ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦਿਆਂ ਹੀ ਉਸਦੀ ਨਾਲਦੀ ਚੱਲ ਵੱਸੀ..
ਮੌਤ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਨੂੰ ਮੰਨਦਿਆਂ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹੱਥ ਤਾਂ ਕੀ ਲਾਉਣਾ ਸੀ..ਇੱਕ ਵਾਰ ਤੱਕਿਆ ਤੱਕ ਨਹੀਂ..!
ਮਲੂਕ ਜਿਹਾ ਸਰੀਰ..ਨਾਜ਼ੁਕ ਉਂਗਲਾਂ..ਜੱਗਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਮਾਸੂਮ ਜਿਹਾ ਵਜੂਦ ਵੀ ਉਸਦੇ ਪੱਥਰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਨਾ ਪਿਘਲਾ ਸਕਿਆ!
ਦੋ ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਭ ਲਿਆ ਪਰ ਹਮਦਰਦੀ ਦਾ ਦਰਿਆ ਸੁੱਕਦਿਆਂ ਹੀ ਉਹ ਸਾਰੇ ਉਸਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਉਸਦੀ ਝੋਲੀ ਵਿਚ ਪਾ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰ ਵਿਹਾਰਾਂ ਵਿਚ ਗੁਆਚ ਗਏ!
ਹੁਣ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਦਾ ਅਕਸਰ ਹੀ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਕਰਦਾ..
ਉਸਦੇ ਰੋਣੇ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆਇਆ ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਸੋਚਦਾ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਚਪੇੜ ਮਾਰ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾ ਦੇਵੇ..ਪਰ ਪਤਾ ਨੀ ਫੇਰ ਦਿਲ ਵਿਚ ਕੀ ਆਉਂਦਾ..ਰਸੋਈ ਵਿਚੋਂ ਕੋਸੇ ਦੁੱਧ ਦੀ ਬੋਤਲ ਲਿਆ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਲਾ ਦਿਆ ਕਰਦਾ..ਉਹ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ..ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਦੀ ਸਮਝ ਆਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ..!
ਉਸਦੀ ਝੋਲੀ ਵਿਚ ਲੰਮੀ ਪੈ ਇੰਝ ਦੁੱਧ ਪੀ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਜਿੱਦਾਂ ਜਨਮ ਜਨਮ ਦੀ ਭੁੱਖੀ ਹੋਵੇ..ਉਹ ਜਦੋਂ ਵੀ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਦੇ ਕੋਮਲ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਪਲੋਸਦਾ ਤਾਂ ਤ੍ਰਭਕ ਉਠਿਆ ਕਰਦਾ..ਲੂ-ਕੰਢੇ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ..ਬੋਤਲ ਵਿਚੋਂ ਦੁੱਧ ਚੁੰਘਦੀ ਹੋਈ ਅਕਸਰ ਹੀ ਅਜੀਬ ਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰਦੀ..ਕਿੰਨੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਕੱਢਦੀ..ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਵੇਖ ਉਸਦਾ ਕੱਲੇ ਬੈਠੇ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿੱਕਲ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ..!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਏਦਾਂ ਹੀ ਕੱਲਾ ਬੈਠਾ ਦੁੱਧ ਪਿਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੇ ਕੱਛੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ..ਉਸਨੂੰ ਫੇਰ ਗੁੱਸਾ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ..ਪਰ ਫੇਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਹੋਇਆ..ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਕੱਪੜਾ ਗਿੱਲਾ ਕਰ ਉਸਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਨ ਵਿਚ ਰੁੱਝ ਗਿਆ..!
ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਨੂੰ ਤਲੀ ਤੇ ਟਿਕਾ ਕੋਸੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਧਾਰ ਹੇਠ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਸੁੰਗੜ ਜਿਹੀ ਗਈ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸਨੇ ਉਸਦੀ ਉਂਗਲ ਵੀ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਲਈ..!
ਫੇਰ ਜਦੋਂ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
