ਊਠ ਤੋਂ ਛਾਣਨੀ ਲਾਹ ਕੇ ਭਾਰ ਹਲਕਾ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਮ ਹੀ ਮਿਲ਼ ਜਾਣਗੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ……
ਇੱਕ-ਦੋ ਮਿਸਾਲਾਂ ਦਿਆਂਗਾ, ਬਾਕੀ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸਿਓ ….. ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੰਡ ਕਿਸੇ ਸਾਂਝੀ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਭਰਤੀ ਪਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਕਰੀਬਨ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲ਼ੇ ਆਪੋ-ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ ….. ਪਿੰਡੋਂ ‘ਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਮਾਇਆ ਨਾਲ਼ ਟਰੈਕਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇਲ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ …. ਲੰਗਰ ਚੱਲ ਰਹੇ ਹਨ … ਤੁਸੀਂ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਦੁਪਹਿਰ ਤੱਕ 6-7 ਟਰਾਲੀਆਂ ਭਰਤੀ ਪਾ ਚੁੱਕੇ ਹੋ, ਹੋਰ ਵੀ ਗਰੁੱਪ ਜੋਸ਼ੋ-ਖਰੋਸ਼ ਨਾਲ਼ ਲਦਾਈ-ਲੁਹਾਈ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ! ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੀ ਅੱਠਵੀਂ ਕੁ ਟਰਾਲੀ
ਲੱਗਭੱਗ ਭਰੀ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਦਾ ਇੱਕ ਭੱਦਰ-ਪੁਰਸ਼ ਦੁਪਹਿਰੇ ਦਿਨ ਦੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥੋਂ ਕਹੀ ਫੜਕੇ ਟਰਾਲੀ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਦੋ-ਦੋ ਚਾਰ-ਚਾਰ ਠੱਪ ਚਾਰੋਂ ਖੂੰਜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਏ ਕਿ ਲਓ ਬਈ ਤੁਹਾਡਾ ਆਹ ਕੰਮ ਮੈਂ ਨਬੇੜ’ਤਾ ਆ …….
...
….. ਕਿਸੇ ਖੁਸ਼ੀ-ਗਮੀ ਦੇ ਮੌਕੇ ਹਲਵਾਈ ਨਾਲ਼ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ ਕਾਫੀ ਦੌੜ-ਭੱਜ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਏ, ਤੁਸੀਂ ਤੜਕੇ ਚਾਰ ਕੁ ਵਜੇ ਦੇ ਹਲਵਾਈ ਨਾਲ਼ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹੋ, ਗਿਆਰਾਂ ਕੁ ਵਜੇ ਤੱਕ ਚਾਹ ਦਾ ਕੰਮ ਨਿਬੜ ਚੁੱਕਾ ਏ ਤੇ ਰੋਟੀ ਵੀ ਤਕਰੀਬਨ ਤਿਆਰ ਈ ਏ, ਏਸੇ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਬੰਦਾ ਜਿਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦਾ ਥੈਲਾ ਏ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਏ ਆਹ ਚੁੱਕੋ ਜਲੇਬੀਆਂ ਪਾਉਣ ਵਾਲ਼ੇ ਲਿਫਾਫੇ, ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਬਾਕੀ ਕੰਮ ਬਾਦ ‘ਚ ਕਰੂੰਗਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਇਹ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜ ਦੇਵਾਂ !
ਬੀਬੀਆਂ-ਭੈਣਾਂ ਨਾਲ਼ ਵੀ ਇੰਝ ਦਾ ਵਰਤਾਰਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦਾ ਏ …ਆਪੋ-ਆਪਣਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਜ਼ਰੂਰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਿਓ …… ਸਤਪਾਲ ਸਿੰਘ ਧੁੱਗਾ
