ਬੀਬੀ ਸਾਹਿਬ ਕੌਰ ਦਾ ਜਨਮ ਮਹਾਰਾਜਾ ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰ ਸੰਨ ੧੭੬੪ ਦੇ ਲਗਭਗ ਹੋਇਆ । ਮਹਾਰਾਜਾ ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਸੀ । ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਹੀ ਬੱੜੀ ਸੁੰਦਰ , ਸਿਹਤਮੰਦ , ਸਿਆਣੀ , ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਵਿਚ ਤੇਜ , ਚਲਾਕ , ਨਿਰਭੈ ਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਸਿੱਖਿਆ ਨਾਲ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਅਸ ਚਲਾਉਣ ਤੇ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲੈਣ ਲੱਗ ਪਈ । ਤੇਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਆਪ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਸ . ਜੈਮਲ ਸਿੰਘ ਰਈਸ ਫਤਹਿਗੜ੍ਹ ( ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ) ਨਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤੀ । ਸ : ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਬੜਾ ਸੂਰਬੀਰ ਤੇ ਨਿਡਰ ਸੀ । ਇਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਜਮਨਾ ਤੋਂ ਸਤਲੁਜ ਤੱਕ ਵਧਾ ਕੇ ਚੰਗਾ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਤੇ ਰਿਆਸਤ ‘ ਚ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਲਿਆਂਦੀ । ਆਪ ਨੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਜਰਵਾਨਿਆਂ ਪਾਸੋਂ ੨੦ , ੦੦੦ ਹਿੰਦੂ ਅਬਲਾਵਾਂ ਗੁਲਾਮ ਕਰ ਲਈ ਜਾਂਦਿਆਂ ਪਾਸੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਾ ਉਨਾਂ ਦੇ ਘਰੀ ਪੁਚਾਇਆ । ਆਪ ਦੀ ਇਸ ਨੇਕ ਤੇ ਮਹਾਨ ਕਾਰਨਾਮੇ ਨਾਲ ਬੜੀ ਇੱਜ਼ਤ ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਵਧੀ ਆਪ ਨੂੰ ਬੰਦੀ ਛੋੜ ‘ ਦੀ ਪਦਵੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ । ਸ . ਅਮਰ ਸਿੰਘ ੩੩ ਸਾਲ ਦੀ ਜੁਆਨ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਿਆ । ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਕੇਵਲ ੭ ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ । ਬੀਬੀ ਸਾਹਿਬ ਕੌਰ ਦੇ ੨੭-੨੮ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਇਕ ਲੜਕੀ ਜਨਮੀ ਉਹ ਵੀ ਮਰ ਗਈ । ਫਿਰ ਕੋਈ ਔਲਾਦ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬੀਬੀ ਸਾਹਿਬ ਕੌਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਜੈਮਲ ਸਿੰਘ ਦਾ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਆਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਕੀਤਾ । ਸ ਜੈਮਲ ਸਿੰਘ ਦੇ ਦੂਜੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਇਕ ਲੜਕੀ ਚੰਦ ਕੌਰ ਨਾਮੀ ਹੋਈ ਜਿਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਮਹਾਰਾਜੇ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਲੜਕੇ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦਾ ਖੜਕ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਕੀਤਾ । ਇਸ ਕਰਕੇ ਇਹ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੀ ਆਗਿਆ ਅਨੁਸਾਰ ਭਾਵੇਂ ਪਟਿਆਲੇ ਰਹਿੰਦੀ ਭਾਵੇਂ ਸੌਹਰਾ ਘਰ । ਪਿਤਾ ਦੇ ਸੁਰਗਵਾਸ ਹੋਣ ਉਪਰੰਤ ਆਲਾ ਦੁਆਲਾ ਸਾਰਾ ਵੈਰੀ ਬਣ ਗਿਆ । ਉਸ ਵੇਲੇ ਜਿਸ ਦੀ ਲਾਠੀ ਉਸ ਦੀ ਭੈਸ ਦਾ ਰਿਵਾਜ਼ ਸੀ।ਧੀਗੋਜੋਰੀ ਦਾ ਰਿਵਾਜ਼ ਤਗੜਾ ਮਾੜੇ ਦਾ ਰਾਜ ਹੜਪ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਸੀ । ਵਜ਼ੀਰ ਵੀ ਲਾਲਚ ਵਿਚ ਆ ਧੋਹ ਕਮਾ ਜਾਂਦੇ ਸਨ । ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਜ਼ੀਰ ਨਾਨੂੰ ਮੱਲ ਵੀ ਧਰੋਹੀ ਹੋ ਗਿਆ । ਇਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਵੀ ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਸਨ ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਅਹੁਦੇ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਸਨ । ਇਹ ਸਾਰੇ ਇਕ ਮਿਥੀ ਚਾਲ ਅਨੁਸਾਰ ਰਾਜ ਨੂੰ ਮਰਹੱਟਿਆਂ ਦੇ ਤਹਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ । ਜਾ ਕੇ ਮਰਹੱਟਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਪਟਿਆਲੇ ਰਾਜ ਵਿਚ ਕੋਈ ਯੋਗ ਤੇ ਸਿਆਣਾ ਪੁਰਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਰਾਜਾ ਆਪ ਅਜੇ ਅਲੜ ਹੈ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਤੋਂ ਨਾਵਾਕਿਫ ਤੇ ਕੋਰਾ ਹੈ । ਇਸ ਨੂੰ ਸਰ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਸਹਿਲ ਹੈ । ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਜਾ ਕੇ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਇਸ ਨਾਨੂੰ ਮੱਲ ਤੇ ਇਸ ਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਇਹ ਸਿੱਧੇ ਮਰਹੱਟਿਆਂ ਨਾਲ ਜਾ ਰਲੇ । ਕਵੀ ਲਿਖਦਾ ਹੈ : ਵੀਰਾਂ ਦਾ ਦੁਖ ਭੈਣ ਤੋਂ ਮੂਲ ਨਾ ਵੇਖਿਆ ਜਾਏ । ਤਨ , ਧਨ , ਦੀ ਸੁਧ ਨਾ ਹੇ ਮਨ ਨਹੀ ਧੀਰ ਧਰਾਏ ਬੀਬੀ ਸਾਹਿਬ ਕੌਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਵੀਰ ਦੇ ਰਾਜ ਕਾਜ ਦੀ ਬਿਖੜੀ ਤੇ ਭੈੜੀ ਹਾਲਤ ਵੇਖ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਪਾਸੋਂ ਆਗਿਆ ਪਾ ਕੇ ਪਟਿਆਲੇ ਆ ਡੇਰਾ ਲਾਇਆ । ਬੀਬੀ ਜੀ ਨੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਇਕ ਆਮ ਦਰਬਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਵਿਚ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਵਜ਼ੀਰ , ਰਈਸ , ਤੇ ਸ਼ੁਭ ਚਿੰਤਕ ਸੱਦੇ ਗਏ । ਬੀਬੀ ਭਰੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਉਠ ਇਉਂ ਸੰਬੋਧਨ ਕੀਤਾ , ‘ ਵੀਰੋ । ਤੁਸੀਂ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਵੇਖੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਏਗਾ ਕਿ ਨਾਨੂੰ ਮੱਲ ਦੀ ਵਜ਼ੀਰੀ ਦੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਰਿਆਸਤ ਅਧੋਗਤੀ ਵਲ ਗਈ । ਵੱਢੀਆਂ ਦਾ ਜ਼ੋਰ , ਪੱਖਪਾਤ , ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਦਾ ਖਿਆਲ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਖਰਚੇ ਪੂਰੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ । ਪਰਜਾ ਲੁੱਟੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ । ਇਕ ਪਾਸੇ ਮਰਹੱਟੇ , ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਭੱਟੀ , ਤੀਜੇ ਪਾਸੇ ਰਾਜਪੂਤ , ਚੌਥੇ ਪਾਸੇ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਨਿਕੰਮੇ , ਹਰਾਮੀ , ਕਰਮਚਾਰੀ । ‘ ‘ ਵੀਰੋ ! ਭਾਵੇਂ ਹਾਲਾਤ ਭਿਆਨਕ ਹਨ ਫਿਰ ਵੀ ਵਜ਼ੀਰੀ ਦਾ ਕੰਮ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਭਰੋਸੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਲੋਂ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਦਕਾ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਲੈ ਲਿਆ ਹੈ । ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ । ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਿੱਖ ਇਕ ਦਿਲ ਤੇ ਇਕ ਜ਼ਬਾਨ ਹੋ ਕੇ ਸਾਂਝੇ ਕਾਰਜ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨੀ ਕਰਕੇ ਰਿਆਸਤ ਦੀ ਭਲਾਈ ਦਾ ਪ੍ਰਨ ਕਰ ਲਓ ਤਾਂ ਇਸ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੀ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਤੇ ਤਬਾਹੀ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਬਚਾਉਣਗੇ ਸਗੋਂ ਰਿਆਸਤ ਪਟਿਆਲੇ ‘ ਜਿਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਤੇਰਾ ਘਰ ਮੇਰਾ ਐਸੇ ‘ ਦਾ ਵਰਦਾਨ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ , ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਨੂੰ ਵਧਾਉਗੇ । ਬੀਬੀ ਜੀ ਦੇ ਸਾਹਸ ਨੇ ਸਾਰੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਤੇ ਸ਼ੁਭਚਿੰਤਕ ਆਪਣਾ ਮਨ , ਤਨ ਧਨ ਰਿਆਸਤ ਤੋਂ ਵਾਰਨ ਦਾ ਬਚਨ ਦਿੱਤਾ । ਹੁਣ ਬੀਬੀ ਜੀ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰਿਆਸਤ ਦਾ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪ੍ਰਬੰਧ ਸੁਧਾਰਨ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇ ਸ੍ਰ ਭਾਗ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸਲਾਹਕਾਰ ਬਣਾਇਆ । ਨਾਨੂੰ ਮੱਲ ਦੀ ਨਮਕ ਹਰਾਮੀ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰਦਿਆਂ ਉਸ ਦੇ ਭਤੀਜੇ ਦੀਵਾਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਦੀਵਾਨ ਬਣਾਇਆ । ਇਸ ਨੇ ਪਹਿਲੀਆਂ ਭੈੜੀਆਂ ਵਾਦੀਆਂ ਨਾ ਛੱੜੀਆਂ । ਫਿਰ ਇਸ ਦੀ ਥਾਂ ਗੁਰਦਿਆਲ ਸਿੰਘ ਦੀਵਾਨ ਬਣਾਇਆ । ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਕਰ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਠੀਕ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੀ ਸਿਆਣਪ ਤੇ ਦੂਰ ਅੰਦੇਸ਼ੀ ਨਾਲ ਰਿਆਸਤ ਵਿਚ ਤਾਂ ਅਮਨ ਲੈ ਆਂਦਾ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਸੂਚਨਾ ਮਿਲੀ ਕਿ ਰਾਣੀ ਸਾਹਿਬ ਕੌਰ ਦੇ ਪਤੀ , ਜੈਮਲ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾ ਕੈਦ ਵਿਚ ਪਾ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਸੂਚਨਾ ਸੁਣ ਰਾਣੀ ਬੜੀ ਕ੍ਰੋਧ ਵਿਚ ਆਈ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਫਤਹਿ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕੈਦ ਚੋਂ ਛੁਡਾਉਣ ਲਈ ਸ . ਜੋਧ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਗੜੀ ਫੌਜ ਨਾਲ ਉਥੇ , ਚੜਾਈ ਕਰ ਦਿੱਤੀ । ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਛੁਡਾ ਕੇ ਸਾਰਾ ਨਵੇਂ ਸਿਰਿਓ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਕੇ ਵਾਪਸ ਆਈ । ਸਾਹਿਬ ਕੌਰ ਦਾ ਮਰਹੱਟਿਆਂ ਨਾਲ ਯੁੱਧ : ਸੰਨ ੧੭੬੬ ਈ : ਵਿਚ ਲਛਮੀ ਰਾਓ ਅੰਦਾ ਰਾਓ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਵਲੋਂ ਪੰਜਾਬ ਵੱਲ ਚੜਾਈ ਕਰ ਦਿੱਤੀ । ਰਾਹ ਵਿਚ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਮੋਟੇ ਰਈਸਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਸਵਾਧੀਨਤਾ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲਈ । ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜੀਂਦ ਤੇ ਕੈਥਲ ਦੇ ਰਾਜੇ ਵੀ ਹੱਥ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰ ਗਏ । ਕਿਉਂ ਕਿ ਮਰਹੱਟਿਆਂ ਦੀ ਸੈਨਾ ਵੀ ਲੱਖਾਂ ਵਿਚ ਸੀ । ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਨੂੰ ਮੱਲ ਹੋਰਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਰਾਜਾ ਅਜੇ ਅਲੜ ਹੈ ਅਧੀਨਗੀ ਮੰਨ ਲਵੇਗਾ । ਨਾਲੇ ਪਟਿਆਲੇ ਦੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਾਨਾ ਭੇਟ ਕਰਨ ਲਈ ਇਉਂ ਇਕ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖ ਕੇ ਭੇਜੀ : ਹੈ ਸ਼ੀਰਖੋਰੂ ਰਾਜੇ ! ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਤੁਹਾਡੇ ਮਿੱਤਰ ਨਹੀਂ ਹਨ । ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੀ ਅਧੀਨਗੀ ਮੰਨ ਲਓ । ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰੱਖਿਆ ਆਦਿ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਾਂਗੇ । ਜੀਂਦ ਤੇ ਕੈਥਲ ਦੇ ਰਾਜਿਆਂ ਸਾਡੀ ਸਰਦਾਰੀ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲਈ ਹੈ । ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਏਨਾ ਖੂਨ ਖਰਾਬਾ ਕਰਾਉਣ ਤੋਂ ਪਟਿਆਲੇ ਦੀ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਬਚਾ ਲਓ । ਤੇ ਜੁਆਨਾਂ ਦਾ ਘਾਣ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹਥਿਆਰ ਸੁੱਟ ਦਿਓ । ਸਾਡੀ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦੀ ਫੌਜ ਅੱਗੇ ਤੇਰੀ ਫੌਜ ਦਾ ਟਿਕਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ । ਰਾਣੀ ਸਾਹਿਬ ਕੌਰ ਨੂੰ ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਮਿਲੀ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਹੌਸਲਾ ਨਹੀਂ ਹਾਰਿਆ । ਆਪ ਦੀ ਸਿਆਣਪ , ਦੂਰ ਅੰਦੇਸ਼ੀ , ਦਲੇਰੀ ਤੇ ਜੁਰਅਤ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾਨੀ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਬੈਰਗਾ ਸਿੰਘ ਥਾਨੇਸਰ ਬੀਰ ਸਿੰਘ , ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਭਦੌੜੀ ਏਹ ਭਰਾ , ਭਾਗ ਸਿੰਘ ਯੋਭਾ , ਜੋਧ ਸਿੰਘ ਕਲਗੀਆਂ , ਆਦਿ ਸਰਦਾਰ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਪਹਿਲਾਂ ਅੰਬਾਲੇ ਵੱਲ ਕੂਚ ਕੀਤਾ । ਅੰਬਾਲੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਰਹੱਟਿਆਂ ਦਾ ਟਿੱਡੀ ਦਲ ਦਿਸ ਪਿਆ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਪ੍ਰੋਕਤ ਚਿੱਠੀ ਦਾ ਉਤਰ ਲਿਖ ਕੇ ਭੇਜਿਆ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਉਤਰ ਕੋਈ ਬਹਾਦਰ , ਦਲੇਰ ਤੇ ਨਿਰਭੈ ਜਰਨੈਲ ਹੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਬਹਾਦਰ ਮਰਹੱਟੇ ਵੀਰੇ ! ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਆਧੁਨਿਕ ਫੌਜ ਤੇ ਗੋਲਾ ਬਾਰੂਦ ਤੇ ਮਾਨ ਹੈ । ਇਧਰ ਅਸੀਂ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਹਾਂ । ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਪਰ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਡੱਟ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ । ਅਜੇ ਕੱਲ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਮਹਾਰਾਜਾ ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਬਹੂ ਬੇਟੀਆਂ ਤੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜਰਵਾਨਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ ਹੈ । ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਘਰੀਂ ਭੇਜਿਆ ਹੈ । ਅਕ੍ਰਿਤਘਣੇ ਉਦੋਂ...
...
ਇਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਇਤਿਹਾਸ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਸਿੱਖਨਾਮਾ ਐਪ
