ਸਵੇਰੇ ਅੱਖ ਖੁਲਦੇ ਹੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉੱਠ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਜੀ ਰਸੋਈ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁਝੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਲਾਬੀ ਵਿਚ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਲੈ ਆਈ। ਉਸਦੀ ਤੋਰ ਦੱਸਦੀ ਸੀ ਕਿ ਕਮਰ ਦਾ ਦਰਦ ਫੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਉਪਰ ਬੜਾ ਤਰਸ ਆਇਆ, ਨੋਕਰੀ, ਘਰ ਦਾ ਕੰਮ ਤੇ ਉਪਰੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਉਸ ਨੂੰ ਅਰਾਮ ਕਿਹੜਾ ਕਰਨ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਫੜਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਿਹਾ, ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਹੈ, ਥੋੜਾ ਅਰਾਮ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਘੜੀ ਪਲ। ਉਹ ਸਿਰਫ ਫਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਮੁਸਕਰਾਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਿਹਾ, ਛੱਡ ਕੁਝ ਕਰਨ ਨੂੰ, ਮੈਂ ਬਜਾਰੋ ਫੜ ਲਿਆਉਂਣਾ ਸਵੇਰ ਦੇ ਨਾਸਤੇ ਲਈ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ । ਤੂੰ ਪੈ ਜਾ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਤੇ ਉਸਨੇ ਸਹਿਮਤੀ ਭਰ ਦਿੱਤੀ। ਦੋਵੇਂ ਬੱਚੇ ਵੀ ਲੇਟ ਉੱਠੇ । ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆਂ ਵੀ ਬਜਾਰੋ ਨਾਸਤਾ ਲੈਣ ਚੱਲਿਆ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਝਟ-ਪਟ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਨਾਲ ਹੀ ਤੁਰ ਪਏ । ਅਸੀਂ ਨਾਸਤਾ ਪੈਕ ਕਰਵਾ ਲਿਆਏ।
ਨਾਸਤਾ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਅਖਬਾਰ ਦੀਆਂ ਇਕ ਦੋ ਸੁੱਰਖੀਆਂ ਹੀ ਦੇਖਿਆਂ ਸਨ ਕਿ ਘਰ ਦੀ ਕਾਲਬੈਲ ਖੜਕੀ ਤੇ ਮੈਂ ਦੇਖਿਆਂ ਮਾਮਾ-ਮਾਮੀ ਜੀ ਅੰਦਰ ਆ ਰਹੇ ਸਨ।ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਜੀ ਤੁੰਰਤ ਉਠ ਕੇ ਆ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਏ। ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਕੇ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਰੁਝ ਗਏ। ਹੁਣ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਬਿਲਕੁੱਲ ਠੀਕ ਹੋਵੇ। ਗਲਾਬਾਤਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਦੁਪਹਿਰ ਹੋ ਗਈ। ਮਾਮਾ-ਮਾਮੀ ਜੀ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਵਿਆਹ ਤੇ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਉਹ ਉਠ ਕੇ ਗਏ ਤਾਂ ਉਰੀ ਵਾਗੂ ਘੁੰਮ ਰਹੀ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਇਕ ਦਮ ਬੈਠ ਗਈ। ਅੱਖਾਂ ਵਿਚਲੇ ਹੰਝੂ ਉਸ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦਰਦ ਦੀ ਗੋਲੀ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਆਖਿਆ। ਮੈਂ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਵੀ ਬਜਾਰੋ ਹੀ ਲੈ ਆਉਣ ਦਾ ਕਹਿ ਉਸ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਮਨਾਈਆਂ।
ਮੈਂ ਦੋਵਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵੱਲ ਤੁਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੈਡਰੂਮ ਵਿਚ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ