ਬਹੁ-ਮੰਜਿਲਾਂ ਇਮਾਰਤ ਦੀ ਟੀਸੀ ਵਿਚ ਬਣੇ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਆਫਿਸ ਦੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਕਦੀ ਕਦਾਈਂ ਕੋਈ “ਕਾਕਰੋਚ” ਦਿਸ ਪੈਂਦਾ ਤਾਂ ਹੱਥਾਂ-ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ..ਹੈਰਾਨੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਕਿ ਐਨੀ ਸਾਫ ਤੇ ਉੱਚੀ ਜਗ੍ਹਾ..ਫੇਰ ਵੀ ਇੱਥੇ ਕਿੱਦਾਂ ਆ ਗਿਆ!

ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਹੀ “ਬੀਜੀ” ਨੇ ਬਸ ਇੱਕੋ ਗੱਲ ਸਮਝਾਈ ਸੀ ਕਿ ਆਪਣਾ-ਆਪ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਾਫ-ਸੁਥਰੀ ਰੱਖਣੀ ਏ..ਇਸ ਗੰਦੇ ਜਾਨਵਰ ਦੀ ਕੀ ਮਜਾਲ ਕਿ ਨੇੜੇ ਵੀ ਫੜਕ ਜਾਵੇ..!
ਫੇਰ ਦੱਸਿਆ ਕਰਦੇ ਕਿ ਜੇ ਕਦੀ ਕਦਾਈਂ ਇਹ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਆਉਂਦਾ ਜਾਪੇ ਤਾਂ ਪੈਰੀਂ ਪਾਈ ਚੱਪਲ ਵਰਤ ਲੈਣ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬੁਰਾਈ ਨਹੀਂ ਏ..!

ਹੁਣ ਇੱਥੇ ਐਨੀ ਦੂਰ ਮੇਰੀ “ਬੀਜੀ” ਤੇ ਕੋਲ ਹੈ ਨਹੀਂ ਸੀ..ਸੋ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪਰਸ ਵਿਚ ਇੱਕ “ਸਪਰੇਅ” ਜਰੂਰ ਰੱਖਦੀ..ਕੀ ਪਤਾ ਕਦੋਂ ਲੋੜ ਪੈ ਜਾਵੇ..!

ਅੱਜ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਹੀ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਕੰਮ ਤੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ..
ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਸੀ..ਜਿਸ ਪ੍ਰੋਮੋਸ਼ਨ ਤੇ ਹਰ ਪੱਖ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਹੀ ਹੱਕ ਬਣਦਾ ਸੀ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਤੇ ਕਿਓਂ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਗਈ..ਇਹ ਸਵਾਲ ਵਾਰ ਵਾਰ ਹਥੌੜੇ ਵਾਂਗ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿਚ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ?

ਅਖੀਰ ਜਦੋਂ ਨਾ ਹੀ ਰਿਹਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੇਜਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ..ਤੇ ਇਸ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ