ਫਰੇਬ
ਪਾਤਰ – ਸ਼ਿਵਾਨੀ
ਜੈਲਦਾਰ
ਅਮਰ
ਕਾਲੀ
ਕਿਸ਼ਤ – 6
ਲੇਖਕ – ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਭੰਬਰ
ਪਿਛਲੀ ਕਿਸ਼ਤ ਦਾ ਲਿੰਕ-
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=332357712233828&id=100063788046394
6
ਪਿਛਲੀ ਕਿਸ਼ਤ ਵਿੱਚ ਜੈਲਾ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਰਾਏਕੋਟ ਤੋਂ ਲੁਧਿਆਣੇ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ। ਓਹ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕਾਹਲਾ ਸੀ। ਓਧਰ ਜੈਲੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਕਾਲੀ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ।
ਪਰ ਕਾਲੀ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋਣ ਦਿੰਦੀ!!? ਓਹ ਘਰ ਦਿਆਂ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲੀ ਅਤੇ ਉਸੇ ਬਾਬੇ ਕੋਰ ਚਲੀ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਅਕਸਰ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਸਭ ਕੁੱਛ ਦੱਸਿਆ!
“ਤੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਬਦਲਣ ਵਾਲੀ ਹੈ ਕੁੜੀਏ!!! ਬਾਬਿਆਂ ਦੀ ਇਹ ਗੱਲ ਚੇਤੇ ਕਰੇਂਗੀ!!! ਇਕ ਵੱਡਾ ਪਲਟਾ ਖਾਣ ਵਾਲੀ ਹੈ ਤੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ!!!” ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ, “ਮੌਕਾ ਹੱਥੋਂ ਨਿਕਲਣ ਨਾ ਦਵੀਂ!!!!”
“ਕਿਹੜਾ ਮੌਕਾ ਬਾਬਾ ਜੀ!!?” ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ।
“ਆਏਗਾ!!! ਆਏਗਾ ਜਲਦੀ ਆਏਗਾ!!!!” ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ।
“ਪਰ ਹੁੱਣ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ!!?” ਕਾਲੀ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਪੁੱਛਿਆ।
“ਤਾਂਡਵ!!!! ਮੌਤ ਦਾ ਤਾਂਡਵ!!!!!” ਬਾਬਾ ਚੀਕਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ।
ਅਤੇ ਇਕ ਜ਼ਹਿਰ ਦੀ ਪੁੜੀ ਕਾਲੀ ਦੇ ਹੱਥ ਫੜਾ ਦਿੱਤੀ। ਕਾਲੀ ਸਵਾਲੀਆ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਬਾਬੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ।
ਲੁਧਿਆਣੇ ਇਕ ਮਾੱਲ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਜੈਲੇ ਅਤੇ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਕੱਠੇ ਬੈਠ ਕੇ ਕੌਫੀ ਪੀਤੀ। ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਹੱਸ-ਹੱਸ ਇਕ-ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਫਿਰ ਓਨਾ ਨੇ ਇਕ ਫਿਲਮ ਦੇਖੀ। ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੈਲਾ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਮੈਕ-ਡੀ ਵਿੱਚ ਬਰਗਰ ਖਿਲਾਓਣ ਲੈ ਗਿਆ। ਸਾਰਾ ਖਰਚ ਜੈਲਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਬਹੁਤ ਖੁੱਸ਼ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ।
“ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਓ!” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਬੋਲੀ, “ਮੈਂ ਸੱਚ ਕਹਿਨੀ ਆ!”
“ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਹੱਦ ਦਰਜੇ ਦੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਓ! ਇੰਨਾ ਸੋਹਣਾ ਕੋਈ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ!?” ਜੈਲਾ ਬੋਲਿਆ।
“ਕੀ ਪਤਾ ਤੁਹਾਡੀ ਨਜ਼ਰ ਦਾ ਕਮਾਲ ਹੋਵੇ! ਕਈ ਵਾਰ ਦੇਖਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਚ ਹੀ ਕੋਈ ਜਾਦੂ ਹੁੰਦਾ!” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਅੱਛਾ ਇਹ ਦੱਸੋ! ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਕੌਣ-ਕੌਣ ਹੈ?”
“ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਬਾਪੂ ਜੀ”। ਜੈਲਾ ਬੋਲਿਆ, “ਜ਼ਮੀਨ-ਜਾਇਦਾਦ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੈ ਪਰ ਸਿਰਫ ਪੈਸਾ ਹੀ ਤਾਂ ਸਭ ਕੁੱਛ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਨਾ ਸ਼ਿਵਾਨੀ!”
“ਹਾਂ, ਤੁਸੀਂ ਸੱਚ ਕਹਿੰਦੇ ਓ!” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਬੋਲੀ।
“ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਕੌਣ-ਕੌਣ ਹੈ?” ਜੈਲੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ।
“ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ-ਪਾਪਾ ਤੇ ਮੈਂ”। ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਸਾਡੀ ਵੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਫੈਮਿਲੀ ਹੈ!…… ਐਕਚੁਲੀ! ਆਓ!! ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲੈ ਚੱਲਦੀ ਆ!”
“ਕੀ!?” ਜੈਲਾ ਹੈਰਾਨ ਸੀ।
“ਹਾਂ!! ਆਓ ਨਾ ਪਲੀਜ਼!! ਘਰੇ ਮੰਮੀ-ਪਾਪਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਲਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁੱਸ਼ ਹੋਣਗੇ!!” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਜੈਲੇ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਲਿਆ।
ਫਿਰ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਜੈਲੇ ਨੂੰ ਘਰ ਲੈ ਗਈ। ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਦਾ ਘਰ ਕਾਫੀ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਸੀ। ਵਧੀਆ ਕੋਠੀ ਪਾਈ ਸੀ। ਘਰ ਸਾਹਮਣੇ ਦੋ ਕਾਰਾਂ ਖੜੀਆਂ ਸਨ। ਇਕ ਫਾਰਚੀਊਨਰ ਸੀ ਅਤੇ ਦੂਸਰੀ ਰੇਂਜ ਰੋਵਰ ਸੀ।
ਜਦੋਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਚੌਕੀਦਾਰ ਨੇ “ਸਲਾਮ ਮੇਮਸਾਹਿਬ” ਕਿਹਾ। ਹੌਂਡਾ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪਏ ਰਿਮੋਟ ਨਾਲ ਮਿਹਲਨੁਮਾ ਕੋਠੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ ਅਤੇ ਗੇਟ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਇਕ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਖਿਸਕਣ ਲੱਗਿਆ। ਜੈਲਾ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਤਾਂ ਬੜੀ ਅਮੀਰ ਹੈ। ਪਰ ਇਸਨੇ ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕਾੱਲਸੈਂਟਰ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਕਾਰ ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਲਗਾਈ। ਇਕ ਨੌਕਰ ਭੱਜਦਾ ਹੋਇਆ ਆਇਆ ਅਤੇ ਆ ਕੇ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਦੀ ਕਾਰ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ। ਅੱਖਾਂ ਕੱਢ-ਕੱਢ ਦੇਖਦਾ ਜੈਲਾ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਵਈ ਇਹ ਚੱਕਰ ਆਖਰ ਹੈ ਕੀ!?
ਅੰਦਰ ਗਏ ਤਾਂ ਸਭ ਕੁੱਛ ਕਿਸੇ ਸ਼ਾਹੀ ਮਹਿਲ ਵਾਂਗ ਲੱਗਿਆ। ਹਰ ਚੀਜ਼ ਮਹਿੰਗੀ ਸੀ। ਮਹਿੰਗਾ ਫਰਨੀਚਰ! ਸਜਾਵਟ ਦਾ ਖਾਸ ਸਾਮਾਨ! ਬਾਹਰਲੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ ਏਸੀ, ਫਰਸ਼ ਉਪਰ ਮਖਮਲੀ ਚਟਾਈ ਵਿਸ਼ੀ ਹੋਈ ਸੀ।
“ਆਓ ਬੇਟਾ ਆਓ!!” ਇਕ ਆਦਮੀ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਲਈ ਜੈਲਦਾਰ ਵੱਲ ਵਧਿਆ।
“ਇਹ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੇ!” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਬੋਲੀ।
“ਬੇਟਾ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਅਸ਼ਵਿਨੀ ਕੁਮਾਰ ਹੈ!! ਆਓ ਬੈਠੋ!!!” ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਅਸ਼ਵਿਨੀ ਕੁਮਾਰ ਦੱਸਦੇ ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਜੈਲੇ ਨੂੰ ਬਿਠਾ ਲਿਆ।
ਇਕ ਔਰਤ ਵੀ ਆਈ। ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਦੀ ਮਾਂ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਨਿਮਰਤਾ ਦੇਵੀ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਜੈਲੇ ਲਈ ਸਵਾਦਿਸ਼ਟ ਖਾਣਾ ਪਰੋਸਿਆ ਗਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਮਹਿੰਗੇ ਹੋਟਲ ਤੋਂ ਮੰਗਵਾਇਆ ਹੋਵੇ।
“ਸਾਡੇ ਘਰ ਤਾਂ ਰੋਜ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਖਾਣਾ ਹੀ ਪੱਕਦਾ ਹੈ ਬੇਟਾ! ਦੇਖੋ ਪੈਸਾ ਬੰਦਾ ਕਮਾਂਓਦਾ ਕਿਓਂ ਹੈ!!? ਜੇ ਐਨਾ ਪੈਸਾ ਕਮਾ ਕੇ ਵੀ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਈ ਚੱਜ ਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾਉਣੀ ਆ!! ਹੈਂ!!………… ਹਾ!! ਹਾ!! ਹਾ!!!” ਬੋਲਦਾ ਹੋਇਆ ਅਸ਼ਵਿਨੀ ਕੁਮਾਰ ਉਚੀ ਦੇਣੇ ਹੱਸਿਆ।
“ਬੇਟਾ ਇੰਨਾ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਖੁੱਲਾ ਹੈ! ਤੁਸੀਂ ਗੁੱਸਾ ਨਾ ਕਰਨਾ”। ਨਿਮਰਤਾ ਦੇਵੀ ਬੋਲੀ।
ਪਰ ਜੈਲਾ ਤਾਂ ਚੁੱਪ ਜਿਹਾ ਕਰਿਆ ਈ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ। ਓਹ ਤਾਂ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ਕੀ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਗਰੀਬੜੀ ਜਿਹੀ ਹੋਏਗੀ। ਪਰ ਇਹ ਤਾਂ ਜੈਲੇ ਵਰਗੇ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਤੇ ਰੱਖ ਸਕਦੀ ਸੀ।
ਰੋਟੀ-ਪਾਣੀ ਛਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸ਼ਵਿਨੀ ਕੁਮਾਰ ਜੈਲੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕੋਠੀ ਦਿਖਾਓਣ ਲੈ ਗਿਆ। ਕੋਠੀ ਦਿਖਾਓਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਉਸਨੇ ਜੈਲੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਲਈ।
“ਬੇਟਾ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਏ! ਓਨੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਸੀ!!” ਅਸ਼ਵਿਨੀ ਕੁਮਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ।
ਓਹ ਗੱਲ ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਰਦਾ ਸੀ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
