ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼
ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਜੇ ਤੱਕ ਦੇ ਲੈਕਚਰ ਲਾਉਣ ਪਿੱਛੋਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਚੱਕ ਕਾਲਜ ਦੇ ਖੇਡ ਮੈਦਾਨਾਂ ਵੱਲ ਇੱਕ ਸੰਗਣੇ ਰੁੱਖ ਦੀ ਛਾਂ ਹੇਠਾਂ ਆ ਬੈਠ ਗਿਆ. ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਕਲਾਸਾਂ ਵੱਲ ਜਾਵਾਂ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਚੁੱਪ ਮੈਨੂੰ ਵੱਢ ਵੱਢ ਖਾਂਦੀ. ਨਾ ਮੈਂ ਪੁੱਛਣ ਜੋਗਾ ਨਾ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਬੁਲਾ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਬੜੀ ਹੀ ਉਦਾਸ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤ ਸੀ. ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਉ ਮਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖਵਾਇਸ਼ ਸੀ ਕੇ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਪੁੱਛ ਲਵਾ ਕੇ ਕਿਹੜਾ ਗੁਨਾਹ ਹੋ ਗਿਆ ਬੋਲਾ ਕੋਲੋਂ ਜੋ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਉਹ ਆਪਣਾ ਉਚਾਰਣ ਗਵਾ ਬੈਠੇ ??
ਮੈਂ ਲੰਗਦੀ ਜਾਂਦੀ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਕੇ ਬਿਨਾ ਏਧਰ ਓਧਰ ਦੇਖੇ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਲੈਕਚਰ ਲਾਉਣ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹਨੀ ਪੈਰੀ ਸਿੱਧੀ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ. ਓਹਨੂੰ ਦੇਖ ਕਾਲਜ ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਹਾਸਾ ਵੀ ਚੱਕਦੇ ਤੇ ਘੂਰੀ ਵੀ ਵੱਟਦੇ ਪਰ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਓਹਦੇ ਬੋਲਾ ਨੂੰ ਜੋ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਵੀ ਸਹੀ ਨੀ ਸੀ ਸਮਝਦੇ ??? ਇਹਨੀ ਚੁੱਪ ! ਮੈਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਖਾ ਗਈ.
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਹੌਂਸਲਾ ਜਿਹਾ ਕਰ ਉਹਦੀ ਸਹੇਲੀ ਕੋਲੋਂ ਕੰਟੀਨ ਵਿੱਚ ਆਈ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕੇ ਇਹਨੀ ਚੁੱਪ ਕਿਉ ਆ ਉਹ ? ਕਿਹੜੇ ਗ਼ਮ ਦਾ ਝੋਰਾ ਲੱਗਾ ਓਹਨੂੰ ? ਜਦ ਸੀਨੀਅਰ ਹੱਸਦੇ ਜਾ ਗੱਲੀ ਬਾਤੀ ਕੋਈ ਚੁੱਬਵੀਂ ਗੱਲ ਆਖਦੇ ਤਾਂ ਉਹ ਮੁੜ ਜਵਾਬ ਕਿਊ ਨੀ ਦਿੰਦੀ ? ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਸੀ ਉਹਦੀ ਸਹੇਲੀ ਮੁੜਦੇ ਪੈਰੀ ਦੋ ਬੋਲ ਕਹਿ ਗਈ ……. ਚੁੱਪ ਦੀਆ ਚੀਕਾਂ ਤੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦਾ ਦਰਦ ਕੋਈ ਕੋਈ ਸਮਝ ਸਕਦਾ. ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਜਿਵੇ ਉਹ ਹੋਰ ਡੂੰਗੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਲਾਹ ਗਈ ਹੋਵੇ ਜਿੱਥੇ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ ਕੋਈ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ.
ਜਿਵੇ ਤਿਵੇਂ ਕਰ ਮੈਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਥੋੜੇ ਦਿਨ ਕੱਢ ਦਿਤੇ ਤੇ ਕੰਟੀਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਉਹਦੀ ਸਹੇਲੀ ਦਾ ਮੁੜ ਆਉਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ. ਤੀਜੇ ਦਿਨ ਓਹਦੀ ਸਹੇਲੀ ਮੈਨੂੰ ਕੰਟੀਨ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਗਈ. ਮੈਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਓਹਨੂੰ ਗੁਜ਼ਾਰਿਸ਼ ਕਰੀ ਕੇ ਉਸ ਦਿਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੀ ਹੋਈ ਗੱਲ ਅੱਜ ਮੁਕਾ ਜਾਓ ਨਹੀਂ ਇਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਮੈਂ ਮੁੱਕ ਜਾਵਾਂ !
ਉਹ ਮੇਰੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਗਈ. ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਬਾਹਰ ਗਾਰਡਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਗਏ. ਓਹਦੀ ਸਹੇਲੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਬੀਰਪਾਲ ਚੰਗੇ ਘਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸੀ. ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਸੀ. B.A ਕਰਦੇ ਸਮੇ ਉਸਦੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
