ਬੀਜੀ ਦੀ ਰੀਝ ਸੀ ਕੇ ਮੁੰਡਾ ਵੱਡੇ ਘਰ ਵਿਆਹੁਣਾ..!
ਅਖੀਰ ਢੋ ਢੁੱਕ ਹੀ ਗਿਆ..ਸਹੁਰੇ ਰਾਜਨੈਤਿਕ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਪਹੁੰਚ ਪੱਖੋਂ ਖਾਸੇ ਵੱਡੇ ਲੈਵਲ ਤੇ ਸਨ..!
ਸ਼ੁਰੂ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਬੜਾ ਮਾਣ ਸਤਿਕਾਰ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਰਮਿਆਨੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਊਠਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਪੈ ਗਈ ਯਾਰੀ ਸੌਖਿਆਂ ਹੀ ਨਿਭੀ ਗਈ..!
ਅਖੀਰ ਬੱਚੇ ਵੱਡੇ ਹੋਏ ਤਾਂ ਪੜਾਈਆਂ,ਸ਼ੌਕ,ਫੋਨ ਅਤੇ ਕਾਰਾਂ ਪੈਟਰੋਲ ਅਤੇ ਹੋਰ ਖਰਚਿਆਂ ਨੇ ਇਹਸਾਸ ਕਰਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕੇ ਹੁਣ ਅਗਿਓਂ ਸਿਰਫ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਬਣਨੀ..!
ਨਾਲਦੀ ਨੂੰ ਹਰ ਗੱਲ ਵਿਚ ਪੇਕਿਆਂ ਦੀ ਨਕਲ ਕਰਨੀ ਪਿਆ ਕਰਦੀ..!
ਨਿਆਣਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾਨਕਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇ ਹਾਣ ਦਿਆਂ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰਨ ਵਿਚ ਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਿਸਦੀ..!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਰੇਸਟੌਰੈਂਟ,ਟੂਰ,ਬਾਰਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਪਾਰਟੀਆਂ ਵਾਲੇ ਬਿੱਲਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਆਉਂਦੀ ਜਮੀਨ ਵਿਕਵਾ ਦਿੱਤੀ..!
ਨਾਲਦੀ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕੇ ਕੱਲ ਨੂੰ ਨਿਆਣੇ ਵਿਆਉਣੇ ਨੇ ਅਤੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਵੀ ਸੈੱਟਲ ਕਰਨਾ..ਥੋੜਾ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਉਲਾਂਘਾਂ ਪੁੱਟੀਏ ਤੇ ਅੱਗਿਓਂ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਓਦੋ ਦੀ ਓਦੋ ਵੇਖੀ ਜਾਊ..ਹੁਣ ਔਲਾਦ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸਾਮਣੇ ਹੌਲੇ ਥੋੜੇ ਪੈਣ ਦੇਣਾ..!
ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕੇ ਦਿਲ ਲਾ ਕੇ ਪੜਾਈ ਕਰਿਆ ਕਰ..ਮੈਥੋਂ ਰਿਸ਼ਵਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣੀ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕਨੇਡਾ ਜਾ ਕੇ ਪੜਨਾ..!
ਫੇਰ ਆਈਲੈਟਸ ਵਿਚੋਂ ਬਣਦੇ ਗ੍ਰੇਡ ਨਾ ਆਏ ਤਾਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹੋਣ ਤੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ..!
ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕੇ ਹੋਰ ਕਮਾਈ ਲਈ ਬਿਜਨਸ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰੇ ਜਾਣ..ਪਰ ਓਥੇ ਵੀ ਪੈਂਦੀ ਸੱਟੇ ਧੋਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਮੁੜ ਪੈ ਗਏ ਘਾਟੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਭਾਂਡਾ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਭੰਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ..!
ਲੈਣੇ ਦੇ ਦੇਣੇ ਪੈ ਗਏ..ਵੱਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਵਾ ਕੇ ਬੈਠੇ ਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਿਆ ਕਰੇ ਕੇ ਹੁਣ ਸ਼ਾਇਦ ਕਦੀ ਵੀ ਉੱਪਰ ਨਹੀ ਉੱਠ ਸਕਾਂਗਾ..!
ਵਜੂਦ ਅਤੇ ਜਮੀਰ ਦੋਵੇਂ ਅਕਸਰ ਹੀ ਦਰਕਿਨਾਰ ਜਿਹੇ ਹੋਣ ਲੱਗੇ..ਨੇੜੇ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਅਣਗੌਲਿਆਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ..ਅੰਨੇਵਾਹ ਲੱਗੀ ਦੌੜ ਵਿਚ ਇੰਝ ਲੱਗਿਆ ਕਰੇ ਜਿੱਦਾਂ ਬਹੁਤ ਪੱਛੜ ਗਿਆ ਹੋਵਾਂ..!
ਨਾਲਦੀ ਇਸ ਸਾਰੇ ਵਰਤਾਰੇ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਇਆ ਕਰਦੀ..ਜੁਆਕ ਵੀ ਅਕਸਰ ਮਾਂ ਦਾ ਹੀ ਸਾਥ ਦਿੰਦੇ..!
ਕੱਲਾ ਜਿਹਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਰੇ..ਇੰਝ ਲੱਗੇ ਕੋਈ ਸ਼ਰੇਆਮ ਚਪੇੜਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਹੁਣ ਰੋਣ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ..!
ਅਖੀਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਘਰੇ ਪਏ ਕਲੇਸ਼ ਮਗਰੋਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੋਲ ਵਗਦੀ ਵੱਡੀ ਨਹਿਰ ਦੇ ਕੰਢੇ ਆਣ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ..ਪਰ ਛਾਲ ਮਾਰਨ ਦਾ ਹੋਂਸਲਾ ਨਾ ਪਿਆ!
ਫੇਰ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਰੇਲਵੇ ਲਾਈਨ ਤੋਂ ਲੰਘਦੀ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ..ਪਰ ਕੋਈ ਤਾਕਤ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਰੋਕੀ ਰੱਖਿਆ!
ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਜਫ਼ਰ ਜਾਲ ਜਾਲ ਵੱਡਿਆ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਉਹ ਹੀ ਨਜਰਅੰਦਾਜ ਜਿਹਾ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਕਾਲਜੇ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
