ਦੇ ਮੰਜੇ ਥੱਲੇ ਖਿਲਾਰ ਦਵੀਂ। ਫੇਰ ਓਹ ਤੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇਗੀ। ਕਾਲੀ ਨੇ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਕੀਤਾ।
ਬੰਤ ਕੌਰ ਨੇ ਜਦੋ ਆਪਣੇ ਮੰਜੇ ਥੱਲੇ ਸਵਾਹ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਰੌਲਾ ਪਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਕਾਲੀ ਨੂੰ ਸੋਟੀ ਨਾਲ ਵੀ ਕੁੱਟਿਆ। ਜਾਗਰ ਮਿਸਤਰੀ ਨੇ ਵੀ ਕਾਲੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਓਹ ਸੱਚ-ਸੱਚ ਦੱਸੇ!
“ਬੋਲਦੀ ਨੀ ਤੂੰ!! ਇਹ ਸਵਾਹ ਦੱਸ ਕੀਹਨੇ ਖਿਲਾਰੀ ਆ!!? ਤੂੰ ਕੀਤਾ ਇਹ ਕੰਮ!!?” ਜਾਗਰ ਸਿੰਘ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ।
“ਮੈਂ ਕੁੱਛ ਨੀ ਕੀਤਾ ਬਾਪੂ!! ਤੂੰ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਈ ਗਲਤ ਸਮਝੀ ਜਾਨਾ!!” ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ, “ਇੰਨੇ ਆਪ ਈ ਆਪਣੇ ਮੰਜੇ ਥੱਲੇ ਇਹ ਸਵਾਹ ਖਿਲਾਰੀ ਆ!!!”
ਬੋਲਦੀ ਹੋਈ ਕਾਲੀ ਰੋਣ ਲੱਗ ਗਈ। ਓਹ ਨਾਟਕ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਆਵਾਜ਼ ਜਿਆਦਾ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਰੋਂਦੀ ਘੱਟ ਸੀ।
“ਆਪ ਸੁਆਹ ਖਿਲਾਰ ਕੇ ਤੇ ਇਲਜਾਮ ਹੁੱਣ ਮੇਰੇ ਤੇ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਆ!!!” ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ।
“ਝੂਠ ਬੋਲਦੀ ਆ ਇਹ!!!” ਬੰਤ ਕੌਰ ਨੇ ਕਾਲੀ ਨੂੰ ਗੁੱਤੋਂ ਫੜ ਲਿਆ।
ਫੇਰ ਉਸਨੂੰ ਕੌਡੀ ਕਰਕੇ ਉਸਦੀ ਢੂਹੀ ਤੇ ਲੱਗੀ ਮੁੱਕੀਆਂ ਮਾਰਨ। ਜਾਗਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬੰਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ। ਕਾਲੀ ਦੇ ਵਾਲ-ਵੂਲ ਸਭ ਖੁੱਲ ਗਏ ਸਨ। ਬੰਤ ਕੌਰ ਉਸਨੂੰ ਗੰਦੀਆਂ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਜਾਗਰ ਉਸਨੂੰ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਿਆ। ਚਲੋ ਕੁੱਟ ਤਾਂ ਪੈ ਗਈ ਕਾਲੀ ਦੇ ਪਰ ਓਹ ਅੰਦਰੋਂ ਖੁੱਸ਼ ਸੀ। ਹੁੱਣ ਬੰਤ ਕੌਰ ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇਗੀ।
ਜਿਸ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਕਾਲੀ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਲਈ ਇੰਨੇ ਜ਼ੁਲਮ ਸਹਿ ਰਹੀ ਸੀ, ਬਾਬਿਆਂ ਕੋਲ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਓਹ ਮੁੰਡਾ ਤਾਂ ਆਪ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਜੈਲਾ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਦੇ ਮੈਸੇਜ ਦਾ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਦੇਖ-ਦੇਖ ਜੈਲਦਾਰ ਨੇ ਮਸਾਂ ਹੀ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਾਰਿਆ। ਸ਼ਾਮ ਢਲੀ ਤੇ ਓਹ ਛਿੰਦੇ ਅਤੇ ਘੋਕੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤਾਜਪੁਰ ਗਿਆ। ਓਥੇ ਜਾ ਕੇ ਉਸਨੇ ਓਨਾ ਨੂੰ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਕੱਕੜ ਦੀ ਫੇਸਬੁੱਕ ਉਪਰ ਤਸਵੀਰ ਦਿਖਾਈ। ਛਿੰਦਾ ਤੇ ਘੋਕੀ ਦੇਖਦੇ ਰਹਿ ਗਏ।
“ਓ ਭਰਾ ਇਹ ਤਾਂ ਪਰੀਆਂ ਵਰਗੀ ਸੋਹਣੀ ਐ ਯਾਰ!!” ਛਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ।
“ਸਾਲਿਆ ਭਾਬੀ ਐ ਤੇਰੀ!!” ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਰੱਜਿਆ ਜੈਲਦਾਰ ਬੋਲਿਆ, “ਹੁੱਣ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਵਈ ਹਜੇ ਤੱਕ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਕਿਓਂ ਨੀ ਸੀ ਹੁੰਦਾ!! ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕੁੜੀ ਮਿਲਣੀ ਸੀ!!”
“ਬਾਈ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ!! ਖੁੱਸ਼ ਰਹਿ ਭਰਾਵਾ ਖੁੱਸ਼ ਰਹਿ!!” ਘੋਕੀ ਬੋਲਿਆ, “ਹੁੱਣ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਦੀ ਡੇਟ ਫਿਕਸ ਕਰੋ!!”
ਘੋਕੀ ਵੀ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਰੱਜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
“ਬੱਸ ਡੇਟ ਈ ਫਿਕਸ ਕਰਨੀ ਆ ਬਾਈ!! ਓਦਾ ਮੈਸੇਜ ਆ ਜਾਣਾ ਕੱਲ ਸਵੇਰ ਥਾਈਂ!!” ਜੈਲਦਾਰ ਬੋਲਿਆ।
ਓਥੇ ਬੈਠਾ ਓਹ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਦਾ ਹੀ ਮੈਸੇਜ ਆ ਗਿਆ। ਇਕਦਮ ਜੈਲੇ ਦੀ ਖਾਧੀ-ਪੀਤੀ ਸਾਰੀ ਉਤਰ ਗਈ। ਮੈਸੈਂਜਰ ਉਪਰ ਆਏ ਇਸ ਮੈਸੇਜ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ-
“ਹੈਲੋ ਜੈਲਦਾਰ ਜੀ!”
ਜੈਲੇ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਦੇਖਿਆ। ਫੋਨ ਉਪਰ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਕੱਕੜ ਹੀ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
“ਓ! ਤੇਰੀ!!” ਜੈਲਾ ਬੋਲਿਆ, “ਇਹ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਭਾਬੀ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਆ ਗਿਆ ਓਏ!!”
ਇਹ ਸੁੱਣ ਛਿੰਦਾ ਤੇ ਘੋਕੀ ਭੱਜਕੇ ਉਠੇ ਤੇ ਜੈਲੇ ਦੇ ਫੋਨ ਵਿੱਚ ਦੇਖਣ ਲੱਗੇ। ਜੈਲੇ ਨੇ ਕਾਹਲੀ-ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਮੈਸੇਜ ਖੋਲ ਲਿਆ।
“ਹੈਲੋ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਜੀ!”
“ਫਰੀ ਓ ਤੁਸੀਂ?” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਟਾਈਪ ਕੀਤਾ।
“ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਤਾਂ ਫਰੀ ਹੀ ਫਰੀ ਆ ਜੀ”। ਜੈਲੇ ਨੇ ਮੈਸੇਜ ਭੇਜਿਆ।
ਇਹ ਦੇਖ ਘੋਕੀ ਤੇ ਛਿੰਦਾ ਜੈਲਦਾਰ ਨੂੰ ਛੇੜਨ ਲੱਗੇ।
“ਓ ਬੱਲੇ ਬਾਈ ਓਏ!!” ਛਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ, “ਇਹ ਤਾਂ ਗੱਡੀ ਪਟੜੀ ਤੇ ਆਗੀ ਆਪਣੇ ਬਾਈ ਦੀ!!”
“ਤੇ ਹੋਰ ਕੀ!!” ਘੋਕੀ ਬੋਲਿਆ।
“ਐਨੇ ਵੀ ਫਰੀ ਨਾ ਰਿਹਾ ਕਰੋ!!” ਓਧਰੋਂ ਫੇਰ ਮੈਸੇਜ ਆਇਆ।
“ਮੈਂ ਸਵੇਰ ਦਾ ਥੋਡਾ ਮੈਸੇਜ ਉਡੀਕੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ”। ਜੈਲੇ ਨੇ ਟਾਈਪ ਕਰਿਆ।
ਟਾਈਪ ਕਰਦਾ-ਕਰਦਾ ਜੈਲਾ ਘੋਕੀ ਤੇ ਛਿੰਦੇ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋ ਗਿਆ। ਓਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਕੋਈ ਹੋਰ ਦੇਖੇ।
“ਅੱਛਾ ਜੀ!! ਸਵੇਰ ਦੇ ਮੇਰਾ ਮੈਸੇਜ ਉਡੀਕੀ ਜਾਂਦੇ ਸੀ!”
“ਹਾਂਜੀ ਸ਼ਿਵਾਨੀ!”
“ਮੈਂ ਬਿਜ਼ੀ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਨੀ ਕਰ ਹੋਇਆ ਮੈਸੇਜ”।
“ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਰੇ ਈ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ!”
“ਕੀ ਸੋਚਦੇ ਸੀ?”
“ਇਹੀ ਵਈ ਤੁਸੀਂ ਕਿੰਨੇ ਸੋਹਣੇ ਓ ਜੀ!”
ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਹੱਸਣ ਵਾਲਾ ਇਮੋਜੀ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ।
“ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕਰਦੇ ਸੀ?” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਮੈਸੇਜ ਭੇਜਿਆ।
“ਮੈਂ ਤਾਜਪੁਰ ਆਇਆ ਸੀ ਆਪਣੇ ਬੇਲੀਆਂ ਕੋਲ”।
“ਵਟ! ਬੇਲੀ ਮਤਲਬ?”
“ਬੇਲੀ ਮਤਲਬ ਦੋਸਤ!”
“ਅੱਛਾ!”
“ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕਰਦੇ ਸੀ?” ਜੈਲਦਾਰ ਨੇ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ।
“ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਸੀ!!”
ਹਾਏ ਓਏ ਰੱਬਾ!! ਜਦੋਂ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਇਹ ਕਿਹਾ ਨਾ!! ਤਾਂ ਜੈਲੇ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਐਡਾ ਕੁ ਵੱਡਾ ਹੌਲ ਪਿਆ ਕਿ ਓਹ ਖੜਾ-ਖੜਾ ਈ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ!!
ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਭੰਬਰ ਵੱਲੋਂ