ਇਹ ਬਾਈ ਤੇਈ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਆਏ ਸੀ, ਇਕ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਛੇ ਜਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਇਕ ਛੱਡਣਾ ਤਾਂ ਦੋ ਨੇ ਵਾਜ ਮਾਰਨੀ, ਮੈ ਪਹਿਲਾਂ ਲੇਬਰ ਦੀ ਵੈਨ ਚਲਾਈ ਤੇ ਫੇਰ ਟੈਕਸੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਪੈਸੇ ਬਹੁਤ ਬਣਦੇ ਸੀ ਪਰ ਖਰਚ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੋ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਤੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਲੈਸਟਰ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਬੁੱਕਦੇ ਫਿਰਨਾ…ਚੰਗਾ ਖਾਣਾ ਮੰਦਾ ਬੋਲਣਾ, ਕੋਈ ਫਿਕਰ ਫਾਕਾ ਨੀ….. ਹੌਲੀ ਗਰੁਪ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ ਤੇ ‘ਬਦਮਾਸ਼ੀ’ ਵੀ ਵਧਦੀ ਗਈ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਕਰੀ ਵੇਰ ਹਵਾਲਾਤ ਦੀ ਸੈਰ ਵੀ ਕੀਤੀ, ਖ਼ੈਰ ਸਾਡੇ ਰੋਅਬ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਕੇ ਕਈ ਨਵੇਂ ਮੁੰਡੇ ਹੋਰ ਜੁੜ ਗਏ ਜਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਦੋ ਮੁੰਡੇ ਸਨੀ ਤੇ ਰਾਣਾ ਵੀ ਸਨ… ਸਨੀ ਤਾਂ ਸੁਲਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਰਾਣਾ ਬਹੁਤ ਖੌਰੂ ਪਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਹਰ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਸਿੰਗ ਫਸਾਈ ਰੱਖਦਾ ਸੀ… ਰੰਗ ਉਸਦਾ ਗੋਰਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬਿੱਲੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਕੱਦ ਪੰਜ ਕੁ ਫੁੱਟ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਉਸਨੂੰ ਕੰਪਲੈਕਸ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ… ਇਕ ਠੱਗ ਕਿਸਮ ਦਾ ਬੰਦਾ ਕੱਚੇ ਮੁੰਡਿਆ ਤੋਂ ਪੱਕੇ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਲਾਲਚ ਦੇ ਕੇ ਪੌਂਡ ਝਾੜ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਪੈਸੇ ਵਾਪਸ ਮੰਗਣ ਤੇ ਪੁਲਸ ਕੋਲ ਫੜਵਾਉਣ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਕੱਚਾ ਬੰਦਾ ਡਰ ਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਇਕ ਵੇਰ ਠੱਗ ਨੇ ਰਾਣੇ ਨੂੰ ਪੱਕਾ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਲਾਲਚ ਦੇ ਕੇ ਹਜ਼ਾਰ ਪੌਂਡ ਠੱਗ ਲਏ ਤੇ ਜਦ ਰਾਣੇ ਨੇ ਪੈਸੇ ਵਾਪਸ ਮੰਗਣ ਲਈ ਫ਼ੋਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਠੱਗ ਪੁਲਸ ਕੋਲ ਫੜਾਉਣ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦੇਣ ਲੱਗਾ। ਬੱਸ ਫੇਰ ਕੀ ਸੀ, ਰਾਣਾ ਭੜਕ ਪਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੰਦੀਆਂ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਦੇ ਹੋਏ ਕਹਿਣ ਲਗਾ ਲਿੱਖ ਮੇਰਾ ਅਡਰੈਸ ਤੇ ਦਸ ਪੁਲਸ ਨੂੰ 123 ਟਵਾਈਕਰੌਸ ਸਟ੍ਰੀਟ ਲਿੱਖ ਹੁਣੇ ਲਿੱਖ, ਰਾਣੇ ਦੀ ਬੜਕ ਸੁਣ ਕੇ ਠੱਗ ਨੂੰ ਤ੍ਰੇਲੀਆਂ ਆ ਗਈਆਂ, ਉਸ ਠੱਗ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਕੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੀ ਕਿ ਰਾਣੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੀਆਂ ਕਿਓਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਸੀ, ਠੱਗ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੈ ਚਾਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਫੜਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇ ਤੂੰ ਉਸਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਜ਼ਮਾਨਤ ਤੇ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਵੇਗਾ ਫੇਰ ਤੇਰਾ ਕੀ ਬਣੂ, ਮੁੱਕਦੀ ਗੱਲ ਉਸਨੇ ਰਾਣੇ ਦੇ ਪੈਸੇ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੱਤੇ, ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਰਾਣੇ ਦੀ ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਠੱਗ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਲੈਣ ਵਾਲਾ ਰਾਣਾ ਪਹਿਲਾਂ ਬੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਅਪਣਾ ਵੱਖਰਾ ਗਰੁਪ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਧਮਕਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਦ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਫੇਸ ਟੂ ਫੇਸ ਝਗੜਦਾ ਦਾ ਅਪਣਾ ਘਰ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਨੰਬਰ ਬੋਲ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਜਦ ਮਰਜ਼ੀ ਫ਼ੋਨ ਕਰਕੇ ਟਾਈਮ ਰੱਖ ਲਿਓ ਤੇ ਜਦ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਬਹਿਸਦਾ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਦਹਾੜ ਕੇ ਬੋਲਦਾ ਲਿੱਖ ਮੇਰਾ ਅਡਰੈਸ 123 ਟਵਾਈਕਰੋਸ ਤਾਂ ਅਗਲਾ ਵੈਸੇ ਹੀ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਫੌਜੀਆਂ ਭਾਵ ਕੱਚੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਝਗੜੇ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਫੌਜੀਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਨੇ ਤੇ ਫ਼ੌਜੀ ਪੁਲਸ ਦੇ ਡਰੋ ਲ਼ੜਾਈ ਝਗੜੇ ਤੋਂ ਬਚਦੇ ਹੀ ਨੇ ਆਮਤੌਰ ਤੇ ਪਰ ਰਾਣਾ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਡਰਦੇ ਨੇ। ਇਕ ਵੇਰ ਅਸੀਂ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਗਏ ਤਾਂ ਪਾਰਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਇਕ ਲੋਕਲ ਬੋਈ (ਇੱਥੋਂ ਦਾ ਜੰਮਿਆ ਪੰਜਾਬੀ) ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਗੱਲੋਂ ਬਹਿਸ ਪਿਆ, ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਬੋਈ ਕਾਫ਼ੀ ਚੌੜਾ ਹੋਈ ਜਾਵੇ ਪਰ ਜਦ ਰਾਣੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗਲਾਮੇ ਤੋਂ ਫੜ ਕੇ ਦੋ ਛੱਡੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹ ਠੰਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਚਾਰ ਪੰਜ ਜਣੇ ਸੀ ਤੇ ਇਕੱਲਾ ਸੀ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਨੂੰ ਕੱਲਾ ਦੇਖ ਕੇ ਰੋਅਬ ਪਾ ਰਹੇ ਹੋ ਤਾਂ ਰਾਣਾ ਅਪਣੇ ਘਰ ਦਾ ਲੈੰਡਲਾਈਨ ਨੰਬਰ 235335 ਬੋਲ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਜੇ ਆਹ ਗੱਲ ਆ ਤਾਂ ਫ਼ੋਨ ਕਰਕੇ ਟਾਈਮ ਰੱਖ ਲਈ ਤੇ ਲੈ ਆਵੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਿਆਉਣਾ( ਉਦੋਂ ਮੋਬਾਇਲ ਆਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੇ ) ਖ਼ੈਰ ਸਮਾਂ ਵਧੀਆ ਗੁਜ਼ਰ ਰਿਹਾ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
