ਸਰੂਪ ਸਿੰਘ..ਲੁਧਿਆਣਿਓਂ-ਪਾਉਂਟਾ ਸਾਬ ਚੱਲਦੀ ਹਿਮਾਚਲ ਰੋਡ ਟ੍ਰਾੰਸਪੋਰਟ ਦੀ ਬੱਸ ਦਾ ਡਰਾਈਵਰ..ਸਾਬਕ ਫੌਜੀ ਸੀ ਪਰ ਹਰ ਕੋਈ ਗਿਆਨੀ ਸਰੂਪ ਸਿੰਘ ਆਖ ਸੱਦਦਾ..!
ਬੱਸ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜੈਕਾਰੇ ਦੀ ਗੂੰਝ ਨਾਲ ਹੀ ਅੱਡੇ ਵਿਚੋਂ ਨਿੱਕਲਿਆਂ ਕਰਦੀ ਅਤੇ ਮੁੜ ਪਾਉਂਟਾ ਸਾਬ ਦੀ ਹਦੂਦ ਅੰਦਰ ਦਾਖਿਲ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਚਾਰਾ-ਪਾਸਾ ਬੋਲੇ ਸੋ ਨਿਹਾਲ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਸਿਹਰ ਉਠਿਆ ਕਰਦਾ..!
ਇੱਕ ਵੇਰ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਵੀ ਹੋਈ..ਜੈਕਾਰੇ ਵਿਚੋਂ ਵੱਖਵਾਦ ਝਲਕਦਾ..ਪਰ ਦਲੇਰੀ ਦਾ ਮੁਜੱਸਮਾ ਜਾਂਚ ਪੈਨਲ ਅੱਗੇ ਸਾਫ ਸਾਫ ਆਖ ਦਿਆ ਕਰਦਾ ਕੇ ਇਹੋ ਜੈਕਾਰਾ ਅਸੀਂ ਬਾਡਰਾਂ ਤੇ ਆਮ ਹੀ ਛੱਡਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਾਂ..ਸੌ-ਸੌ ਫੁੱਟ ਡੂੰਘੀਆਂ ਖਾਈਆਂ ਕੋਲੋਂ ਏਨੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸੁੱਖੀ-ਸਾਂਦੀ ਮੰਜਿਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਣਾ ਵੀ ਤੇ ਇੱਕ ਜੰਗ ਲੜਨ ਦੇ ਬਰੋਬਰ ਹੀ ਏ..!
ਅਗਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਅਹੁੜਦਾ..!
ਦਾਦਾ ਜੀ ਉੱਚ ਕੋਟੀ ਦਾ ਕਵੀਸ਼ਰ ਅਤੇ ਕਥਾਵਾਚਕ..ਅਕਸਰ ਦੱਸਦਾ ਕੇ ਅਸਲੀ ਕਥਾਵਾਚਕ ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਸੰਗਤ ਦੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਵੇਖ ਆਪਣੀ ਕਥਾ ਦਾ ਰੁੱਖ ਨਾ ਬਦਲੇ..!
ਪਾਉਂਟਾ ਸਾਬ ਚੱਪੇ-ਚੱਪੇ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਵਾਕਿਫ ਆਖ ਦਿਆ ਕਰਦਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਦਸਮ ਪਿਤਾ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਪਹਿਲੋਂ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ..ਸੋਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਚੌਦਾਂ ਲੜਾਈਆਂ ਇਥੋਂ ਦੀਆਂ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਥੋਪੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ..ਦਿੱਲੀ ਤੇ ਸਿਰਫ ਦੋ ਵੇਰ ਹੀ ਚੜ ਕੇ ਆਈ ਸੀ!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਾਉਂਟਾ ਸਾਬ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮੀਲ ਉਰਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਤਿੱਖੇ ਮੋੜ ਤੋਂ ਡਿੱਗੇ ਪੱਥਰ ਕਰਕੇ ਸੰਤੁਲਨ ਵਿਗੜ ਗਿਆ..ਬੱਸ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
