ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ:: ਬੋਲ ਬਾਣੀ
“ਨੀ ਦੀਪੋ,ਕਿੱਥੇ ਐ??”
“…….”
ਕੁਝ ਚਿਰ ਉਡੀਕ ਕੇ”ਹੈਂਅ ਅੱਗੋਂ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨੀ,ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਥੇ ਮਰ- ਖਪ ਜਾਂਦੀ ਐ,ਜਾਹ ਖਾਂ ਕੋਈ ਜੁਆਬ ਦੇ ਜੇ ….ਨੀ ਦੀਪੋ ਕਿੱਥੇ ਮਰਗੀ,ਬਾਹਰ ਆ,ਆਹ ਵੇਖ ਤੇਰੀ ਵੱਡੀ ਤਾਈ ਆਈ ਐ,ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਲਿਆ ।”ਸੰਦੀਪ ਦੀ ਸੱਸ ਚਰਨ ਕੌਰ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਬੋਲੀ।
” ਆਈ ਮੰਮੀ” ਕਹਿ ਕੇ ਸੰਦੀਪ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੱਕੀ ਬਾਹਰ ਆਉਦੀ ਹੈ। ਝੁਕ ਕੇ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾਉਂਦੀ ਹੋਈ,”ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਾਈ ਜੀ,ਪੈਰੀਂ ਪੈਂਨੀ ਆ।”
ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਅਸੀਸਾਂ ਦੀ ਝੜੀ ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।ਫੇਰ ਕਹਿੰਦੀ ਐ,”ਕੀ ਹਾਲ ਐ ਮੇਰੀ ਸੰਦੀਪ ਧੀ ਦੇ, ਪੇਕਿਆਂ ਤੋਂ ਕਦੋਂ ਆਈ,ਹੋਰ ਸਭ ਓਥੇ ਖੈਰ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਨੇ?”ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੇ ਸੰਦੀਪ ਦੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਫੜਦਿਆਂ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ।
“ਹਾਂ ਜੀ , ਤਾਈ ਜੀ ਸਭ ਵਧੀਆ ਨੇ,ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਦੱਸੋ ” ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਸੰਦੀਪ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਲੈਣ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ।ਮਗਰੋਂ ਸੰਦੀਪ...
ਦੀ ਸੱਸ ਆਵਦੀ ਜੇਠਾਣੀ ਨੂੰ ਬੜੇ ਨਹੋਰੇ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ,”ਲੈ ਇਹ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਬੜਾ ਜੀ ਜੀ ਕਰਦੀ ਐ,ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕੱਲਾ ਮੰਮੀ ਕਹੂ।”ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ,ਚਰਨ ਕੌਰ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ,”ਤੈਨੂੰ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਸਲਾਹ ਦੇਵਾਂ,ਗੁੱਸਾ ਨਾ ਕਰੀਂ,ਤੂੰ ਆਵਦੀ ਬੋਲ ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰ, ਤੇਰੀ ਨੂੰਹ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਪੜੀ ਲਿਖੀ,ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਐ,ਉਹਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤੇ ਢੰਗ ਨਾਲ਼ ਬੁਲਾਇਆ ਕਰ,ਫੇਰ ਵੇਖੀਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਜੀ ਜੀ ਕਰੂੰ,ਐਵੇਂ ਉਹਦੇ ‘ਤੇ ਸੱਸਾਂ ਵਾਲਾ ਫੋਕਾ ਰੋਹਬ ਪਾਉਣ ਲਈ ਉਹਨੂੰ ਦੀਪੋ ਦੀਪੋ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ।”
ਚਰਨ ਕੌਰ,”ਮਤਲਬ ਕਿ ਜੀ ਕਹੋ ਤੇ ਜੀ ਕਹਾਓ ।”
“ਬਿਲਕੁਲ “ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ।
ਚਰਨ ਕੌਰ ਆਵਦੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ,”ਸੰਦੀਪ,ਧੀਏ ਚਾਹ ਨਾਲ ਦੇਸੀ ਘਿਉ ਵਾਲੇ ਬਿਸਕੁਟ ਵੀ ਲਿਆਈਂ ।”
ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ,”ਠੀਕ ਐ,ਮੰਮੀ ਜੀ।”
ਸੁਖਬੀਰ ਕੌਰ ਮਨੂਰ
