ਬੇਤਾਬ……….
ਸ਼ਾਇਦ 1983 ਦੀ ਗੱਲ ਆ ਧਰਮਿੰਦਰ ਦੇ ਬੇਟੇ ਸੰਨੀ ਦਿਉਲ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਫਿਲਮ ਆਈ ਸੀ ਬੇਤਾਬ ਬੜਾ ਕਰੇਜ ਸੀ ਬਈ ਧਰਮਿੰਦਰ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਫਿਲਮ ਆਈ ਆ ਖਾਸ ਕਰ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ ਅਸੀਂ ਵੀ ਸਲਾਹ ਬਣਾਈ ਵੀ ਵੇਖਕੇ ਆਈਏ ਚੱਲੋ ਜੀ ਕਾਲਜੋਂ ਬੰਕ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਲੁਧਿਆਣੇ ਅਰੋੜਾ ਪੈਲੇਸ ਪਹਿਲਾ ਹਫ਼ਤਾ ਈ ਸੀ ਜਾਕੇ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੰਮੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਲੱਗੀਆਂ ਟਿਕਟ ਵਾਲੀ ਖਿੜਕੀ ਅੱਗੇ ਤੇ ਟਿਕਟ ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਸ ਕੋਈ ਨੀ ਸੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਬਲੈਕ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀਆਂ ਸੀ ਪਰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ ਕਿਓਕੇ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਕਾਲਜੀਏਟਾਂ ਦੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਵੀਹ ਤੀਹ ਰੁਪਈਏ ਈ ਹੁੰਦੇਂ ਸੀ ਤੇ ਜੀਹਦੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਹ ਦਾ ਨੋਟ ਹੁੰਦਾਂ ਸੀ ਉਹਦੀ ਪੂਰੀ ਟੌਹਰ ਹੁੰਦੀਂ ਸੀ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਈ ਹੋਣਾ ਉੱਦੋ ਟਿਕਟ ਵਾਲੀ ਖਿੜਕੀ ਅੱਗੇ ਦਸ ਕੁ ਫੁੱਟ ਤੱਕ ਲੋਹੇ ਦੀ ਗ੍ਰਿੱਲ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਨਤਾ ਨੇ ਪੈਸੇ ਕੱਠੇ...
ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਜਣੇ ਨੂੰ ਫੜਾਏ ਕਿ ਤੂੰ ਟਿਕਟਾਂ ਲੈਕੇ ਆਉਣੀਆਂ ਤੇ ਖਿੜਕੀ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਪਹੁੰਚਾਵੇਗੇ ਅਸੀਂ ਦਸ ਜਣੇ ਸੀ ਕਾਫ਼ੀ ਪਿੱਛੇ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਬਾਹਾਂ ਤੇ ਚੱਕ ਲਿਆ ਲਾਈਨ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਤੇ ਲਾਈਨ ਦੇ ਉੱਪਰ ਦੀ ਨਾਲੇ ਰੌਲਾ ਪਾਈ ਜਾਈਏ ਕਿ ਦੌਰਾ ਪੈ ਗਿਆ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਗ੍ਰਿੱਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਤਾ ਤੇ ਪੈਰ ਧਰਤੀ ਤੇ ਲਵਾਕੇ ਤੇ ਟੌਹਰ ਨਾਲ ਸਾਈਡ ਤੇ ਖੜਕੇ ਉਡੀਕਣ ਲੱਗੇ ਪਰ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਢੀਚਕ ਜਿਹੀ ਮਾਰਦਾ ਆਵੇ ਕਹਿੰਦਾ ਚੱਲੋ ਘਰ ਨੂੰ ਚੱਲੀਏ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਉੱਪਰ ਦੀ ਜਾਂਦੇ ਦੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੈਸੇ ਈ ਕੱਢ ਲੇ ਟਿਕਟ ਸਵਾਹ ਮਿਲਣੀ ਸੀ ਫੇਰ ਕੀ ਪੋਸਟਰ ਵਗੈਰਾ ਦੇਖ ਕੇ ਵਾਪਸ ਰਵਾਨਗੀ ਪਾ ਲੀ……