ਇੱਕ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਆਦਮੀ ਆਪਣੇ ਘੋੜੇ ‘ਤੇ ਸਵਾਰ ਕਿਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਹਰਿਆ-ਭਰਿਆ ਬਾਗ਼ ਦੇਖਿਆ। ਉਸ ਥਾਂ ਕੁਝ ਚਿਰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਘੋੜੇ ਨੂੰ ਉਸ ਹਰੇ ਭਰੇ ਬਾਗ਼ ਵੱਲ ਮੋੜ ਲਿਆ। ਉਸ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਪੁੱਜ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘੋੜੇ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਬਾਗ਼ ਦਾ ਰਖਵਾਲਾ ਸੇਬ ਦੇ ਇੱਕ ਦਰੱਖਤ ਦੇ ਥੱਲੇ ਮੂੰਹ ਅੱਡੀ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹਾਸਾ ਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਰਖਵਾਲੇ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ।
ਉਹ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਦੇਖ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕਦਮ ਦਰੱਖਤ ਦੇ ਉੱਪਰੋਂ ਇੱਕ ਬਿੱਛੂ ਉਸ ਰਖਵਾਲੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਜਾ ਡਿੱਗਿਆ ਜੋ ਮੂੰਹ ਅੱਡੀ ਦਰੱਖਤ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਖਵਾਲਾ ਐਨਾ ਥੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਬੰਦ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗੀ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਨਿਗਲ ਗਿਆ।
ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਆਦਮੀ ਜਿਸ ਨੇ ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਜੋ ਰਖਵਾਲੇ ਦੀ ਵਿਗੜਣ ਵਾਲੀ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ ਭਲੀਭਾਂਤ ਜਾਣੂ ਸੀ, ਚੀਕ-ਚੀਕ ਕੇ ਰਖਵਾਲੇ ਨੂੰ ਉਠਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਨਾ ਅੱਗਾ ਦੇਖਿਆ ਨਾ ਪਿੱਛਾ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋੜੇ ਨਾਲ ਮਾਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਖਵਾਲਾ ਜੋ ਰਾਹਗੀਰ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਆਦਮੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਉੱਭੜਵਾਹੇ ਉੱਠਿਆ, ਨੇ ਕੋੜੇ ਦੀ ਮਾਰ ਨਾਲ ਚੀਕਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਹੋ? ਮੇਰੇ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸ ਗੱਲ ਲਈ ਕੁੱਟ ਰਹੇ ਹੋ?
ਰਾਹਗੀਰ ਨੇ ਰਖਵਾਲੇ ਦੀ ਇੱਕ ਨਾ ਸੁਣੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋੜੇ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, ਛੇਤੀ ਕਰੋ, ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਵੋ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਪਏ ਸੜੇ ਹੋਏ ਫਲ ਖਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿਓ।ਰਖਵਾਲਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ‘ਤੇ ਕਿਹੜੀ ਬਿਪਤਾ ਆ ਪਈ ਹੈ, ਨੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਦ ਇੱਥੇ ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰ ਫਲ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਤਾਂ ਮੈਂ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਪਏ ਸੜੇ ਹੋਏ ਫਲ ਕਿਉਂ ਖਾਵਾਂ। ਅਜੇ ਉਹ ਸੋਚ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਾਹਗੀਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁੱਟਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਾਂ ਤਾਂ ਕੁੱਟ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਕਰੋ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸੜੇ ਹੋਏ ਫਲ ਖਾਓ।
ਰਾਹਗੀਰ ਰਖਵਾਲੇ ਦੀ ਇੱਕ ਨਹੀਂ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਰਖਵਾਲੇ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਲਈ ਲਗਾਤਾਰ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਗਲੇ-ਸੜੇ ਫਲ ਖਾਵੇ। ਰਖਵਾਲੇ ਨੇ ਅਣਮੰਨੇ ਮਨ ਨਾਲ ਕੁਝ ਫਲ ਖਾ ਲਏ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸ ਨੇ ਐਨੇ ਫਲ ਖਾ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
