ਜੂਨ ਦੀ ਭਰ ਗਰਮੀ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ… ਟ੍ਰੇਨ ਦਾ ਜਨਰਲ ਡੱਬਾ ਸਵਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ… ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਚੜ੍ਹਿਆ… ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਭੈਣਾਂ, ਇੱਕ ਬੱਤੀ-ਪੈਂਤੀ ਸਾਲ ਦਾ ਜੋੜਾ ਤੇ ਦੋ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਸਨ…. ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਰੀ ਬੋਗੀ ਫਿਰ ਕੇ ਵੇਖ ਲਈ…. ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਇਕੱਠੇ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਿੱਧਰੇ ਵੀ ਜਗਾਹ ਨਹੀ ਸੀ… ਇੱਕ ਜਗਾਹ ਕੇਵਲ ਤਿੰਨ ਸੀਟਾਂ ਖਾਲੀ ਮਿਲਣ ਤੇ ਉੰਨਾ ਫਟਾਫਟ ਮੱਲ ਲਈਆਂ….
ਭੈਣਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਦੇ ਡੱਬੇ ਵਿੱਚ ਖਾਲੀ ਸੀਟਾਂ ਲੱਭ ਕੇ ਆਹਮਣੇ-ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਅਡਜਸਟ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂਕਿ ਉਨਾਂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਪਰਵਾਰ ਇਕੱਠਿਆਂ ਬੈਠ ਕੇ ਸਫ਼ਰ ਕਰ ਸਕੇ… ਭਰਾ ਨੇ ਅੱਗੇ-ਪਿੱਛੇ ਵੇਖ ਕੇ ਦੋ-ਤਿੰਨ ਸਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਅਡਜਸਟ ਕਰਵਾਇਆ ਤੇ ਆਪ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਤੇ ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਬੈਠ ਗਏ… ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਮਾਨ ਉੱਪਰ ਵਾਲੇ ਬਰਥ ਤੇ ਟਿਕਾਇਆ… ਗਰਮੀ ਦੇ ਮਾਹੋਲ ਵਿੱਚ ਸੈਟ ਹੋਣ ਲਈ ਓਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ ਤੇ ਕੁੱਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਗੱਡੀ ਚਲਦਿਆਂ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚੋਂ ਰੋਟੀ ਕੱਢ ਕੇ ਖਾਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ… ਸ਼ਾਇਦ ਗੱਡੀ ਫੜਣ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਉਹ ਰੋਟੀ ਨਹੀ ਸੀ ਖਾ ਸਕੇ… ਉਹ ਕੋਈ ਫੰਕਸ਼ਨ ਅਟੈਂਡ ਕਰਕੇ ਆਏ ਲੱਗਦੇ ਸਨ…. ਪਰ ਸਮੇੰ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰੋਟੀ ਨਾਲ ਹੀ ਪੈਕ ਕਰਵਾ ਲਈ ਲੱਗਦੀ ਸੀ…. ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਉੱਪਰ ਵਾਲੇ ਬਰਥ ਤੇ ਚੜਨ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਕੀਤੀ… ਭਰਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਵਾਲੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਤੇ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤਾ….
ਹੁਣ ਸਾਰੇ ਬਹੁਤ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠ ਗਏ… ਉਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਤਿੰਨ ਭੈਣਾਂ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨਾਲੋੰ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਵੱਡੀਆਂ ਦਿਸਦੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਸੀ… ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹੁਣ ਵੇਹਲੇ ਹੋ ਕੇ ਗੱਪਾਂ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ….ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਗੱਲਾ ਬੜੀਆਂ ਮਜਾਕ ਵਾਲੀਆ ਅਤੇ ਰੋਚਕ ਸਨ… ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਭੈਣ ਜੀ ਚੇਹਰੇ ਤੋਂ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਕੁੱਝ ਸਖ਼ਤ ਤਬੀਅਤ ਦੇ ਲੱਗਦੇ ਸਨ… ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਵਾਲੇ ਥੋੜੇ ਚੁਪਚਾਪ ਤੇ ਗੰਭੀਰ ਜੇਹੇ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਮਾਲਕ ਲੱਗੇ…. ਤੀਸਰੇ ਨੰਬਰ ਵਾਲੇ ਬੜੇ ਧੀਰ-ਗੰਭੀਰ ਪਰ ਮਿਲਾਪੜੇ ਤੇ ਹੱਸਮੁਖ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲੇ ਲੱਗੇ…. ਸੱਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਤੇ ਭਰਾ ਬੜੇ ਹੀ ਮਜਾਕੀਆ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਸਨ… ਭਰਾ ਦੀ ਪਤਨੀ ਥੋੜਾ ਘੱਟ ਬੋਲਣ ਵਾਲੀ ਹੀ ਲੱਗਦੀ ਸੀ….
ਭਰਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਬੈਠੇ ਯਾਤਰੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੰਝ ਹੀ ਸਾਰੇ ਰਸਤੇ ਬੜੇ ਹਾਸੇ-ਖੇਡੇ ਕਰਦੇ ਜਾਣਾ ਹੈ… ਤੁਸੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਨਾ ਕਰਨਾ… ਉਸ ਸਵਾਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ – ਜਰੂਰ ਜੀ ਜਰੂਰ – ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਫਰ ਦਾ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਅਂਨੰਦ ਲੈਂਦੇ ਹੋਏ ਜਾਵੋ – ਇਸੇ ਬਹਾਨੇ ਸਾਡਾ ਸਫ਼ਰ ਵੀ ਮਜੇ ਨਾਲ ਕੱਟ ਜਾਵੇਗਾ….
ਸੱਭ ਤੋਂ ਵਡੇ ਭੈਣ ਜੀ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਬੜੇ ਔਖੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ…. ਬੱਚੇ ਉਪਰਲੀ ਸੀਟ ਤੇ ਬੈਠੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਕਤਾ ਗਏ ਤੇ ਥੱਲੇ ਆਉਣ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਕਰਣ ਲੱਗੇ … ਇਸ ਤੇ ਵੱਡੇ ਭੈਣ ਜੀ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੜੀ ਡਾਂਟ-ਡਪਟ ਕੀਤੀ ਤੇ ਕਿਹਾ – ਇੱਕੋ ਥਾਂ ਤੇ ਬੈਠੋ ਟਿੱਕ ਕੇ – ਖਬਰਦਾਰ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਥੱਲੇ ਆਏ ਤਾਂ-…. ਇਸਤੇ ਤੀਜੇ ਨੰਬਰ ਵਾਲੇ ਦੀਦੀ ਨੇ ਬੜੇ ਲਾਡ-ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਲਾਹਿਆ ਤੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗੇ…. ਬੱਚੇ ਏਸ ਭੂਆ ਨਾਲ ਤੇ ਸੱਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਨਾਲ ਜਿਆਦਾ ਘੁਲੇ-ਮਿਲੇ ਲੱਗਦੇ ਸਨ… ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਰਾਮਲੱਡੂ ਵੇਚਣ ਵਾਲਾ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਸਾਰੇ ਵੱਡੇ ਵੀ ਬੱਚੇ ਬਣ ਗਏ… ਉਹਨਾਂ ਲੱਡੂ ਖਰੀਦ ਕੇ ਬੜੇ ਸੁਆਦ ਨਾਲ ਖਾਧੇ….ਬੱਚਿਆਂ ਹੱਥੋਂ ਚੱਟਣੀ ਰੁੜਦੀ ਵੇਖ ਕੇ ਵੱਡੇ ਭੈਣ ਜੀ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖੂਬ ਡਾਂਟਿਆ…. ਭਰਾ ਨੇ ਭੈਣਜੀ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ – ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਏਹੋ- ਜਿਹਾ ਵਿਹਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰੀਦਾ – ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਨਹੀ – … ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਅਜੇਹਾ ਹੁੰਦਿਆ ਦੇਖ ਕੇ ਅੰਦਰੋ-ਅੰਦਰ ਔਖੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੀ… ਪਰ ਚੁੱਪ ਰਹੀ…. ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਵਾਲੇ ਦੀਦੀ ਨਿਊਟ੍ਰਲ ਜੇਹੇ ਬੈਠੇ ਰਹੇ….ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀ ਪਿਆ…..ਪਰ ਸੱਭ ਤੋ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਭਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ… ਏਸ ਤੇ ਵੱਡੇ ਭੈਣ ਜੀ ਕੋਲੋੰ ਬੈਠੀ ਭਰਜਾਈ ਉੱਠ ਗਈ… ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੀ ਤੀਜੀ ਦੀਦੀ ਤੇ ਸੱਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਨਨਾਣ ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ – ਠੰਡੇ ਪਾਸੇ ਬੈਠਣਾ ਚੰਗਾ ਹੈ – ਉੱਥੇ ਤਾਂ ਗਰਮ ਹਵਾ ਹੈ ਬਹੁਤ -…..ਤੇ ਭਰਜਾਈ ਜੀ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ-ਖੱਬੇ ਬੈਠੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਨਨਾਣਾ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰਣ ਵਿੱਚ ਮਸ਼ਗੂਲ ਹੋ ਗਏ –
ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਬੱਚੇ ਫੇਰ ਉੱਪਰ ਸੀਟਾਂ ਤੇ ਬੈਠਣ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਕਰਨ ਲੱਗੇ… ਵੱਡੇ ਭੈਣ ਜੀ ਦਾ ਪਾਰਾ ਫੇਰ ਉੱਪਰ ਚੜ ਗਿਆ… ਬਾਕੀ ਤਿਨੇੰ ਭੈਣਾ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾਉਣ ਲੱਗੀਆਂ… ਨਾਲ ਵਾਲੀ ਸਵਾਰੀ ਬੜੀ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਭਤੀਜੇ-ਭਾਣਜੇ ਤਾਂ ਸੱਭ ਨੂੰ ਬੜੇ ਪਿਆਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ…. ਇਸ ਭੈਣ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਹੀ ਇੱਕ ਅੱਖ ਵੀ ਭਾਅ ਰਹੇ….ਬੱਚੇ ਹੈ ਵੀ ਤੇ ਬੜੇ ਪਿਆਰੇ ਸਨ… ਭਰਾ ਨੇ ਹੁਣ ਥੋੜੀ ਸਖਤੀ ਨਾਲ ਕਿਹਾ – ਭੈਣ ਜੀ, ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵਿਹਾਰ ਕਰੋਗੇ, ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਅਗਲਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕਰੇਗਾ -….. ਭੈਣ ਜੀ ਮੂੰਹ ਮਸੋਸਦੇ ਹੋਏ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਏ ….
ਏਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸਾਰੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਘਿਓ-ਖਿਚੜੀ ਸਨ… ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਓਹ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ….ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਮੀ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਤੀਜੇ ਨੰਬਰ ਵਾਲੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਵਾਰੋ-ਵਾਰੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ – ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਪਾਨੀਪਤ ਤੋਂ ਆ ਕੇ ਹਰ ਵਾਰ ਮਿਲਣ ਜਾਂਦੀ ਏਂ ਸਾਵਿਤ੍ਰੀ ਮਾਮੀ ਨੂੰ – ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਘਾਹ ਨਹੀਂ ਪਾਂਦੀ – ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤੇ ਪੈਸੇ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਠੀਕ ਵਿਹਾਰ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
