉ ਹੀ ਕਮਲ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਬੇਬੇ ਦਾ “ਰੋਟੀ ਝੁਲ਼ਸਣਾ “ਸ਼ਬਦ ਇੱਕ ਦਮ ਜ਼ਿਹਨ ਵਿੱਚ ਆ ਵੱਜਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਕਮਲ ਨੂੰ ਕਿਹਾ , “ਰੋਟੀ ਝੁਲ਼ਸਦੀ ਸੀ “
“ਹਾਂ ਦੱਸ ! ਕਿਵੇਂ ਆ …?”
ਉਸੇ ਵਕਤ ਝੁਲ਼ਸਣਾ ਸ਼ਬਦ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਦਾਦਕਿਆਂ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਘਰ ਲੈ ਗਿਆ ..ਜਿੱਥੇ ਅਮੀਰ ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਰੱਖਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਜ ਵਰਤਮਾਨ ਦੀ ਗਰਦ ਧੂੜ ਨੇ ਘਸਮੈਲ਼ੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਉਕਿਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿੱਤਾ ..!
ਮੈਂ ਕਮਲ ਨੂੰ ਕਿਹਾ , “ਕਮਲ , ਝਿੜਕਾਂ ਦਿੰਦੀ ਬੇਬੇ “ਰੋਟੀ ਡੱਫ ਲਾ “ਵੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ..ਹਣਾਂ .. ?”
ਉਹ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ , ਸੱਚੀ ਰੋਟੀ ਹੀ ਖਾਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ..ਪਰ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਉਸ ਘਰ ਦੇ ਅਠਾਰਾਂ ਜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਕੁਰਬਲ ਕੁਰਬਲ ਪਈ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ..ਜਿਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਡੈਡੀ ਹੁਰੀਂ ਭਰਾ ..ਤਿੰਨ ਜਣੀਆਂ ਤਾਈ , ਚਾਚੀ ਅਤੇ ਮੰਮੀ ..ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਦਸ ਬੱਚੇ ਸਨ ।
ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਘਰ , ਕੱਚੀਆਂ ਪੱਕੀਆਂ ਸਬਾਤ੍ਹਾਂ ..
ਮੰਮੀ ਹੁਰੀਂ ਘਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਵੰਡ ਕੇ ਹੱਸਦੀਆਂ ਖੇਡਦੀਆਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ .. ਘਰ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ …ਸਭ ਆਪਣਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ..।
ਸਬਾਤਾਂ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਵੱਡਾ ਚੌਂਕਾਂ ਰਸੋਈ ਅਤੇ ਪੱਕੇ ਹਾਰੇ ..ਕੰਧੋਲੀਆਂ ਨਾਲ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ ।
ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ ਦੁੱਧ ਹਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕੜ੍ਹਨ ਲਈ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ..ਅਤੇ ਫਿਰ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਚਾਰ ਕੁ ਵਜੇ ਬੇਬੇ ਦੁੱਧ ਵਧਾਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੱਕਾ ਦੁੱਧ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ( ਮਤਲਬ ਮਲਾਈ ਲਾਹ ਕੇ ਚਟੂਰੇ ਵਿੱਚ ਹੌਲੀ ਹੌਲੇ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਰਾਹੀਂ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ .. (ਜਿਹੜਾ ਦੁੱਧ ਉੱਪਰ ਤਿਰਵਰਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ..ਘਿਉ ਦੇ ਸਿਤਾਰੇ ਜਿਹੇ )
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜ਼ੁਆਕਾਂ ਨੇ ਗੁੜ ਦੀ ਰੋੜੀ ਰੋੜੀ ਫੜ ਬਾਟੀਆਂ ਚੁੱਕ ਉਹ ਹਲਕਾ ਗੁਲਾਬੀ ਪੱਕਾ ਦੁੱਧ ਪੀਣ ਲਈ ਬੇਬੇ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਹੋ ਜਾਣਾ ।
ਚੌਕੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚੁਰ੍ਹ , ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਵਾਲਾ ਗੱਡਿਆ ਤੌੜ੍ਹਾ, ਨਾਲ ਗੱਡਵੇਂ ਦੋ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ ..।
ਸ਼ਹਿਤੂਤ ਦੇ ਬਣੇ ਟੋਕਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਟੱਬਰ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਸੁਆਹ ਨਾਲ ਮਾਂਜ ਮਾਂਜ ਰੱਖੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ .. ਬੇਬੇ ਅਤੇ ਚਾਚੀ ਚੁਰ੍ਹ ਉੱਤੇ ਰੋਟੀ ਪਕਾਇਆ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ ..ਬੇਬੇ ਰੋਟੀ ਥਪਨੇ ਤੇ ਉੁਗਲਾਂ ਦੇ ਪੋਟਿਆਂ ਨਾਲ ਥੱਪਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ .. ਥੱਪ ਥੱਪ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਗੁਆਢੋਂ ਵੀ ਆਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ ..ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰੋਟੀ ਬਾਪੂ ਜੀ ਨੂੰ ਮੰਜੇ ਉੱਤੇ ਬੈਠਿਆਂ ਨੂੰ ਫੜਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ । ਪਹਿਲਾਂ ਗੜਵੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਕੇ ਪਾ ਕੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦੇ ਹੱਥ ਹੱਥ ਧੁਆਉਣੇ.. ਜਦੋਂ ਬਾਪੂ ਜੀ ਹੁਰਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਫੜਾਉਣੀ ਤਾਂ ਰੋਟੀ ਦੇ ਦੋ ਹਿੱਸੇ ਕਰਕੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦੇ ਥਾਲ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣੇ.. ਜਿਸ ਨੂੰ ਖੰਨੀ ਕਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸਨ .. ਹਰ ਇੱਕ ਕੋਲ ਆਪਣਾ ਆਪਣਾ ਮੂਕਾ (ਪਰਨਾ ) ਹੱਥ ਪੂੰਝਣ ਲਈ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ….ਗੜਵੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਜਾਂ ਲੱਸੀ ਪਾ ਕੇ ਰੋਟੀ ਦੇ ਥਾਲ ਨਾਲ ਮੰਜੇ ਤੇ ਹੀ ਗਿਲਾਸ ਨਾਲ ਰੱਖ ਦਿੰਦੇ ਸੀ … ।
ਜ਼ੁਆਕਾਂ ਨੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਈ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦੀਆਂ ਬਾਟੀਆਂ ਕੌਲੀਆਂ ਚੁੱਕ ਲਿਆਉਣੀਆਂ ਅਤੇ ਚੁਰ੍ਹ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਡਾਹ ਕੇ ਭੁੰਜੇ ਥਾਲ ਰੱਖ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲੈਣੀ .. ਦੋ-ਦੋ ਤਿੰਨ-ਤਿੰਨ ਇਕੱਠੇ ਬਹਿ ਇੱਕੋ ਥਾਲ ਵਿੱਚ ਰੋਟੀ ਖਾਹ ਲੈਂਦੇ ਸਨ । ਉਦੋਂ ਰੋਟੀਆਂ ਗਿਣ ਕੇ ਨਹੀਂ ਪੱਕਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ..।
ਇੱਕ ਅੱਧਾ ਜੁਆਕ ਰੋਟੀ ਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਕੇ ਜਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਰੁੱਸਿਆ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਤਾਈ ,ਚਾਚੀ ,ਦਾਦੀ ਜਿਸਦੇ ਕਾਬੂ ਆ ਜਾਂਦਾ …ਉਸਦੀ ਧੌੜੀ ਲਾਹ ਛੱਡਦੀ ।
ਚੰਗੀ ਪਰੇਡ ਕਰਕੇ ਰੋਟੀ ਵਾਲਾ ਥਾਲ ਉਹਦੇ ਮੂਹਰੇ ਕਰ ਦੇਣਾ ਤੇ ਫਿਰ ਕਹਿਣਾ , “ ਘੱਤ ਲਾ ਰੋਟੀ ਹੁਣ ..ਬੰਦੇ ਦਾ ਪੁੱਤ ਬਣਕੇ , ਨਈ ਤਾਂ ਹੋਰ ਪੈਣਗੀਆਂ….?”
ਵਿਚਾਰੇ ਡੁਸਕਦੇ ਜ਼ੁਆਕ ਨੇ ਨਾਲੇ ਰੋਟੀ ਨੂੰ ਪਰ੍ਹੇ ਨੂੰ ਧੱਕਣਾ ਅਤੇ ਨਾਲੇ ਉੱਤੋਂ ਆਉਦੇ ਛਿੱਤਰ ਵੱਲ਼ ਵੇਖਣਾ .. ਉੁਦੋਂ ਅੱਜ ਵਾਲੇ ਜੁਆਕਾਂ ਵਾਲੇ ਲੇਲੇ ਪੇਪੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ..।
ਦਾਦਾ ਜੀ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਬਹੁਤ ਗਰਮ ਸੀ … ਉਹ ਬਜ਼ੁਰਗ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬੈਠੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਮੰਗਦੇ ਅਕਸਰ ਵਾਜਾਂ ਮਾਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ..।
ਬੇਬੇ ਜਾਂ ਤਾਈਂ ਹੀ ਖੇਤ ਰੋਟੀ ਚਾਹ ਫੜਾਉਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਖੇਤ ਦੇ ਕਈ ਕਈ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
